سریال Alien: Earth جدیدترین اثر از این فرنچایز ترسناک است که توانسته نمرات بسیار خوبی از منتقدان دریافت کند.
سریال Alien: Earth محصول سال ۲۰۲۵، تازه‌ترین اثر در فرنچایز افسانه‌ای Alien است که این بار داستان را به زمین می‌آورد. سریال که وقایع آن پیش از فیلم اصلی جریان دارد، با سقوط فضاپیمای Maginot در یک شهر پرجمعیت آغاز می‌شود، سقوطی که نه‌تنها زنونورف‌ها، بلکه موجوداتی بیگانه و تهدیدآمیزتر را نیز وارد زمین می‌کند.
با فضایی دلهره‌آور، طراحی بصری خیره‌کننده و روایتی پرتنش، سریال Alien: Earth موفق می‌شود روح کلاسیک سری‌های اولیه را حفظ کند و در عین حال تهدیدی تازه و ناشناخته را به دنیای انسان‌ها معرفی کند. حضور چهره‌هایی آشنا از جمله اندرویدها، Facehuggerها و شرکت شرور Weyland-Yutani، این سریال را به تجربه‌ای هیجان‌انگیز برای طرفداران قدیمی و مخاطبان جدید تبدیل کرده است.
منقدان بر این باور هستند که سریال Alien: Earth به کارگردانی نوآ هاولی، از نظر سبک بصری جسورانه و به‌طرز هولناکی ترسناک است. این سریال، افسانه زنومورف‌ها را با شکوهی سینمایی به مدیوم تلویزیون منتقل می‌کند و در عین وفاداری به ریشه‌هایش، هویتی منحصربه‌فرد برای خود خلق می‌کند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۴۲ نقد برای سریال Alien: Earth منتشر شده که امتیاز ۹۰ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۸۴ از صد برای این سریال به ثبت رسیده که بر اساس ۱۹ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این سریال را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره سریال Alien: Earth
- راتن تومیتوز | ۴۲ نقد – امتیاز ۹۰ درصد
- متاکریتیک | ۱۹ نقد – امتیاز ۸۴ از صد
«۱۰۰/۱۰۰ Empire | منتقد: جیمز دایر»
درست مانند کاری که سریال Andor برای فرنچایز Star Wars انجام داد، سریال Alien: Earth پیش‌درآمدی کم‌نظیر است که به‌جای تکرار مکررات، به غنای دنیای منبع خود می‌افزاید و جان تازه‌ای به فرنچایزی می‌بخشد که زمانی خسته‌کننده به‌نظر می‌رسید. این همان احیای Alien است که سال‌ها منتظرش بودیم.
«۱۰۰/۱۰۰ TV Insider | منتقد: مت روش»
فیلم‌های Alien همواره الگوی ترکیب دلهره‌ی علمی و تخیلی با ترس کلاسیک از هیولاها بوده‌اند. سریال Alien: Earth که توسط نوآ هاولی خالق سریال Fargo ساخته شده، به شکلی هوشمندانه، خلاقانه و با سبکی حماسی به آن سنت وفادار می‌ماند و حتی از صحنه‌های ترسناک و مشمئزکننده‌ای استفاده می‌کند که یادآور فیلم نمادین The Thing ساخته جان کارپنتر در سال ۱۹۸۲ هستند.
«۹۱/۱۰۰ Consequence | منتقد: لیز شانون میلر»
سریال با حفظ رمز و راز تا دقایق پایانی، تجربه‌ای چشمگیر و پیش‌بینی‌ناپذیر ارائه می‌دهد. مخاطب تنها در اواخر داستان به وسعت واقعی آن پی می‌برد.
«۹۰/۱۰۰ IGN | منتقد: کلینت گیج»
نوآ هاولی در کنار ارائه ایستر اِگ‌ها و زنومورف‌هایی که هواداران انتظارشان را دارند، موفق شده بدون نگرانی از هماهنگی با خط زمانی فرنچایز، اثر علمی تخیلی فوق‌العاده‌ای خلق کند؛ با طراحی تولید قدرتمند، موجوداتی به‌خوبی طراحی‌شده، گروه بازیگری درخشان و استفاده‌هایی موسیقایی که تماشاگر را مجذوب می‌کند.
«۸۰/۱۰۰ Collider | منتقد: راس بونیم»
همان‌طور که او سریال Fargo را به ادای احترام به تمام ویژگی‌هایی تبدیل کرد که برادران کوئن را منحصربه‌فرد می‌کند، این‌جا نیز با تسلط کامل بر تمام عناصر کلیدی فرنچایز Alien آن‌ها را گسترش داده و به شکلی هوشمندانه و سرگرم‌کننده بازآفرینی کرده است.
«۸۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: انجی هان»
این سریال یک حماسه‌ی جاه‌طلبانه و گاه سنگین درباره‌ی هویت، غرور و البته لذت اولیه تماشای له‌شدن انسان‌ها توسط هیولاهای فضایی است.
«۸۰/۱۰۰ Variety | منتقد: آلیسون هرمان»
زنومورف‌ها درون‌مایه روان‌شناختی پیچیده‌ای ندارند که بتوانند داستانی بلندمدت را به‌تنهایی پیش ببرند، دست‌کم تا جایی که ما می‌دانیم. برای همین، هاولی تمرکز را به شخصیت‌هایی مانند «وندی» و دیگر اندرویدها می‌برد؛ موجوداتی که از فرصت زیستن دوباره، هم هیجان‌زده‌اند و هم هراسان و در برخی موارد حتی دچار بحران وجودی می‌شوند. شاید آن‌ها به‌اندازه‌ی زنومورف‌ها پر زرق و برق نباشند، اما عمق داستانی بیشتری ارائه می‌دهند.
«۷۵/۱۰۰ IndieWire | منتقد: بن تراورس»
سریال Alien: Earth همیشه با اطمینان در مسیر خود قدم نمی‌گذارد (دست‌کم نه به محکمی Fargo)، اما گسترشی جالب و ترسناک بر جهانی است که پیش‌تر محدودتر به‌نظر می‌رسید.
«۵۰/۱۰۰ Slashfilm | منتقد: کریس اوانجلیستا»
منصفانه باید گفت این سریال برای تماشای هفتگی طراحی شده و نه برای تماشای یک‌جا. با این حال، انرژی آن‌قدر پایین است که ممکن است برخی بینندگان خیلی زود خسته شده و بدون تکمیل مأموریت، از تماشای آن صرف‌نظر کنند.
