فیلمسازی جوان پس از تماشای سریال «شیش ماهه» از مهران مدیری، انتقاداتی تندی نسبت به وی داشته است.
نامهای که یک فیلمساز جوان دهه هشتادی یعنی آریا گازر پس از تماشای سریال «شیش ماهه» خطاب به مهران مدیری نوشته، بیش از آنکه یک نقد کلاسیک باشد، اعترافی صادقانه از دل یک هوادار قدیمی است؛ مخاطبی که با آثار مدیری بزرگ شده و حالا از دیدن مسیر تازه او احساس سرخوردگی میکند.
نویسنده این نامه معتقد است مدیری پس از «هیولا» دیگر نتوانسته به قلهای که روزگاری خود ساخته بود، بازگردد، اما با این حال، همچنان از آثار اخیرش دفاع میکند و نقدها را ناشی از دشمنی یا برنامهریزی میداند. از نگاه این جوان، مشکل سریال «شیش ماهه» نیازی به تحلیل پیچیده ندارد، چون حتی طرفداران دوآتشه مدیری هم دیگر نمیتوانند از آن دفاع کنند.
او در نامهاش از کودکی میگوید که با سریال «شبهای برره»، سریال «قهوه تلخ» و سریال «شوخی کردم» گذشته و شخصیتهای مدیری بخشی از زندگی روزمرهاش بودهاند. مدیری برایش فقط یک کمدین نبوده، بلکه الگو و الهام مسیر هنریاش محسوب میشد. با این حال، این علاقه پررنگ به مرور جای خود را به تردید داده؛ تردیدی که با تجربههایی مثل فیلم «رحمان ۱۴۰۰»، فیلم «دراکولا» و فیلم «قهوه پدری» عمیقتر شده است. از نظر او، مشکل اصلی نه بازیگران ضعیف، بلکه متنهای بیرمق و فضایی است که دیگر نه میخنداند و نه مخاطب را به فکر فرو میبرد.
تماشای سریال «شیش ماهه» برای این فیلمساز نقطه اوج این ناامیدی است؛ اثری که با وجود حضور بازیگران توانمند، فاقد همان روح آشنای آثار قدیمی مدیری است. او در پایان، بدون توهین و از سر دلسوزی، از مدیری میخواهد اگر قرار نیست اثری در حد نامش بسازد، دستکم مدتی فیلم و سریال نسازد تا تصویر ماندگاری که در ذهن نسلها ساخته، بیش از این آسیب نبیند. این نامه نه از سر نفرت، بلکه از دل علاقهای عمیق نوشته شده است.
