منتشر شده در ۲۵ آبان ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۰۰
خودروسازان برای پنهان نگه داشتن ظاهر محصولات آینده خود، دهه‌هاست که از تکنیک‌های پیچیده و خلاقانه استفاده می‌کنند تا نگاه کنجکاو عکاسان و رسانه‌ها را دور نگه دارند. این هنر استتار که از نوار چسب و مقوا آغاز شد، امروز به روش‌های کاملاً حرفه‌ای با مواد پلاستیکی چندلایه، صفحات سیاه رنگ و طرح‌های فریب‌دهنده رسیده است؛ تکنیک‌هایی که همچنان کار جاسوسان خودرویی را دشوار می‌کند.
استتار در مراحل اولیه؛ وقتی خودروها بدنۀاصلی ندارند
به گزارش آخرین خودرو، خودروسازان معمولاً در نخستین مراحل تست، از «مدل‌های آزمایشی» استفاده می‌کنند؛ خودروهایی که بدنه نهایی ندارند و معمولاً ترکیبی از قطعات مدل‌های موجود همراه با اجزای توسعه‌یافته برای محصول جدید هستند. اغلب این خودروهای آزمایشی از مدل‌های داخلی همان برند انتخاب می‌شوند. اما همیشه هم این طور نبوده، زیرا برخی شرکت‌ها بنا به دلایلی، از بدنه یک خودروی موجود در بازار و از تولیدات سایر برندها برای پوشاندن محصول جدید خود استفاده کرده‌اند.
استفاده از بدنه ب ام و ۲۰۰۲ برای پوشاندن پورشه ۹۲۴
در دهه ۱۹۷۰ میلادی شرکت پورشه خود را برای عرضه مدلی جدید با نام ۹۲۴ آماده می‌کرد. این شرکت برای اینکه نسخه آزمایشی حین تست‌های جاده‌ای توجه عکاسان و سایر علاقه‌مندان را به خود جلب نکند، آن را زیر پوسته ب ام و ۲۰۰۲ مخفی کرده بود.
از آنجایی که پورشه ۹۲۴ نخستین خودروی موتور جلوی کمپانی محسوب می‌شد، هیچ مدل قبلی با این ساختار وجود نداشت تا قالب مناسبی برای پوشاندن نسخه پروتوتایپ باشد. به همین دلیل، پورشه یک دستگاه ب ام و ۲۰۰۲ و یک دستگاه اوپل مانتا خریداری کرد تا از آنها به عنوان بدنه آزمایشی پروژه «EA425» استفاده کند. این یکی از زیرکانه‌ترین روش‌هایی بود که پورشه تاکنون برای استتار محصولات آینده خود به کار برده است.
محصول مشترک پورشه، فولکس واگن و آئودی
پورشه ۹۲۴ در سال ۱۹۷۶ به عنوان جانشین ۹۱۴ معرفی شد. قرار بود این خودرو یک دوقلوی ناتنی با برند فولکس واگن هم داشته باشد که با تصمیم مدیران وقت لغو شد و توسعه شیروکو به جای آن در دستور کار قرار گرفت. پورشه ۹۲۴ یک ترکیب جذاب از قطعات فولکس واگن و آئودی بود و در کارخانه آئودی در نکازاولم مونتاژ می‌شد. موتور ۲ لیتری چهار سیلندر خطی آن از آئودی ۱۰۰ امانت گرفته شده بود. یک دهه بعد، نسخه ۹۲۴ S با پیشرانه ۲.۵ لیتری مدل ۹۴۴ عرضه شد تا بالاخره پیشرانه آن ساخت خود پورشه باشد.
استفاده از بدنه‌های قرضی برای استتار؛ سنتی که هنوز ادامه دارد
استفاده از بدنه یک خودروی دیگر برای پوشاندن محصولات جدیدی که باید در مسیرهای عمومی تست شوند، روشی است که کماکان توسط خودروسازان مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال فراری اولین خودروی برقی خود را زیر پوسته یک دستگاه مازراتی لوانته پنهان کرده بود؛ آن هم با خروجی‌های اگزوز تقلبی و تزئینی که ظاهر کاملاً فریبنده‌ای داشت.
روش‌های استتار مدرن پورشه؛ فریب چشمان غیرحرفه‌ای
پورشه همچنان یکی از خلاق‌ترین برندها در دنیای استتار است. مهندسان این شرکت از استیکرهایی استفاده می‌کنند که ظاهر چراغ‌های قدیمی را تداعی می‌کنند، یا روی بخش‌هایی از بدنه لایه‌های متعدد روکش هم‌رنگ قرار می‌دهند تا خطوط بدنه واقعی پنهان شود. این شرکت روی نمونه‌های اولیه تایکان، خروجی اگزوز ساختگی نصب کرده بود تا عکاسان تصور کنند با یک پانامرای بنزینی طرف هستند!
تاریخچه عکس‌های جاسوسی خودرو ؛ قدیمی‌تر از چیزی که فکر می‌کنید
شاید فکر کنید تصویربرداری مخفیانه از خودروهای در حال توسعه پدیده‌ای است که با گسترش اینترنت و شبکه‌های اجتماعی رواج پیدا کرده؛ اما ریشه این کار به دهه ۱۹۵۰ بازمی‌گردد. دو روزنامه‌نگار آلمانی به نام‌های هاینتس-اولریش ویزلمان و ورنر اوسوالد برای نخستین بار تصاویر یک مدل معرفی‌نشده را در مجله Auto, Motor und Sport منتشر کردند. همانطور که قابل تصور است، خودروسازان از این موضوع چندان خوشحال نبودند و از همان زمان تلاش برای پنهان کردن نمونه‌های اولیه به سطحی کاملاً حرفه‌ای ارتقا پیدا کرد.
امروزه با وجود تکنولوژی هوشمند، پهپادها و عکاسان حرفه‌ای، رقابت میان خودروسازان و جاسوسان خودرویی بیش از هر زمان دیگری هیجان‌انگیز شده است. هنر استتار در صنعت خودرو همچنان زنده است و هر روز پیشرفته‌تر می‌شود، نبردی دائمی برای پنهان نگه داشتن رازهای محصولات آینده تا لحظه رونمایی رسمی.
