سریال Chief of War جدیدترین اثر از سرویس آنلاین اپل تی‌وی پلاس است که در آن، جیسون موموآ نقش اصلی را بازی می‌کند.
فصل اول سریال Chief of War روایت‌گر داستان پرتنش و پرماجرای یک فرمانده نظامی است که در میانه‌ی جنگ و سیاست‌های پیچیده، باید راهی برای حفظ امنیت و اتحاد قبیله یا کشور خود پیدا کند. این سریال با تمرکز بر جنبه‌های استراتژیک جنگ، روابط انسانی و تضادهای اخلاقی، تصویری واقع‌گرایانه و در عین حال هیجان‌انگیز از چالش‌های رهبری در شرایط بحرانی ارائه می‌دهد.
با بازی درخشان بازیگران و فیلمنامه‌ای دقیق و پرکشش، فصل اول سریال Chief of War موفق شده است بیننده را به دنیایی دراماتیک و پرتنش ببرد که در آن هر تصمیم می‌تواند سرنوشت بسیاری را تغییر دهد. این فصل ترکیبی از اکشن، درام و نبردهای فکری است که علاقه‌مندان به سریال‌های تاریخی و نظامی را به خوبی جذب می‌کند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۷ نقد برای فصل اول سریال Chief of War منتشر شده که امتیاز ۸۶ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۷۱ از صد برای این سریال به ثبت رسیده که بر اساس ۱۳ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این سریال را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فصل اول سریال Chief of War
- راتن تومیتوز | ۷ نقد – امتیاز ۸۶ درصد
- متاکریتیک | ۱۳ نقد – امتیاز ۷۱ از صد
«۹۰/۱۰۰ Paste Magazine | منتقد: تری ترونس»
سریال Chief of War یک حماسه خیره‌کننده و غنی از لحاظ فرهنگی است و بهترین کار جیسون موموآ تاکنون محسوب می‌شود. بی‌صبرانه منتظر فصل دوم آن هستم.
«۹۰/۱۰۰ Variety | منتقد: آرامیده تینوبو»
این سریال تاریخی، خیره‌کننده و با دقت بسیار زیاد در جزئیات، درباره طمع انسان‌ها، وسواس قدرتمندی سرکوب‌کننده و خشونت جنگ است.
«۸۳/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: مکس گائو»
جیسون موموآ به خوبی تضادهای شخصیت کا’یانا را به تصویر می‌کشد و پرتره‌ای جذاب از رهبر ناامیدی ارائه می‌دهد که اسیر وظیفه و فداکاری است. اگرچه شخصیت‌های خانواده نزدیک کا’یانا پس از ترک ناگهانی او در ابتدای فصل نیازمند تمرکز بیشتری بودند، روابط آن‌ها در سه قسمت پایانی به شکلی رضایت‌بخش و در عین حال دلخراش به نتیجه می‌رسد.
«۸۳/۱۰۰ IndieWire | منتقد: بن تراورس»
تمرکز آن‌ها همچنان روی جنگ بزرگ و رو به رشد باقی می‌ماند. چنین رویکرد تک‌بعدی‌ای ممکن است سریالی کم‌جنب‌وجوش را خسته‌کننده کند، اما سریال Chief of War موتوری قوی دارد، در جیسون موموآ، شخصیت او و جسارت مشترک‌شان که به ندرت سریال را کند یا راکد نشان می‌دهد.
«۸۰/۱۰۰ Collider | منتقد: ایدن کلی»
همانند بسیاری از این حماسه‌های تاریخی که به‌نوعی به‌صورت طعنه‌آمیز چنین نامیده می‌شوند، میزان قابل توجهی از تعلیق باور لازم است. با این حال، این مسئله باعث نمی‌شود سریال Chief of War به‌عنوان سریالی با اهمیت فرهنگی حس نشود، چرا که ممکن است آغاز چیزی ویژه باشد که به همان اندازه کشف آن جذاب است که تماشای آن سرگرم‌کننده است.
«۷۰/۱۰۰ The New York Times | منتقد: مایک هیل»
سریال Chief of War در هشت قسمت پیش می‌رود و نوعی حماسه با تولیدی باشکوه است که اگر در سنین جوانی آن را دیده باشید، خاطره خوشی از آن خواهید داشت.
«۶۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: دنیل فینبرگ»
کنترل جیسون موموآ روی لحظات بزرگ آنقدر مطمئن است که بسیاری از بینندگان ترجیح می‌دهند بحث‌های اخلاقی کم‌عمق و روابط ضعیفی که بخش زیادی از ۹ ساعت سریال را پر کرده‌اند، نادیده بگیرند. این سریالی است که نقاط قوت آن باعث می‌شود نقاط ضعفش راحت‌تر فراموش شوند، گاهی به ضرر اما اساساً به نفع سریال.
«۶۰/۱۰۰ TV Guide | منتقد: گاویا بیکر وایتلا»
با تمام توجهی که سریال Chief of War به زیبایی و اصالت محیطش می‌کند، به عمق روانشناختی شخصیت‌ها به اندازه کافی پرداخته نمی‌شود. پتانسیل گسترش این بخش‌ها در فصل‌های بعدی وجود دارد، اما در حال حاضر، کا’یانا آن طور که شایسته است دیده نمی‌شود.
«۶۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: لوسی منگان»
این یک تلاش ارزشمند است و اگر گاهی احساس شود بیش از حد به همین تلاش متکی است، با پیشرفت سریال آرامش می‌گیرد و اعتمادبه‌نفس پیدا می‌کند.
