به گفته خبرنگار فرهنگی آژانس خبری تاسنیم ، بهمن رجابی ، نوازنده و مدرس پیشگام که در ۱۹ سپتامبر ۱۴۰۴ درگذشت ، روز دوشنبه ۲۴ سپتامبر با گروهی از نوازندگان از خانه هنرمندان ایران به خانه ابدی در قسمت ۳۰۱ ذهرا برگزار شد.
جشن
این مراسم تشییع جنازه با حضور چهره هایی مانند Kayhan Kalhor ، Hamid Reza Nourbakhsh ، Ali Akbar Hunkchi ، Hossein Alishapour ، Farbod Yadollahi ، Sherwin Mohajer ، Amir Dastnizari و تعدادی دیگر از هنرمندان موسیقی برگزار شد. در ابتدا ، قطعاتی از لحن زنده رجابی پخش شد و دوستان و دانشجویان وی سخنرانی کردند.
داستان ها و کلمات
مورتا ایان: “از دهه ۱۹۵۰ من در مرکز نگهداری و ارتقاء موسیقی با بهمن رجابی آشنا شدم. ما همکاری ها و مکالمات زیادی راجع به سربازان داشتیم.” او تجربیات ارزشمندی را ترک کرد. “
علی اکبر شکارچی: “ای کاش می توانستم او را قبل از مرگش ببینم. رجابی یک هنرمند وسواس و دقیق بود که به موسیقی ایرانی خدمات بزرگی انجام می داد. افسوس ، اراده او غمگین بود. من آرزو می کردم که Tonbakhavan او را از مراسم خود یادآوری کند ، همانطور که می خواهم بعد از مرگ من با کمانچه خود طنین انداز شوم.”
پیمان: “راجابی تنها بود ، اما او نگاهی عمیق به فرهنگ و موسیقی داشت. بعضی اوقات سخنان او در جامعه موسیقی به درستی درک نمی شد. تفاوت هایی با آلیزاده و مشتیان وجود داشت که من بارها سعی کردم این سه هنرمند را جمع کنم. متأسفانه مردم که درگذشتند و این فرصت را نداشتم ، اما من از این رو جاهای مختلف را ترتیب دادم. راجابی که نمی خواست حضور فعال در زمینه موسیقی داشته باشد.
مصطفی: “پروفسور رجابی میراثی از فکر و وفاداری خود به هنر را به جا گذاشت.” بیش از بازی ، او یک درس تدریس روشن را به ما آموخت. “
میراث رجابی
بهمن رجابی در فوریه ۱۳۱۸ در رشت متولد شد و فعالیت حرفه ای خود را در زمینه تونباک آغاز کرد. او علاوه بر بازی ، او همچنین یک محقق موسیقی و موسیقی بود و کتابهای ارزشمندی از تدریس مانند “آموزش تونباک” (دوره های ابتدایی تا بالاتر) و “تونباک و ریتم از زوایای مختلف” را منتشر کرد.
رجابی نوآوری های مهمی در تک رنگ و دو برابر داشت. از جمله افزودن ۱۱ نوع کوچک به تکنیک های این مکانیسم و گسترش ریتم. آثار او در آلبوم های برجسته مانند “سواران دشت Omid” (حسین آلیزاده) و “گلچین یک و دو” زنده مانده است (رضا شفییان).
مدرسه و مراسم تشییع جنازه
جسد این هنرمند پس از این مراسم در بهشت زهرا (SA) دفن شد. این مراسم با قطعه ای از پارسا هاساندوکت و حضور فرزندانش ، بابک و مزداک رجابی به پایان رسید.
زنده زنده ، بهمن رجابی ، نه تنها به عنوان یک موسیقی دان مربیگری بلکه به عنوان یک نویسندگان سختگیرانه ، پرکار و اندیشه مستقل ، بخش مهمی از تاریخ موسیقی ایران را تشکیل داد. با شکوه او نشان داد که میراث مدرسه تونل رجابی زنده خواهد ماند و در نسل های آینده ادامه خواهد یافت.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
