پیش بینی جهانگیری از تورم تا پایان سال: تورم ممکن است به بالای ۴۰ درصد برسد و حتی برخی می گویند این رقم به ۵۰ درصد می رسد/ ما کشوری هستیم که نه در جنگ هستیم و نه در صلح.

جهانگیری در گفت و گو با اکوایران گفت: در شرایط اقتصادی کنونی ما معیشت مردم مشکل ساز شده است. من به عنوان فردی که توسعه ایران را دنبال کرده ام، اساسی ترین مسئله ایران را توسعه کشور می دانم. الان هم معتقدم چیزی که می تواند ما را در اطراف خود متمرکز و یکپارچه کند و ما را به یک جامعه برساند، توسعه پایدار ایران است. اما در حال حاضر صحبت از توسعه ایران شاید نوعی آرمان گرایی تلقی شود زیرا کمتر به واقعیت های موجود توجه می کنیم. واقعیت هایی که اکنون در بخش اقتصاد وجود دارد این است که یک تورم جدید و عظیم وجود دارد. در ۴۰ سال اول پس از انقلاب، تورم معمولاً در محدوده ۱۶ تا ۲۰ درصد بود. این رقم برای تورم بلندمدت چهل ساله تورم زیادی است. کمتر کشوری در جهان تورم دو رقمی دارد. بدیهی است که این تورم مزمن شده و فشار زیادی به جامعه وارد می کند. از دوره اول ترامپ، دوره آغاز تحریم های جدید و خروج از برجام، این تورم شاهد جهش بود. به نظر می رسد امسال تورم رشد بیشتری داشته است، یعنی ممکن است تورم به بالای ۴۰ درصد برسد و حتی برخی می گویند این رقم به ۵۰ درصد هم می رسد که جای نگرانی دارد.

تورم ۴۰ یا ۵۰ درصدی برای پنج یا شش سال متوالی یعنی هر دو سال یا دو سال و نیم قدرت خرید مردم نصف می شود و به رقم وحشتناکی می رسد. فشار معیشت و تورم بر مردم زیاد است. در خصوص شرایط بودجه، دولت کسری بودجه مزمن دارد. دولت نمی تواند به هزینه های آن دست بزند. دولت پیش بینی می کند که درآمدها محقق نشود و باید کسری بودجه را از راه های پولی تامین کند که باز هم بر بار تورمی اضافه می کند. تضادهایی که به طور خاص در بخش انرژی، در بخش برق و گاز و اخیراً در فرآورده های نفتی، منابع آب، منابع طبیعی و محیط زیست وجود دارد، هر یک از مسائل مهمی هستند که باید به آن پرداخته شود. این در حالی است که ما در شرایط بین المللی خاصی قرار داریم. ما یک جنگ ۱۲ روزه را پشت سر گذاشتیم که هیچکس تصورش را نمی کرد. اما به هر حال این اتفاق افتاد. ما اکنون کشوری هستیم که نه در جنگ هستیم و نه در صلح.

علاوه بر این، سیستم اداری ایران یک سیستم متمرکز است. سیستم متمرکز هم مزایا و هم معایبی دارد. یکی از مهمترین مزیت های آن این است که قدرت تصمیم گیری آن باید بالا باشد و به دلیل متمرکز بودن می تواند راحت تر در مورد مسائل تصمیم گیری کند. مهم این است که در مرحله فعلی، مذاکره هرگز از دستور کار خارج نشود. مذاکره برای دوست یابی نیست، برای حل بحران است. مذاکره برای جلوگیری از جنگ و زدودن سایه جنگ از کشور است. بله، کسی که می‌خواهیم با او مذاکره کنیم، کسی است که به ما حمله کرده است، کسی که در کلام ما از او به عنوان دشمن یاد می‌شود. کسی که می خواهد با دشمن مذاکره کند می داند که طرف مقابل او دوست او نیست. می دانیم که به طرف مقابل اعتماد نداریم، اما در عین حال می دانیم که برای حل بحران ها راهی جز مذاکره وجود ندارد. من فکر می کنم که مذاکره باید از حالت انفعالی خارج شود و فعالانه در دستور کار قرار گیرد.