ECUARAN: تغییرات آب و هوایی هرگز آسان نبوده است ، زیرا تعادل اساسی انرژی یک سیاره را می توان یک شبه تغییر داد. همچنین ، یک اقتصاد مبتنی بر سوخت فسیلی بدون اعتراضات سیاسی خشونت آمیز نمی تواند جایگزین شود. این مشکل امروز بسیار دشوار به نظر می رسد.
اقتصاددان این هفته به مسئله مبارزه با تغییرات آب و هوایی و مشکلات آن اختصاص دارد ، می نویسد که کشورهای غربی از اهداف خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای عقب نشینی می کنند و برخی از رای دهندگان فکر می کنند که خیلی زیاد است یا باید دفن شوند.
با این حال ، توانایی فنی جهان در کربن هرگز بهتر از بخش بزرگی از اقتصاد آن نبوده است. هزینه های انرژی پاک رو به کاهش است و تقاضا برای آن روز در حال افزایش است. مشکل در واقع سیاست است ؛ بسیاری از مردم اعتقاد ندارند که اهداف دقیق آب و هوا به نفع خودشان است یا برای دیگران سودمند خواهد بود. برخی فکر می کنند که فرض می شوند و برای اهداف بد پول خوبی می پردازند ، در حالی که مردم کشورهای دیگر کربن تولید می کنند و به آنها می خندند. دیدن چین همیشه قدرتمندتر از اروپا و آمریکا است که توسط کربن کربن منتشر می شود.
رسیدن به صفر خالص (به این معنی که اندازه گاز گلخانه ای از جو خارج می شود) در آینده نزدیک نیاز به کاهش سریع ، عمیق و دردناک در انتشار گازهای گلخانه ای دارد. برای کشورهایی که هنوز این گازها را کاهش نداده اند ، کاهش شدید باید خیلی سریع شروع شود. در بسیاری از موارد ، چنین سناریوهایی تصور جسمی دشوار است ، چه رسد به سیاسی.
اگر هدف برای جلب رضایت عمومی به اندازه کافی سخت باشد ، باید تغییر کند. به جای اینکه کاملاً اهداف سخت را کنار بگذاریم ، بهتر است راه هایی برای کمک به تدریج راهنمای بیشتری پیدا کنیم. البته مقاومت توسط کسانی که معتقدند همه مشکلات را می توان با “اراده سیاسی بیشتر” برطرف کرد. اما همانطور که سیاستمدار مشهور آلمانی اتو فون بیسمارک اشاره می کند ، سیاست هنری امکان پذیر است. برخی از سیاستمداران این موضوع را درک می کنند. نخست وزیر کانادا ، مارک کارنی می داند که در بسیاری از مواقع ، کارآمدترین راه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ، مالیات بر آنها است. اما بسیاری از رای دهندگان از چنین مالیات متنفر هستند ، بنابراین او به سرعت جنبه های برنامه قیمت گذاری کربن کانادا را که مستقیماً روی آنها تأثیر می گذارد ، لغو کرده است.
بسیاری از دولت ها به جای پرداخت آلودگی ، یارانه ها را پرداخت کرده اند. برخی از یارانه ها مثمر ثمر بوده اند. افزایش تقاضا چرخه ای از افزایش تولید و کاهش قیمت را به حرکت درآورد ، باعث می شود باد ، خورشیدی و باتری ها در دسترس تر و ارزان تر باشند. اکنون هزینه ها به حدی کاهش یافته است که حتی اگر محرک تقاضا نباشد ، هنوز روند نزولی خواهند داشت. این کم و بیش تضمین شده است که میزان کربن سازی در هر صورت افزایش می یابد.
با این حال ، یارانه ها همچنان به اختلال در بازارها و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای با هزینه بالاتر از روشی که معمولاً قیمت گذاری کربن با آن همراه است ، ادامه می یابد. بنابراین معقول است که در صورت امکان از نظر سیاسی ، هزینه انتشار آلاینده ها را بپردازید. دولت ها همچنین باید یارانه های زیادی را که به آب و هوا آسیب می رسانند ، از جمله یارانه هایی که همچنان متعلق به سوخت های فسیلی هستند ، از بین ببرند.
ایالات متحده تا زمانی که دونالد ترامپ در صدر قرار دارد ، نقش غیرمعمول ایفا خواهد کرد. برخی از فن آوری های انرژی پاک امیدوار کننده ، مانند زمین گرمایی پیشرفته و احتمالاً حتی همجوشی هسته ای ، اکنون پشتیبانی هر دو طرف را دارند. اما جنگ او علیه اقدامات اقلیمی ، کشور را در وضعیت بدتری قرار می دهد. در زمان افزایش تقاضای انرژی ، که بخشی از آن برای تقویت هوش مصنوعی مورد نیاز است ، قیمت ها افزایش می یابد و تلاش برای ایجاد یک صنعت انرژی تجدید پذیر آمریکا برای رقابت با چین از بین می رود.
رأی دهندگان پاکیزگی را به آلودگی در همه جا ترجیح می دهند و آینده ای که در آن می توانند به آینده ای خطرناک تر شکوفا شوند. اینها شعارهای بسیج قوی تر از یک هدف انتزاعی هستند. داستانهایی که باعث می شود مردم احساس کنند که در پیشرفت مشارکت می کنند ، هنوز تأثیرگذار هستند. ایده عدم تحت تأثیر نوسانات قیمت سوخت های فسیلی نیز جذاب است. “هنر احتمالی” ممکن است ساده به نظر برسد ، اما سیاستی که فرصت های جدید را به خود اختصاص می دهد می تواند سیاست های آب و هوا را به صورت پایدارتر و همچنین امید قرار دهد. این همان چیزی است که کسانی که علیه تغییرات آب و هوایی می جنگند باید فراهم کنند.
