فیلم Now You See Me: Now You Don’t جدیدترین اثر از این مجموعه به شمار می‌رود که توانسته نمرات متوسطی از منتقدان بگیرد.
فیلم Now You See Me: Now You Don’t یک اثر در ژانر سرقت است که توسط روبن فلیشر کارگردانی شده و فیلمنامه آن توسط مایکل لسلی، زوج نویسندگان پل ورنیک و رت ریس و ست گراهام-اسمیت نوشته شده است. این فیلم دنباله فیلم Now You See Me 2 (محصول سال ۲۰۱۶) و سومین قسمت از مجموعه Now You See Me به شمار می‌رود.
بازیگران این فیلم شامل بازگشت جسی آیزنبرگ، وودی هارلسون، دیو فرانکو، آیلا فیشر و مورگان فریمن هستند و اعضای جدیدی همچون جاستیس اسمیت، دومینیک سسا، آریانا گرین‌بلات و روزاموند پایک نیز به جمع بازیگران اضافه شده‌اند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۵۰ نقد برای فیلم Now You See Me: Now You Don’t منتشر شده که امتیاز ۶۰ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۶ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۲۰ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم Now You See Me: Now You Don’t
- راتن تومیتوز | ۵۰ نقد – امتیاز ۶۰ درصد
- متاکریتیک | ۲۰ نقد – امتیاز ۵۶ از صد
«۷۵/۱۰۰ – The A.V. Club | منتقد: کارولین سیدی»
همانند فیلم‌های قبلی، فیلم Now You See Me: Now You Don’t پر از سوراخ‌های داستانی غیرمنطقی است و در عین حال با پیچش‌های واقعاً شگفت‌انگیز همراه است؛ بخش زیادی از آنچه در داستان رخ می‌دهد در برابر تحلیل منطقی دوام نمی‌آورد. (چرا این شعبده‌بازان صحنه در مبارزه تن‌به‌تن تا این حد حرفه‌ای هستند؟) اما همین بخشی از لذت فیلم است.
«۷۰/۱۰۰ – Variety | منتقد: اوون گیلبرمن»
اوج داستان، با تکیه بر شعبده‌بازی متافیزیکی که در فیلم Now You See Me 2 دیده بودیم، پرده فریب را از روی واقعیت برمی‌دارد و همه این کارها را با سرگرمی انجام می‌دهد. این همان چیزی است که فیلم به آن نیاز دارد و هدفش همین است.
«۶۷/۱۰۰ – IndieWire | منتقد: کیت اربلند»
مبارزه با جرم و جنایت؟ جذاب است، اما لذت اصلی در رابطه و تعامل بین شخصیت‌هاست، بیشتر در صحنه‌های عجیب و دوست‌داشتنی که همه سعی می‌کنند مهارت‌های جادویی یکدیگر را به چالش بکشند.
«۶۰/۱۰۰ – IGN | منتقد: اریک گلدمن»
فیلم Now You See Me: Now You Don’t یادآور این است که چگونه شخصیت‌ها با بهره‌گیری از استعداد و جذابیت بازیگران در حال گسترش، همراه با عنصر شعبده‌بازی، تجربه‌ای سرگرم‌کننده ارائه می‌کنند. این فیلم نمونه‌ای از سرگرمی «فقط داریم خوش می‌گذرانیم» است؛ هرچند بخش کمی از آن واقعاً ماندگار است، اما به‌طور کلی هدف خود را برآورده می‌کند.
«۶۰/۱۰۰ – The Hollywood Reporter | منتقد: فرانک شک»
در حالی که فیلم Now You See Me: Now You Don’t بی‌تردید سرگرم‌کننده است، کمی خسته‌کننده هم هست.
«۶۰/۱۰۰ – Collider | منتقد: جف اوینگ»
به طور کلی، بسیاری از بخش‌های فیلم Now You See Me: Now You Don’t موفق عمل می‌کنند. فیلم پر از لحظات هیجان‌انگیز، دشمنی جدید و ترفندهای بزرگ و جذاب است. بازیگران جدید در کنار تیم اصلی دینامیک جذابی ایجاد کرده‌اند و هر کدام یک لحظه قهرمانانه دارند که برای مجموعه‌ای با این اندازه ضروری است. از سوی دیگر، فیلمنامه همیشه حس عجله و شتاب دارد.
«۶۰/۱۰۰ – The Guardian | منتقد: جسی هاسنگر»
با وجود اینکه مجموعه تقریباً به اندازه کافی قدیمی شده تا شایسته یک دنباله ماندگار باشد، این فیلم حس سرزنده و تازه‌ای از نمایشی بودن دارد و همچنان به نظر می‌رسد هر لحظه ممکن است ناپدید شود.
«۵۰/۱۰۰ – Screen Daily | منتقد: تیم گریرسون»
زمانی که فیلم Now You See Me: Now You Don’t می‌خواهد با تأمل بر گذر زمان و از دست دادن عزیزان، حس عاطفی ایجاد کند، ساختار سطحی مجموعه نمی‌تواند این تغییر لحن را تحمل کند. نمایش بی‌وقفه و پرزرق‌وبرق داستان در نهایت کمی خسته‌کننده می‌شود و لذت زودگذر آن را کاهش می‌دهد.
«۴۰/۱۰۰ – Screen Rant | منتقد: گرگوری نوسن»
بیش از دو قسمت قبلی، فیلم برای فروش شعبده‌های خود به نوعی تحقیر مخاطب تکیه دارد.
«۳۸/۱۰۰ – Slant Magazine | منتقد: درک اسمیت»
این سومین فیلم مجموعه با موفقیت وعده نمایشگری پرزرق‌وبرق و همزمان نادیده گرفتن قوانین بیش از حد فیزیک را عملی می‌کند.
