به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، سید صادق غفوریان در یادداشتی در روزنامه خراسان نوشت: علیرغم اینکه بخش قابل توجهی از بدنه کارشناسی معتقدند «برنامه های پنج ساله توسعه کشور» بر اساس واقعیت ها و شرایط کشور تدوین نشده است و تحقق آن نباید انتظار داشت، بلکه به طور خاص نشان می دهد که در حوزه علمی، پژوهشی، پژوهشی جدی است. مطالبات برنامه هفتم توسعه در این بخش.
به این چهار گزاره توجه کنید:
۱. بر اساس اعلام معاونت توسعه مدیریت و جذب سرمایه، بودجه ۱۴۰۴ این معاونت ۵۰ درصد کاهش یافته است. عجیب است که این معاونت تا پایان شهریور تنها ۶ درصد از بودجه امسال را دریافت کرده است.
۲. طبق اعلام بنیاد ملی نخبگان، اجرای کامل برنامه ها حداقل به ۶ هزار میلیارد تومان نیاز دارد. اما کل بودجه مصوب بنیاد در سال ۱۴۰۴ فقط نصف است. رقمی که حتی کمتر از بودجه یک پژوهشکده کوچک است.
۳. وزیر علوم: بودجه دانشگاه ۷۰ هزار میلیارد تومان است، در حالی که یک دانشگاه در کشور همسایه یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار بودجه دارد، ما برای همه این دانشگاه ها و هیئت علمی کمتر از یک میلیارد دلار بودجه داریم… اکنون حدود ۹۶.۵ درصد از منابع مالی وزارتخانه صرف پرداخت حقوق کارکنان و اساتید می شود.
۴. در بخش آموزش و پرورش داستان بودجه به همین شکل و شاید بحرانی تر است، چرا که سال هاست ۹۸ درصد بودجه این وزارتخانه راهبردی صرف هزینه های جاری، حقوق و دستمزد می شود.
آیا می تواند پرواز کند؟
آنچه خواندیم مروری بر وضعیت حوزه های علمی، فناوری و آموزشی کشور است و اگرچه در این شرایط به همت دانشمندان و مراکز علمی و دانشگاهی، فعالیت ها در مسیر تلاش و جهاد علمی پیش می رود، اما عرصه تولید علم در دنیا، به ویژه در منطقه و همسایگان، شرایط و رقابت متفاوتی را تجربه می کند. امروزه تولید علم و رشد فناوری های جدید به مهمترین ابزار توسعه و ثروت آفرینی جوامع تبدیل شده است و با اندکی تاخیر این رقبا هستند که گوی سبقت را می ربایند. حال در این رقابت که هیچکس منتظر رقیب نیست، آیا با این وضعیت بودجه و کم توجهی می توان به اهداف برنامه ۵ ساله توسعه و جایگاه های بالای جهانی دست یافت؟
از برنامه توسعه تا واقعیت امروز
بیایید نگاه دقیق تری به موضوع علم و فناوری و مطالبات برنامه هفتم توسعه در این زمینه داشته باشیم. برنامه هفتم توسعه در نگاهی آرمان گرایانه و البته به حق، می طلبد که ایران در پایان برنامه رتبه دوازدهم تولید علم جهان را کسب کند، در حالی که ۱.۵ سال از آغاز برنامه هفتم می گذرد، الزامات این خواسته به ویژه از نظر بودجه محقق نشده است. در حال حاضر به دلیل افت رتبه تولید علم نسبت به ۳ سال قبل در رتبه هفدهم جهان قرار داریم، ضمن اینکه وزیر علوم نیز اخیراً احتمال ادامه یک پله سقوط در پایان سال ۲۰۲۵ را مطرح کرده و ابراز نگرانی کرده است.
وقتی دلایل او و مسئولان مرتبط را در تحلیل این سقوط بررسی می کنیم; به طور مشخص با چالش هایی مانند کمبود بودجه کافی، بی انگیزگی محققان و فرسودگی امکانات پژوهشی مواجه هستیم.
تحقق تنها ۱۶ درصد!
در این میان آمار رسمی نیز بر نگرانی ها افزوده است. در گزارش ماه گذشته مرکز پژوهش های مجلس، از کل اهداف کمی تعیین شده در فصل بیستم برنامه هفتم توسعه، به جز حوزه فناوری و نوآوری، تنها یک هدف به طور کامل محقق شد، یک هدف بیش از آنچه در نظر گرفته شده بود محقق شد، ۴ هدف محقق نشد و ۶ هدف محقق نشد. به عبارت دیگر ۳۴ درصد اهداف محقق نشده، ۵۰ درصد کمتر، ۸ درصد به طور کامل و ۸ درصد بیش از آنچه در برنامه ذکر شده محقق شده است، یعنی ۱۶ درصد از اهداف در سال اول اجرای برنامه به طور کامل محقق شده است. بودجه نگرانی های زیادی را پیش روی ما قرار داده است.
منبع: خراسان
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
