دفاع از زمین یک پیروزی بزرگ است. باید توسط کسانی که این راه را قربانی کردند ، قدردانی شود و سجده را برای حفظ استقلال کشور سجده کند. اما اکنون زمان آن رسیده است که رویکردها و روشها را اندازه گیری و آزمایش کنیم.
آیا باید این سؤال را بپرسید ، آیا کشور آماده توسعه است؟ مزایا و مضرات گذشته چه بود؟ آیا می تواند رشد اقتصادی ایجاد کند؟ آیا امکان سعادت وجود داشت؟ آیا توانست نگرانی مردم را در مورد امنیت برطرف کند؟ آیا می تواند ما را عملاً به مرزهای دانش برساند؟ پاسخ این سؤالات برای بسیاری از ما که در این کشور زندگی می کنیم مشخص است. بنابراین ، ما باید در دوره آینده قدم برداریم. آنچه برای این تغییرات کافی است ، از خودمان بپرسیم که آیا سایر کشورها استقلال خود را به همراه تثبیت موقعیت خود در اقتصاد جهانی حفظ نکرده اند. آیا سایر کشورهای جهان مستقل نیستند؟ آیا اگر بخواهیم خواست ملی خود را اعمال کنیم ، باید دوره های درگیری داشته باشیم؟ در این حالت ، آیا کشورهای منطقه که با چندین بار درآمد سرانه در صلح زندگی می کنند؟
بدون پاسخ به این سؤالات و تغییر رویه ها ، ممکن است متأسفانه زودتر از روزهای روز گذشته برگردانده شوند. ما باید شهروندان کشور را با صلح پایدار با خوشبختی مادی اطمینان دهیم و اگر تغییری ایجاد نشود ، همه ما می دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. ما به این روش رفته ایم و ادبیات به کسی اطمینان نمی دهد ، اما اعتماد را بیش از گذشته نیز محروم خواهد کرد.
هنگامی که طیف گسترده ای از فعالان ، حتی در خارج از رژیم ، در ایران باقی مانده اند ، نوبت تصمیم گیرندگان است که نشان دهند ایران متعلق به همه آنها است و آنها می توانند متعلق به آنها باشند زیرا می خواهند در این آب و خاک زندگی کنند ، که می خواهند خود را نمایندگی کنند و بر تصمیمات و سرنوشت کشور تأثیر بگذارند.
این قدرت قدرت است که نشان دهد این تغییر در اسرع وقت اتفاق می افتد و روی همان پاشنه نمی چرخد. انسجام ملی در آتش بس این است که می تواند از تکرار وقایع قبلی جلوگیری کند ، و بدون اقتصاد پایدار ، بدون تجارت با کشورهای جهان ، بدون دستیابی به موقعیت قوی در بازارهای جهانی ، انسجام تضمین نمی شود. برای دستیابی به چنین موقعیتی ، ما باید با تغییر نگاه و الگوبرداری از استقلال کشور در چند دهه گذشته ، مذاکره را تغییر دهیم تا با همه کشورهای جهان تعامل داشته باشیم.
با این مراحل ، که منجر به مشارکت عمومی همه مردم در سرنوشت کشور خواهد شد ، صلح در روابط ما با جهان خارج خواهد بود و در عین حال اقتصاد ملی پر جنب و جوش خواهد بود و با این تحول اقتصادی ، انسجام داخلی و صلح بیشتر تضمین می کند. اولویت این تغییرات را به گذر زمان ارائه ندهید.
