فیلم سینمایی Splitsville با هنرنمایی داکوتا جانسون توانسته نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کند.
فیلم Splitsville یک اثر کمدی و عاشقانه است که توسط مایکل آنجلو کووینو کارگردانی شده و خود او با همکاری کایل ماروین فیلم‌نامه آن را نوشته است. این فیلم در جشنواره کن ۲۰۲۵ به نمایش درآمد و روایت‌گر آشفتگی دو زوج است؛ زمانی که اشلی (با بازی آدریا آرجونا) تصمیم به طلاق می‌گیرد و تلاش می‌کند وارد روابط ازدواج باز شود، ماجراهای پیچیده و خنده‌داری میان دوستان‌شان شکل می‌گیرد.
فیلم با سبک بصری جذاب از جمله برداشت‌های طولانی و طراحی صحنه، کمدی‌ای دقیق و کنترل‌شده ارائه می‌دهد. نقش‌آفرینی‌های درخشان داکوتا جانسون و آدریا آرجونا و همچنین اجرای تیز و خودآگاهانه کایل ماروین و مایکل آنجلو کووینو، اساس این اثر را شکل می‌دهند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۲۹ نقد برای فیلم Splitsville منتشر شده که امتیاز ۸۳ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۷۴ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۶ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم Splitsville
- راتن تومیتوز | ۲۹ نقد – امتیاز ۸۳ درصد
- ۴متاکریتیک | ۱۶ نقد – امتیاز ۷۴ از صد
«۹۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: جردن مینتزر»
فیلم از همان ابتدا با چندین صحنه سرشار از آشوب جسمی و روانی تماشاگر را مجذوب می‌کند، پیش از آن‌که در ادامه به یک فرمول کمدی کلاسیک‌تر برسد، هرچند با پیچ‌وخم‌های فراوانی که در راه است.
«۸۳/۱۰۰ IndieWire | منتقد: ایستر زاکرمن»
هرچند در بخش‌هایی کمی نامرتب به نظر می‌رسد و یک سوی داستان را بیش از دیگری ترجیح می‌دهد، اما در نهایت تجربه‌ای سرگرم‌کننده و دلپذیر رقم می‌زند.
«۸۰/۱۰۰ Screen Rant | منتقد: پاتریس ویترسپون»
خوشبختانه، کووینو و مارتین هرگز با دیالوگ‌های توضیحی طولانی و سخنرانی‌های مستقیم به شعور تماشاگر توهین نمی‌کنند. در عوض، این زوج نویسنده‌ی بااستعداد روی چیزی تمرکز دارند که مخاطبان واقعاً می‌خواهند: میل انسانی و کارهای دیوانه‌واری که برای یافتن ارتباط انجام می‌دهیم.
«۷۰/۱۰۰ Collider | منتقد: جیسون گوربر»
در نهایت، فیلم Splitsville اثری است پر از حماقت‌های سرگرم‌کننده که هوشمندانه روایت شده و بی‌پروا به سوی جنبه‌های اغواگرانه می‌رود، در حالی که همچنان نوعی پیوند عاطفی زمینی را حفظ می‌کند.
«۶۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: آدرین هورتون»
این‌که Splitsville تا پایان بر مسیر خود باقی می‌ماند، بیشتر به لطف همان چیزی است که «شیمی» نامیده می‌شود ـ آن عنصر توصیف‌ناپذیر و غیرقابل پیش‌بینی میان دو نفر، یا سه نفر، یا شاید چهار نفر. فیلم Splitsville شاید مرزهای سست و روابط آزاد را به چالش بکشد، اما این انتقادها با حقیقت آمیخته‌اند: چه در رابطه باشیم چه تنها، چه در چارچوب بسته یا باز، همه ما با همان ماده خام انسانی کار می‌کنیم.
«۵۰/۱۰۰ Variety | منتقد: گای لاج»
کشش‌ها و رانش‌هایی که این عاشقان آشفته را کنار هم یا از هم دور نگه می‌دارد، سرانجام از حالتی پرهیجان به شکلی فرساینده بدل می‌شود، به‌ویژه از آن جهت که احتمالاً تماشاگران کمتر از خود فیلم به سرانجام نهایی این روابط اهمیت می‌دهند.
