به گفته خبرگزاری Tasnim ، مسجد و مسجد تنها زیارتگاه ها و زیارتگاه هایی نیستند که شما باید به آنها برسید و از منبع و دانش درخشان و معنی دار آنها سیراب کنید. به یاد داشته باشید که شهرهای مدینه النابی و مکه مکانهایی برای دیدن ، و تأمل و تأمل در شهرهای مکه دارند. مکانهایی که بوی تاریخ ، رایحه رسول خدا و اصحاب او را می دهند ، جایی که اثری از امیر المممینان (ع) و خاطره رنج و رنج پیامبر (ص) و عاشقان علی (مانند) ، به یاد می آورند صبر و حوصله مانند ابوظار …
بسیاری از زیارتگاه های مشهور و مجرد در شهرهای مدینه و مکه و فاصله بین این دو شهر مقدس وجود دارد که نباید از آن غافل شوند. هر یک از آنها یک تاریخ و هزار آموزه است …
یکی از این زیارتگاه ها مقبره ابو داور غفاری است ، اگرچه این همراهان بزرگ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در دوران پس از پس از آن ظلم شده اند ، و مقبره او به نوعی در میهن و بدون مکان باشکوه است.
همه ما ابوظر را به زبان تیز خود در برابر کافران ، مشرکان و موویا ، همراهی که در زندگی تا پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود ، و پس از مرگ پیامبر علی (ص) و فرزندانش می شناسیم.
ابو دار به تنهایی زندگی می کند ، تنها می رود و به تنهایی می میرد
مقبره ابو دار در بیابان ربزا است. جایی که او تبعید شد و در وسط جاده به پروردگار خود پیوست. جایی که تصور می شود قبر این همراهان خالص پیامبر (صلح بر او) در اطراف دهکده ای به نام Wasit واقع شده است ، واقع در جاده قدیمی مدینه -مکه ، در حدود ۱۲۸ کیلومتری مدینه.
ابو دار یکی از چهار ستون اول شیعه است که هرگز حمایت از امام و مقتادا علی بینابی (AS) را متوقف نکرد و همیشه از جانشین علی و استان علی (AS) در پس از -پروپت (PBUH) دفاع و حمایت می کرد. به نقل از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) گفته شده است که “آسمان بر کسی سایه نکرده است و زمین را ندیده است که حقیقت تر از ابو دار باشد” ، یا “ای شما ، شما از بهشت خواهید بود ، و بعد از من ، شما به خاطر دوستی من به تنهایی تبعید خواهید شد.” و در جای دیگر آنها گفتند: “ابو داور به تنهایی زندگی می کند و به تنهایی می رود و به تنهایی می میرد.”
ابو دار به شدت از بی عدالتی ها و بی عدالتی های موجود در جامعه انتقاد کرد و آسیب های زیادی را متحمل شد. عثمان ؛ خلیفه سوم او را به سمت لوانت اعزام کرد ، اما موووییه ، که با خلیفه لوانت اداره می شد ، از عثمان خواست که قبل از اینکه ابو دو نیز برای حکومت خود مشکلاتی را به مدینه برگرداند ، او را به مدینه برگرداند. خلیفه همچنین او را به زادگاه خود تبعید کرد و به شدت دستور داد که هیچ کس حق اطاعت از آن را ندارد ، اگرچه علی (ع) به همراه دو فرزند خود و امار بن یاسر به ابو داور رفت. امام علی (ع) شانه خود را بر روی شانه ابو داور تکان داد و او را ستود و به او توصیه کرد که در علت خدا صبر و پشتکار کند.
همسر ابو داور و دو فرزند نیز با او تبعید شدند. در بیابان ابوظبی ، همسر و پسر ابو داور قبل از آنها درگذشت و آن مرد خدا با دختر خردسال خود در بیابان تنها ماند. سپس درگذشت.
پس از درگذشت ابو داور ، چند شیعیان علی (ع) ، از جمله ملک اشتاتار و عبدالله بن مسعود ، او را در جاده اصابت کردند و جسد ابو داور را دفن کردند.
متأسفانه ، امروز دفن این همراه نجیب کمترین چیز نیست و می ترسید که در آینده هیچ اثری از آن نخواهد بود.
شیعیان مشتاق هستند که به دلیل عشقشان به ابو داور ، به منطقه Rabbaz بروند تا از این منطقه مظلوم ، عجیب و جالیل القدر دیدن کنند.
در میان بزرگانی که به این منطقه سفر کرده اند ، مرحوم آلامه محمد تاگی جعفری است که به یاد زیارت ابو داور با سید محمد بغر نجفی است. نویسنده کتاب مدینه.
پروفسور نجفی می نویسد: “در مارس ۱۹۷۶ ، هنگامی که من از سفر تحقیقاتی مصر بازگشتم ، به حضور او رسیدم ، در حالی که در مورد تحقیقاتی که در مدینه و قاهره صحبت کردم ، سفر او به مدینه و رابی را به یاد آوردم. من با تعجب از این سوال که” خاخام؟ ” یک ساعت تا زمان رسیدیم ، وقتی به مقبره ویران شده ابو دو و پیامبر رسیدیم (صلح بر او خواهد بود). “
پایان پیام/
منبع:تسنیم
