براساس گروه عبری آژانس خبری TASNIM ، هاچمن ، استاد دانشگاه رازیخمن ، در یادداشتی انتقادی که امروز در این رسانه عبری منتشر شده است ، تأکید کرد: به عنوان یک محقق ، من سعی می کنم اطلاعات قابل اعتماد را درست همانطور که در دانشگاه می آموزیم نتیجه بگیرم.
علم هنگامی شروع می شود که ما شروع به زیر سوال بردن آنچه ما اعتقاد داریم یا در شواهد سؤال می کنیم.
با این حال ، حتی پدیده های مورد مطالعه برای ده ها سال توسط داده های بی شماری پشتیبانی می شوند و توسط همکاران مورد بررسی قرار می گیرند ، با گمانه زنی ها رد می شوند و محقق به شدت توسط “نتیجه گیری اشتباه” مورد قضاوت قرار می گیرد.
وی گفت: “ممکن است گاهی اوقات خنده دار به نظر برسد ، اما اغلب به یک مشکل اساسی در تفکر منطقی اشاره دارد.” در تعطیلات فکر کردم یک هدیه ساده به شما می دهم: ارائه یک درس اساسی در تفکر علمی. درسی که نشان می دهد نحوه تشخیص داده ها از سر و صدا و چگونگی دستیابی به نتایج قطعی است.
بیایید سیاست را کنار بگذاریم و یک سؤال ساده بپرسیم: آیا سخنرانی نخست وزیر در مجمع عمومی سازمان ملل موفق بود؟ نه چقدر مؤثر یا دقیق بود ، اما هدف از آن چیست و به آن دست یافت؟ بدون احساس یا اعتقاد. فقط شواهد: آنچه گفته شد و آنچه گفته نشده است.
مطالعه یک سؤال تحقیقاتی مانند یک دستور قضایی (به معنای واقعی کلمه) است. ما حقیقت مطلق را نمی دانیم. ما شواهد را جمع آوری می کنیم ، اعتبار آن را بررسی می کنیم و سپس تصمیم می گیریم. برای انجام این کار ، ما باید متغیر وابسته را تعریف کنیم – چگونه موفقیت را اندازه گیری خواهیم کرد؟
از نظر سیاسی ، موفقیت را می توان از چند طریق اندازه گیری کرد: افزایش حمایت اسرائیل (یا حداقل کاهش مخالفت) ، پیشنهاد طرحی برای کاهش فشار بین المللی یا ترویج منافع واقعی اسرائیل در صحنه جهانی.
مسلماً ، این سخنرانی باعث می شود اسرائیل به طور منظم احساس خوبی داشته باشد. حتی سرسخت ترین مخالفان وی باید اعتراف کنند که نتانیاهو استاد بلاغت است. یک نمایش پرشور ، حملات خردکننده و کاملاً به موقع ، شعارهای پر زرق و برق ، خواسته های پرشور در گروگان ها و ثابت کرد که اسرائیل مرتکب نسل کشی نمی شود. در مواجهه با دنیای خصمانه و “دیپلمات” ورشکسته “آنها” با پای خود رأی می دهند “. ادعای و شجاعت. دیوید در مقابل گلیات.
اما … اما … نتانیاهو می داند که اگر می خواهد پشتیبانی را کاهش دهد یا افزایش دهد ، تمسخر “اختلال” یک تاکتیک بد است ، حتی اگر این یک نمایش کمدی خوب باشد.
اما این افراد عادی را مبهوت می کند و حتی برای چپ ها خبر می شود.
در طول سخنرانی خود ، نتانیاهو ادعا کرد که ۹۰ ٪ از اسرائیلی ها با تأسیس کشور فلسطین مخالف هستند. این برای اثبات این بود که این یک هوس یا جناح راست نیست ، بلکه اراده مردم است. درست است که بیشتر اسرائیلی ها با تأسیس فلسطین مخالفند – بین ۶۵ تا ۶۹ ٪ ، دقیقاً ۹۰ ٪. اما این یک علم دقیق نیست.
آنچه مهم است این است که گفته می شود و چگونه گفته می شود. حتی اگر اکثریت “رسما” با راه حل دو کشور مخالف باشند ، همان نظرسنجی ها همچنین نشان می دهد که یک اقلیت از الحاق یا جابجایی پشتیبانی می کند و تقریباً ۸۰ ٪ از خصومت امضا می شود ، امضای توافق دائمی و جدایی کامل از فلسطینی ها.
در چنین واقعیتی ، اعلامیه رسمی مبنی بر اینکه در هر ۱۰ حمایت اسرائیلی به نفع اسرائیل نیست ، بلکه به نفع رئیس خود است.
این رویکرد در طول گفتار ادامه دارد. هیچ خبر خوب ، هیچ نوآوری ذکر نشده است ، آنچه شنیدیم فقط خودآزمایی و تعصب و تأکید مکرر بر آن است. همان روایت آشنا را تکرار کنید – “جهان علیه ما است” ، “آنها ما را قتل عام کرده اند”.
در پشت پاک کردن دشمنان ما از نقشه و شوخی هایی که بیشتر اسرائیلی ها را سرگرم می کنند ، یک لفاظی وجود دارد که تقریباً از هر معنایی برخوردار نیست.
این متخصص گفت: “برای درک کامل ، بررسی آنچه در اتاق خبری باقی مانده است نیز مهم است.” یک سخنرانی ۴۱ دقیقه ای که هیچ چیزی در مورد سرنوشت درگیری در یک روز پس از حماس نگفت. چه اتفاقی برای میلیون ها فلسطینی در مناطق امن باقی مانده است؟ نتانیاهو وقت خود را صرف تحت تأثیر قرار دادن آینده ای روشن با لبنان ، سوریه ، ایران ، عربستان سعودی و سایر کشورهای عربی کرد ، اما درگیری فلسطین را کاملاً نادیده گرفت. به جز اعلامیه رسمی و “صریح”: این درگیری هرگز با راه حل های دو کشور حل نمی شود.
این سخنرانی شامل پذیرش مسئولیت اسرائیل و تأیید صمیمانه از طرف مقابل نبود.
در اقتصاد ، این مشکل هزینه فرصت نامیده می شود: هرگونه دادخواست علیه ما فرصتی از دست رفته برای دستیابی به حمایت جهانی ، ارائه یک راه حل مناسب یا کشف شواهدی است که اسرائیل را بیش از هر شک و تردید اغراق می کند.
این دیگر یک مغالطه صرف نیست. در عوض ، این یک نگاه به واقعیت است. شاید درس ساده این باشد که وقت آن است که از رهبران خود بخواهیم به ملت خدمت کنند ، نه به خودشان. این بهترین هدیه ای است که می توانیم به خودمان بدهیم.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
