منتشر شده در ۲۶ شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۱۱:۰۰
از آلفارومئوهای (Alfa Romeo) پیشگام گرفته تا ردبول‌های (Red Bull) قدرتمند، مسابقات فرمول یک در طول سال‌ها شاهد حضور خودروهای باورنکردنی بوده است. در ادامه بهترین خودروهای هر دهه F1، در این نوشتار به ادامه معرفی بهترین خودروها و همچنین چندین خودروی شایسته تقدیر از دهه ۱۹۹۰ میلادی به بعد می‌پردازیم.
دهه ۱۹۹۰ میلادی: Williams-Honda FW14B
به گزارش آخرین خودرو، سیستم‌های کنترل الکترونیکی تا سال ۱۹۹۲ به اندازه کافی بالغ شده بودند که آدریان نیوی (Adrian Newey) توانست از این فناوری که ویلیامز (و لوتوس) در اواسط دهه ۱۹۸۰ امتحان کرده بودند، به طور کامل‌تری بهره ببرد.
سیستم the instant ride control امکان ایجاد یک پلتفرم آیرودینامیکی را فراهم می‌کرد که به طرز چشمگیری نیروی رو به پایین بالقوه را افزایش می‌داد و خودرو همیشه در موقعیت آیرودینامیکی بهینه خود قرار داشت. نایجل منسل (Nigel Mansell) با این خودرو، حریفان را کنار زد تا عنوان قهرمانی جهان را کسب کند.
خودروهای شایسته تقدیر دهه ۱۹۹۰ میلادی:
ویلیامز-رنو FW18: راز خودروی سال ۱۹۹۶ که دیمون هیل (Damon Hill) را به عنوان قهرمانی جهان رساند، دیفیوزری بود که از یک روزنه تنظیم برای ایجاد فضای خروجی بسیار بزرگتر از خودروهای رقیب استفاده می‌کرد.
مک‌لارن-مرسدس MP4-13: مک‌لارن ۱۹۹۸ که میکا هاکینن (Mika Hakkinen) با آن اولین عنوان از دو عنوان قهرمانی جهان خود را کسب کرد، بهترین راهکار برای مقررات جدید لاستیک‌های باریک/شیاردار آن سال بود. با دماغه پایین‌تر و شاسی پایین‌تر که ارتفاع مرکز ثقل پایین‌تری را فراهم می‌کرد، چسبندگی مکانیکی عالی آن به این معنی بود که لاستیک‌ها کمتر تحت فشار قرار می‌گیرند. موتور مرسدس V10 آن با بیش از ۸۰۰ اسب بخار، قدرتمندترین موتور در خط شروع مسابقه بود.
دهه ۲۰۰۰ میلادی: Ferrari F2004
این خودرو اولین پاسخ مناسب فراری به قوانین تک دور تعیین خط بود که در سال ۲۰۰۳ با اطلاع‌رسانی کوتاه معرفی شده بودند. این ماشین از نظر فاصله بین دو محور کوتاه‌تر بود اما از نظر بسته‌بندی بسیار تهاجمی‌تر بود و بدنه‌ی فوق‌العاده جمع‌وجورتری را فراهم می‌کرد.
توجه زیادی به طراحی ماشین شد تا چرخش سریع مورد علاقه‌ی راننده‌ی اصلی تیم یعنی مایکل شوماخر (Michael Schumacher) را به ارمغان بیاورد. ماشین حاصل، با پیروزی در ۱۵ مسابقه از ۱۸ مسابقه‌ی فصل، به طرز چشمگیری سریع‌ترین ماشین در خط شروع بود.
خودروهای شایسته تقدیر دهه ۲۰۰۰ میلادی:
فراری F2002: ماشین فراری ۲۰۰۲ تقریباً به اندازه‌ی نسل قبلی خود در سال ۲۰۰۴ مسلط بود و در آن فصل ۱۵ مسابقه از ۱۹ مسابقه را برد. از بسیاری جهات، این خودرو نمونه اولیه خودروی سال ۲۰۰۴ بود، با فاصله محوری کوتاه و ابعاد کاملاً بسته، در مقایسه با خودروی بلندتر ۲۰۰۳GA.
ردبول-رنو RB5: پاسخ آدریان نیوی به تنظیم مجدد اساسی قوانین در سال ۲۰۰۹ بسیار تأثیرگذار بود و الگویی برای طراحی فرمول یک برای چهار سال آینده تعیین کرد. نیوی، همانند مک‌لارن سال ۱۹۹۸ خود، از باله‌هایی در بالای شاسی استفاده کرد تا الزامات عمق را برآورده کند اما او به خودرو اجازه داد که در قسمت عقب به جای مربع، گرد باشد، که این امر جریان هوای بسیار بهتری را از بال جلوی جدید فراهم می‌کرد. سیستم تعلیق عقب Pullrod اجازه می‌داد که rockers پایین قرار گیرند و عملکرد بهتری به بال‌ها بدهند.
دهه ۲۰۱۰ میلادی: Mercedes W05
مرسدس بیش از هر تیم دیگری برای فرمول جدید هیبریدی سال ۲۰۱۴ آماده بود و تجسم این آمادگی، W05 شگفت‌انگیز بود. در قلب آن، یک واحد قدرت به معنای واقعی کلمه سال‌ها جلوتر از رقبا قرار داشت که شامل تزریق turbulent jet و یک توربوشارژر بود که در آن کمپرسور و توربین از هم جدا شده بودند و بسته‌بندی تقویت‌کننده آیرودینامیک خودرو را تسهیل می‌کردند. تنها سه گرندپری وجود داشت که در آن یا لوئیس همیلتون یا نیکو روزبرگ نتوانستند در مسابقه‌ای پیروز شوند.
خودروهای شایسته تقدیر دهه ۲۰۱۰ میلادی:
ردبول-رنو RB7: خودرویی که سباستین فتل را در سال ۲۰۱۱ به دومین عنوان قهرمانی جهان خود رساند، در تمام ۱۹ مسابقه فصل به جز یکی، در جایگاه pole قرار گرفت و ۱۲ بار برنده شد. این خودرو تکرار RB5 جدید دو سال قبل بود اما با مقررات جدید دیفیوزر تکی سازگار شده بود. برای جبران فقدان دیفیوزر دوتایی، دیفیوزر تکی با دمیدن گازهای خروجی از میان آن، اثربخشی خود را افزایش داد، که این امر مستلزم نرم‌افزار بسیار جالبی از سوی شریک موتور یعنی رنو بود.
فراری F70H: اگرچه فراری ۲۰۱۷ در مرحله مقدماتی عموماً از مرسدس عقب‌تر بود اما مفهوم آیرودینامیکی آن احتمالاً پیشرفته‌تر بود. کلید این موضوع، ویژگی‌ای بود که بعداً به طور گسترده کپی‌برداری شد: سایدپادها در پشت سازه‌های crash structures کناری قرار گرفتند. این امر امکان کنترل خوب دنباله چرخ جلو را با فاصله محوری بسیار کوتاه‌تر از مرسدس فراهم می‌کرد و باعث می‌شد خودرویی سبک‌تر باشد و در صورت رسیدن به حداقل وزن مورد نیاز، توزیع وزن بهتری داشته باشد.
دهه ۲۰۲۰ میلادی: Red Bull-Honda RB19
این اعجوبه، خودرویی بود که در سال ۲۰۲۳ تمام رقبا را کنار زد و رکوردهای جدیدی از پیروزی‌های متوالی را برای تیم و راننده اصلی آن یعنی مکس ورشتپن (Max Verstappen) ثبت کرد. این خودرو تنها یک بار نتوانست در فصل ۲۰۲۳ پیروز شود!
این خودرو بر اساس RB18 سال قبل و شکل‌دهی پیچیده زیر بدنه و کنترل عالی سیستم تعلیق ساخته شد. اما با شاسی v شکل عمیق‌تر که فضای پشت بال جلو را آزاد می‌کرد، عملکرد را بیشتر افزایش داد و به خودرو اجازه داد تا حول downforce عظیم عقب که قادر به تولید آن بود، متعادل شود.
خودروهای شایسته تقدیر دهه ۲۰۲۰ میلادی:
مک‌لارن-مرسدس MCL39: مک‌لارن ۲۰۲۵ نبرد برای قهرمانی رانندگان را به یک امر درون تیمی تبدیل می‌کند، برتری کلی آن بر طیف وسیعی از انواع پیست‌ها به همین دلیل است. راندمان آیرودینامیکی آن با مدیریت دمای فوق‌العاده – هم در واحد قدرت، هم در ترمزها و هم در لاستیک‌ها – ترکیب شده است.
