فیلم !Honey Don’t جدیدترین اثر از کارگردان ایتن کوئن است که با حضور بازیگران برجسته ساخته شده ولی نتوانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.
فیلم !Honey Don’t محصول سال ۲۰۲۵، یک کمدی نوآر، تاریک و جنایی است که به کارگردانی ایتن کوئن ساخته شده و توسط او و تریشیا کوک نوشته شده است. داستان درباره هانی دوناهو با بازی مارگارت کوالی، یک کارآگاه خصوصی در شهری کوچک در باکرزفیلد کالیفرنیا است که در پی مجموعه‌ای از مرگ‌های مشکوک مرتبط با یک کلیسای مرموز است. از جمله دیگر بازیگران حاضر در فیلم نیز می‌توان به آبری پلازا و کریس ایوانز اشاره کرد.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۲۳ نقد برای فیلم !Honey Don’t منتشر شده که امتیاز ۴۳ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۴۶ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۱ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم !Honey Don’t
- راتن تومیتوز | ۲۳ نقد – امتیاز ۴۳ درصد
- متاکریتیک | ۱۱ نقد – امتیاز ۴۶ از صد
«۷۵/۱۰۰ Slashfilm | منتقد: بیل بریا»
فیلم Honey Don’t! شاید در زمینه خنده‌دار بودن کم بیاورد، اما این ضعف را با نوعی ذکاوت و خونسردی مدرن که در تمام قاب‌ها جاری است، جبران می‌کند.
«۷۰/۱۰۰ Variety | منتقد: اوون گیلبرمن»
فیلم Honey Don’t! عمداً فیلمی سبک و تفننی است، یک اثر مهیح، طنزآمیز و فرارگونه که آگاهانه می‌خواهد تنها لحظاتی شاد و بی‌دغدغه برای مخاطب خلق کند.
«۶۰/۱۰۰ The Times | منتقد: اد پوتون»
اگرچه انسجام کلی فیلم به اندازه اثر قبلی آن یعنی Drive-Away Dolls نیست، اما همچنان لحظاتی از شرارت طنزآمیز و سرگرم‌کننده را ارائه می‌دهد.
«۵۰/۱۰۰ Collider | منتقد: ترز لاکسون»
ممکن است برداشت شما از لحن فیلم متفاوت باشد، اما چیزی که نمی‌توان انکار کرد، این است که مارگارت کوالی برای نقش هانی ساخته شده است. او جذاب، باهوش و بسیار کاریزماتیک است.
«۵۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: لوویا گیارکی»
در مجموع، Honey Don’t! فیلمی بهتر از Drive-Away Dolls است، به‌خصوص به لطف داستان معمایی جذابش، اما در نهایت از همان مشکلات فیلم قبلی رنج می‌برد: اثری که بیشتر شبیه مجموعه‌ای از شوخی‌هاست بدون آن‌که به سمت هدف مشخصی برود.
«۴۲/۱۰۰ IndieWire | منتقد: ایستر زاکرمن»
این فیلم اثری کم‌مایه است که آن‌قدر محو ویژگی‌های عجیب‌وغریب خودش شده که در نهایت چیز خاصی برای ارائه ندارد.
«۴۰/۱۰۰ TheWrap | منتقد: چیس هاچینسون»
در آن شوخی‌های تکرارشونده زیادی وجود دارد و شخصیت‌هایی عجیب و خاص، اما همه این‌ها بیشتر تلاشی هستند برای پوشاندن این واقعیت که فیلم در هسته خود بسیار تهی و بی‌محتواست.
«۲۰/۱۰۰ The Telegraph | منتقد: رابی کالین»
در جایگاه تکنیک‌ها و سازوکارهای تریلرهای کلاسیک، با زیبایی‌شناسی رنگ‌پریده، دیالوگ‌های بی‌رمق و حال‌وهوایی بی‌تفاوت روبه‌رو هستیم که هر چه داستان جلوتر می‌رود، بیشتر آزاردهنده می‌شود.
