فیلم سینمایی Shelby Oaks اثری ترسناک به شمار می‌رود که نمرات متوسطی را از منتقدان گرفته است.
فیلم Shelby Oaks یک اثر ترسناک و رازآلود به شمار می‌رود که توسط کریس استاکمن نوشته، تهیه و کارگردانی شده و مایک فلنگن به عنوان تهیه‌کننده اجرایی در آن حضور دارد. این فیلم با بازی کامیلا سالیوان، برندان سکستون سوم، کیت دیوید، سارا دورن، رابین بارتلت و مایکل بیچ، دنباله‌ای بر سری آنلاین ویدیوهای پیدا شده درباره تیم تحقیقاتی فراطبیعی به نام Paranormal Paranoids است. داستان فیلم حول زن جوانی می‌چرخد که مصمم است خواهر گمشده‌اش را پیدا کند، کسی که هنگام تحقیق درباره شهر متروکه و مرموز Shelby Oaks ناپدید شده است.
منتقدان بر این باور هستند که فیلم Shelby Oaks ممکن است در لحظات پایانی خود لغزش داشته باشد، اما تنش جوی آن و هسته احساسی‌اش به‌طور قاطع آن را به‌عنوان یک آغاز ترسناک و موفق از کارگردان کریس استاکمن معرفی می‌کند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۸۴ نقد برای فیلم Shelby Oaks منتشر شده که امتیاز ۶۰ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۴۱ از صد برای این سریال به ثبت رسیده که بر اساس ۱۷ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این سریال را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم Shelby Oaks
- راتن تومیتوز | ۸۴ نقد – امتیاز ۶۰ درصد
- متاکریتیک | ۱۷ نقد – امتیاز ۴۱ از صد
«۸۰/۱۰۰ Slashfilm | منتقد: بی جی کولانجلو»
با بازی فوق‌العاده سالیوان و نگاه دقیق استاکمن، فیلم Shelby Oaks به ما اجازه می‌دهد شاهد شروع یکی از امیدوارکننده‌ترین صداهای جدید ژانر ترسناک باشیم.
«۷۰/۱۰۰ Collider | منتقد: مت دوناتو»
فیلم Shelby Oaks یک آغاز امیدوارکننده از کریس استاکمن است که علی‌رغم کمی ناپایداری در سومین بخش، هم دلهره‌آور و هم پر از حس و حال انسانی است.
«۶۰/۱۰۰ IGN | منتقد: کتی ریف»
طرح رازآلود داستان بیشتر از نتیجه نهایی آن رضایت‌بخش است و فیلم در نهایت به مجموعه‌ای از تأثیرات کلیشه‌ای ژانر ترسناک معاصر تبدیل می‌شود.
«۵۰/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: برایان تالریکو»
Shelby Oaks فیلمی است که مانند یک فهرست از کلیشه‌ها عمل می‌کند؛ فیلمی که تکنیک‌هایی را بسیار پر زور به کار می‌برد که در جاهای دیگر بهتر عمل کرده‌اند و این باعث می‌شود تجربه تقریباً بی‌حس شود. طرفداران ترسناک با آشنایی مشکلی ندارند، اما نه وقتی که احساس شود تنها چیزی که می‌شنویم، پژواک است.
«۵۰/۱۰۰ Variety | منتقد: دنیس هاروی»
ترکیب این فیلم از عناصر found-footage، افراد گمشده، تسخیر شیطانی و سایر کلیشه‌های روایی اغلب شبیه مجموعه‌ای از ایده‌های دیگر فیلم‌ها است که بدون تلاش کافی برای یافتن شخصیت منحصر به فرد خود، کنار هم گذاشته شده‌اند.
«۴۲/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: جیسون گوربر»
متأسفانه حتی با در نظر گرفتن اینکه این اولین تجربه کارگردانی است، نتیجه مجموعه‌ای از ایده‌های نیمه‌پخته و تغییرات لحن ضعیف است که وعده‌های اولیه فیلم را هدر می‌دهد و به یک اثر متوسط تبدیل می‌شود.
«۳۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: ریچارد لاوسون»
هرچه فیلم Shelby Oaks از مفهوم اولیه خود فاصله می‌گیرد، پیچیده‌تر و تقلیدی‌تر می‌شود. دیالوگ‌های استاکمن خشک و کلیشه‌ای است؛ روایت و جهان‌سازی او حتی بیشتر از آن ضعف دارد.
«۲۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: بنجامین لی»
حتی در ژانری که به‌شدت اشباع شده و بازدهی آن کاهش یافته، فیلم Shelby Oaks تا حد زیادی فیلمی قابل حذف و کم‌اهمیت به شمار می‌آید.
