R/T در محصولات افسانه‌ای دوج به چه معناست؟

خیلی قبل‌ تر از آن‌ که نشان SRT به نماد قدرت دوج تبدیل شود، این عنوان R/T بود که در صدر خودروهای پرفورمنس این برند می‌درخشید.

مروری بر افسانه خدایان

خیلی قبل‌ تر از آن‌ که نشان SRT به نماد قدرت دوج تبدیل شود، این عنوان R/T بود که در صدر خودروهای پرفورمنس این برند می‌درخشید. اگر خودروی موپار شما آن نشان دوحرفی را روی جلو پنجره‌اش داشت، همین کافی بود تا ترس به دل سرسخت‌ترین رانندگان خیابانی بیفتد. این ماشین‌ها آماده بودند تا در هر لحظه با خودروهای SS و GT رقابت کنند و اغلب از چراغ قرمز تا پیست درگ، حریفانشان را پشت سر می‌گذاشتند.

اما واقعاً R/T یعنی چه؟ این دو حرف مخفف چه کلماتی هستند؟ داشتن این نشان چه تجهیزات و ویژگی‌هایی را برای خودرو تضمین می‌کرد؟ و اگر تا این حد افسانه‌ای بوده، چرا در سال‌های اخیر جایگاهش را به مدل‌های SRT داده است؟ اگر مدت‌هاست به دنبال جواب این سؤالات بوده‌اید، جای درستی آمده‌اید. در ادامه با ما همراه باشید تا کمی درباره مفهوم R/T در خودروهای عضلانی افسانه‌ای دوج بیشتر بدانیم.

R/T در واقع مخفف چیست؟

R/T مخفف عبارت «Road and Track» است. زمانی که این نشان در اواخر دهه ۱۹۶۰ معرفی شد، بالاترین سطح پرفورمنس برای مدلی بود که روی آن نصب می‌شد. این نشان روی بهترین خودروهای ماسل‌کار دوج در آن دوران دیده می‌شد، از جمله دوج چارجر و چلنجر که در دهه ۲۰۰۰ دوباره احیا شدند و بار دیگر این نشان افسانه‌ای را به سینه زدند.

اما وقتی صحبت از جزئیات سخت‌افزاری نشان R/T می‌شود، همه‌چیز به مدلی که این نشان را حمل می‌کرد بستگی داشت. در سال‌های اولیه، این نشان به معنای حضور یک موتور بیگ‌بلاک یا همی زیر کاپوت بود. در سال‌های بعد، این نشان ممکن بود با یک موتور مگنوم یا حتی یک چهارسیلندر قدرتمند همراه باشد. علاوه بر این، اغلب خودرو یا پیکاپی که این نشان را داشت، از نظر سیستم تعلیق یا حتی مجموعه انتقال نیرو ارتقا یافته بود. خلاصه بگویم: اگر R/T روی جلوپنجره یک دوج دیده شود، یعنی با یک خودرو کاملاً جدی و قدرتمند طرف هستید.

اولین خودرویی که این نشان را حمل کرد، چارجر نبود!

وقتی به نشان R/T فکر می‌کنید، احتمالاً اولین چیزی که به ذهن‌تان می‌رسد چلنجر یا چارجر است. با توجه به این‌که چلنجر تازه در مدل سال ۱۹۷۰ معرفی شد، شاید تصور کنید چارجر یکی از محبوب‌ترین ماسل‌کارهای تاریخ دوج اولین مدلی بوده که این نشان را به دوش کشیده است. اما واقعیت چیز دیگری است. در واقع، خودرویی که اولین بار نشان R/T را به نمایش گذاشت، به‌نوعی پدر چارجر محسوب می‌شود!

دوج کورونت R/T مدل ۱۹۶۷ اولین مدلی بود که این نشان افسانه‌ای را حمل کرد. سفارش این پکیج یعنی داشتن یک موتور ۴۴۰ با کاربراتور چهار دهنه و ۳۷۵ اسب‌بخار قدرت و ۴۸۰ پوندفوت گشتاور که به‌طور استاندارد با گیربکس دستی ۴ سرعته ارائه می‌شد. سیستم تعلیق سنگین‌کار و دیفرانسیل عقب Sure Grip هم بخشی از پکیج بود. البته امکان سفارش گیربکس اتوماتیک ۳ سرعته یا موتور قدرتمند ۴۲۶ همی هم وجود داشت که ۴۲۵ اسب‌بخار قدرت و ۴۹۰ پوندفوت گشتاور تولید می‌کرد. سفارش همی همراه با گیربکس دستی ۴ سرعته به معنای استفاده از دیفرانسیل Dana 60 بود تا توان تحمل این قدرت وحشیانه را داشته باشد. در باقی دوران ماسل‌کارهای کلاسیک، پکیج R/T تغییر زیادی نسبت به کورونت ۶۷ نداشت؛ حتی چارجر که به‌نوعی مدل اسپرت‌تر کورونت بود، تقریباً همین ترکیب را داشت. تنها تغییر بزرگ، اضافه شدن موتور ۴۴۰ Six-Pack در مدل‌های ۱۹۷۰ بود.

البته R/T تنها پکیج پرفورمنس دوج در آن دوران نبود. در میانه سال مدل ۱۹۶۹، پکیج R/T حتی با معرفی تریم دیگری شکست خورد! کورونت Superbee A12 مدل ۱۹۶۹ و نیمه، یک پکیج ارزان‌قیمت اما بسیار قدرتمند بود که همان موتورهای ۴۴۰ Six-Pack معرفی شدند. این مدل و خودرو هم‌خانواده‌اش، Six-Barrel Road Runner، می‌توانستند سریع‌تر از بهترین مدل‌های کارخانه‌ای R/T آن دوران باشند؛ چرا که موتورهای ۳۹۰ اسب‌بخاری داشتند.

پکیج Superbee بعدها در سال ۷۱ به چارجر منتقل شد. دارت GTS و چلنجر T/A هم از مدل‌های قابل‌توجه دیگر در دنیای ماسل‌کارهای کلاسیک دوج هستند. در اواخر دهه ۱۹۶۰، نشان افسانه‌ای Scat Pack نیز معرفی شد که در اصل تمام پکیج‌های پرفورمنس دوج را زیر یک چتر جمع می‌کرد.

عصر مدرن ماسل‌کارها: معنای R/T در چارجرها و چلنجرهای امروزی

زمانی که دوج نشان R/T را برای چارجر مدل ۲۰۰۶ و چلنجر مدل ۲۰۰۷ دوباره زنده کرد، این نشان دیگر نمایانگر بالاترین سطح قدرت در محصولات دوج نبود. R/T در واقع به یک پکیج پرفورمنس میان‌رده تبدیل شد که از همان ابتدا زیر سایه نشان SRT قرار داشت. بخش SRT (Street & Racing Technology) دوج در سال ۱۹۸۹ پایه‌گذاری شد و با معرفی وایپر به‌ عنوان اولین پروژه، به نماد جدید خودروهای خشن و قدرتمند دوج تبدیل شد. در اولین موج از چارجرها و چلنجرهای پلتفرم LX، موتور ۶.۱ لیتری همی، قلب تپنده SRT بود. این موتور ادای احترامی به همی‌ های دوران طلایی ماسل‌ کارها بود و توان ۴۲۵ اسب‌ بخار و ۴۲۰ پوندفوت گشتاور تولید می‌کرد.

سفارش نشان R/T برای این مدل‌ها در ابتدا یعنی داشتن موتور ۵.۷ لیتری همی. اگرچه این موتور به قدرت ۶.۱ همی نمی‌رسید، اما همچنان یک پیشرانه قدرتمند محسوب می‌شد که ۳۴۰ اسب‌بخار قدرت و ۳۹۰ پوندفوت گشتاور تولید می‌کرد. این موتور ۵.۷ لیتری همی در خودروهای R/T تا پایان تولید ماسل‌ کارهای هشت‌ سیلندر دوج در سال ۲۰۲۳ باقی ماند. در این مسیر، موتور ۳۹۲ همی هم به جمع پیشرانه‌ های خانواده R/T اضافه شد که در نسخه‌های Scat Pack توان ۴۸۵ اسب‌ بخار و ۴۷۵ پوندفوت گشتاور ارائه می‌داد. نکته جالب درباره این موتور این است که حجم آن یادآور بزرگ‌ترین موتور همی نسل اول دوج در دهه ۱۹۵۰ است.

افسانه همیشه محدود به ماسل‌کارهای کلاسیک نبود!

قبل از این‌که فکر کنید نشان R/T فقط برای ماسل‌کارهای هشت‌سیلندر بیگ‌بلاک استفاده شده، باید بگویم این‌طور نیست! هرچند چارجر و چلنجر چند دهه‌ای از خط تولید کنار رفتند، اما نشان R/T بیکار ننشست. در این مدت روی خودروها و پیکاپ‌های متنوع پرفورمنس دوج نصب شد از مدل‌هایی با کمتر یا حتی بیشتر از هشت سیلندر!

احتمالاً شناخته‌شده‌ترین نمونه، دوج وایپر RT/10 است؛ هیولایی با موتور V10 هشت‌ لیتری که ۴۰۰ اسب‌ بخار قدرت و ۴۶۵ پوندفوت گشتاور تولید می‌کرد. یکی دیگر از مدل‌های غیرمتعارف، داکوتا R/T بود یک پیکاپ با موتور ۵.۹ لیتری مگنوم که ۲۵۰ اسب‌ بخار قدرت و ۳۴۵ پوندفوت گشتاور داشت. البته این موتور هشت‌ سیلندر بود، اما بیشتر به موتورهای ۳۶۰ LA دهه‌های ۶۰ و ۷۰ شباهت داشت تا بیگ‌ بلاک‌ها یا موتورهای RB نسل اول R/T. پیش‌ تر هم مدل اسپن R/T در دهه ۷۰ از همین موتور ۳۶۰ استفاده کرده بود.

مدل‌های دیگری مثل استیلث R/T، کلیبر R/T، نئون R/T، اسپیریت R/T و دیتونا Iroc R/T هم بودند که پیشرانه‌های چهار یا شش سیلندر داشتند. شاید این خودروها از نظر قدرت با استانداردهای امروز فاصله داشته باشند، اما در زمان خودشان و در کلاس رقابتی‌شان، حسابی حرف برای گفتن داشتند.

و البته نمی‌شود فراموش کرد که یک استیشن هم این نشان را به خود دید! چارجرها و چلنجرهای امروزی شاید نماد ماسل‌کارهای مدرن باشند، اما بعضی‌ها معتقدند در میانه دهه ۲۰۰۰، این مگنوم R/T بود که پادشاه خیابان‌ها بود یک استیشن چهار در با موتور ۵.۷ همی که هم خانواده را خوشحال می‌کرد و هم عاشقان سرعت را. تازه دوج نسخه SRT این مدل را هم ساخت!

R/T: همچنان بدجنس‌ترین نشان در تاریخ ماسل‌کارها

در جدیدترین اقدام، نشان R/T روی ماسل‌ کار تمام‌ برقی جدید دوج نصب شد. با توقف تولید چارجر دیتونا R/T در سال ۲۰۲۶، به‌ احتمال زیاد این نشان برای مدتی به حاشیه خواهد رفت؛ درحالی‌که دوج فصل تازه‌ای را در تاریخ خود آغاز می‌کند. البته ما مطمئنیم این نشان دوباره برای یک خودروی درون‌سوز پرفورمنس باز خواهد گشت، چرا که دوج به ریشه‌های اصیل خود برمی‌گردد.

حتی اگر دیگر نماینده قدرتمندترین ماسل‌کارهای دوج نباشد، نشان R/T همچنان یکی از جذاب‌ترین و نمادین‌ترین پکیج‌های پرفورمنس در دوران مدرن محسوب می‌شود. میراث آن برای همیشه با نام بزرگ‌ترین اسطوره‌های دنیای خودروهای پرفورمنس گره خورده است؛ از چارجر گرفته تا وایپر و موتور افسانه‌ای ۴۲۶ همی.