به گزارش خبرگزاری Tasnim ، یکی از مهمترین عوامل پیشرفت یک کشور ، مسئولیت و وظایف مناسب توسط همه بخش های جامعه است. از رئیس جمهور و وزیران گرفته تا معلمان و کارگران ، هر فرد باید وظیفه خود را با تعهد ، تخصص و اخلاق انجام دهد. این اصل مبنای اساسی برای توسعه و توسعه کشور است.
برای اینکه هر شخص بتواند مسئولیت خود را به درستی انجام دهد ، باید چند شرط اساسی وجود داشته باشد:
۱. آموزش و مهارت کافی: افراد باید در زمینه کار خود آموزش دیده و تخصص داشته باشند. اختصاص افراد در مشاغل که تخصص لازم را ندارند نه تنها منجر به پیشرفت می شود بلکه باعث کاهش کیفیت کار و افزایش ناکارآمدی می شود.
۲. پیروی از قانون و اخلاق: کار باید در چارچوب قانون باشد ، با صداقت و انصاف. هرگونه کمبود ، تخلف یا تأخیر باعث آسیب جبران ناپذیری به جامعه می شود. این امر نیاز به آموزش و آموزش دقیق دارد.
۳. علاقه و تعهد: کار باید با اشتیاق و دلسوزی انجام شود و بی تفاوت یا بی تفاوت نباشد.
مسئولیت مردم فقط در صورت برطرف شدن معیشت آنها قابل دستیابی است. اگر یک کارگر ، معلم ، دانشکده ، پرستار یا هر کارمند دیگری نگران تأمین بودجه زندگی خود باشد ، قادر به تمرکز و کیفیت نخواهد بود. در چنین شرایطی ، مردم مجبور می شوند به مشاغل دوم و سوم مراجعه کنند و در نتیجه خستگی ، کاهش بهره وری و کاهش کیفیت کار ایجاد می شود.
معلمی که برای گذراندن زندگی خود مجبور به رانندگی اسنپ است ، نه تنها فرصتی برای تحصیل و آماده سازی برای تدریس ندارد ، بلکه کیفیت تحصیلات وی کاهش می یابد و دانش آموزان آسیب می بینند و در نتیجه یک کشور عقب مانده است. معلم نباید به جز تدریس و آموزش دانش آموز نگرانی داشته باشد. در غیر این صورت ، او کار خود را به خوبی انجام نخواهد داد ، و در چنین شرایطی ، انتظار وجدان غیر ضروری است و فقط با موعظه و مشاوره ، رفتار اکثریت مردم تغییر نخواهد کرد.
کارمندی که دائماً درگیر مشکلات مالی است ، ممکن است برای جبران کمبود درآمد به فساد یا رشوه بپردازد. کارگر که دستمزد وی هزینه های خود را پرداخت نمی کند ، انگیزه خود را برای تلاش بیشتر از دست می دهد و این باعث ایجاد اختلال در چرخه تولید و اقتصاد می شود. او نباید نگرانی داشته باشد جز این که این کار را درست انجام دهد.
از طرف دیگر ، شخصی که از نظر مالی تأمین مالی می شود ، رشوه خواری را می گیرد و او را باید یک مجازات سخت و از راه دور برای او در نظر گرفت تا برای دیگران درس شود.
راه حل یک تعهد دو طرفه بین دولت و جامعه است. دولت و کارفرمایان موظفند با تأمین حقوق و مزایا منصفانه ، امنیت شغلی و رفاه کارمندان ، مسئولیت لازم را ارائه دهند. هنگامی که معیشت مردم تضمین می شود ، می توانند وظایف خود را با صلح و تمرکز کامل انجام دهند. در مقابل ، کارکنان همچنین باید با وجدان کار ، تخصص و پایبندی به اخلاق به سمت توسعه کشور حرکت کنند.
استخدام در یک کار دولتی نیاز به تعهد دو راه دارد. دولت باید بگوید: کار تولیدی و با کیفیت از شما ، زندگی مناسب را با من فراهم می کند و شخص استخدام شده نیز باید بگوید: ارائه معیشت خود با شما کار و خدمات تولیدی با من است.
در نتیجه ، پیشرفت واقعی ممکن است زمانی باشد که هر شخص مسئول باشد و دولت با سیاست گذاری مناسب ، معیشت و سعادت جامعه را تضمین می کند. فقط در این صورت می تواند از فساد ، کمبودها و عقب ماندگی جلوگیری کند و به سمت توسعه پایدار حرکت کند. در غیر این صورت ، این کاروان لنگ هرگز به مقصد نمی رسد.
محمد فانئه ایشواری ، استاد فیلد و دانشگاه
پایان پیام/
منبع:تسنیم
