جدیدترین سریال از دنیای سینمایی مارول یعنی سریال Ironheart نقدها و نمرات متوسطی را از منتقدان گرفته است.
سریال Ironheart یکی از آثار تلویزیونی دنیای سینمایی مارول (MCU) است که به‌عنوان چهاردهمین سریال این مجموعه، توسط استودیوی مارول تولید شده و تمرکز آن بر معرفی شخصیتی جدید به‌نام ری‌ری ویلیامز ملقب به آیرون‌هارت است. این سریال بخشی از فاز پنجم MCU محسوب می‌شود و ادامه‌ای بر مسیر داستانی‌ای است که ابتدا در فیلم Black Panther: Wakanda Forever با معرفی اولیه این شخصیت آغاز شد.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۵۵ نقد برای سریال Ironheart منتشر شده که امتیاز ۶۹ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۷ از صد برای این سریال به ثبت رسیده که بر اساس ۲۲ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این سریال را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره سریال Ironheart
- راتن تومیتوز | ۵۵ نقد – امتیاز ۶۹ درصد
- متاکریتیک | ۲۲ نقد – امتیاز ۵۷ از صد
«۸۰/۱۰۰ Decider | منتقد: جوئل کلر»
با وجود اینکه سریال Ironheart بخشی از دنیای سینمایی مارول (MCU) است، به‌عنوان داستانی مستقل از یک نابغه نوجوان، تقابل فناوری و جادو و تلاش این نابغه برای یافتن جایگاه خود در زادگاهش شیکاگو روایت می‌شود.
«۷۵/۱۰۰ IndieWire | منتقد: بن تراورس»
اگرچه سریال Ironheart سرگرم‌کننده است، اما هرگز از مسیر اصلی‌اش دور نمی‌شود: روحی گم‌گشته که در حال گذر از دوران بلوغی دشوار در دنیایی به‌مراتب دشوارتر است.
«۷۰/۱۰۰ Slashfilm | منتقد: جیکوب هال»
زمانی که سریال Ironheart به نقطه اوج خود می‌رسد، شگفت‌انگیز است که چقدر از سایر سریال‌های مارول که به رویدادهای کیهانی و زمین‌لرزان متکی‌اند، رضایت‌بخش‌تر ظاهر می‌شود. هیچ‌یک از اتفاقات شش قسمت فشرده و پرسرعت این سریال تأثیری بر دنیای بزرگ‌تر MCU ندارد، اما بی‌شک زندگی ری‌ری و دوستان (و دشمنان) او را دگرگون می‌کند.
«۶۷/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: جارود جونز»
سریال Ironheart نه بلافاصله یک اثر کلاسیک ماندگار است و نه فاجعه‌ای تلخ؛ بلکه محصولی نسبتاً دلپذیر و سرراست از دنیای مارول است که در عین سبک بودن، از جلوه‌های فناوری و رمزآلودگی کم نمی‌گذارد. اگر ایرادی بتوان به آن گرفت، این است که بیش از حد بدون چالش و اصطکاک جلو می‌رود.
«۶۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: دنیل فینبرگ»
این سریال ایده‌هایی در سر دارد، اما شاید ساختار و بستری برای بیان مناسب آن‌ها در اختیار ندارد. با این‌حال، علی‌رغم قسمت آغازین دست‌وپاگیر و فینالی پراکنده، محبتی که به محتوای چهار قسمت میانی داشتم واقعی بود.
«۶۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: لوسی منگان»
همانند سریال Ms Marvel، این سریال نیز به‌وضوح مخاطبان جوان‌تر دنیای مارول را هدف قرار داده و ریتم آن بی‌وقفه است. اگرچه گفتن اینکه سریال «خطابه‌گونه» می‌شود اغراق‌آمیز است، اما «تا حدی خسته‌کننده» توصیف مناسبی است، حداقل تا زمانی که نوبت به پرتاب دوباره کسی به دیوار برسد.
«۵۰/۱۰۰ Collider | منتقد: مایکل توماس»
سریال Ironheart سریالی برای طرفداران متعصب و تمام‌گرای MCU است و در برخی لحظات، قطعاً توانایی ایجاد هیجان در مخاطبان وفادار را دارد. اما به‌عنوان یک اثر مستقل، چیز زیادی برای ارائه ندارد و ممکن است اکثر مردم به‌راحتی فراموش کنند که چنین سریالی اصلاً وجود داشته است.
«۵۰/۱۰۰ IGN | منتقد: هانا فلینت»
ضدقهرمانان معمولی و فیلمنامه‌ای بدبینانه باعث شده‌اند شخصیت‌های کمی وجود داشته باشند که تماشاگر بخواهد با آن‌ها همراه شود؛ و هرچند صحنه‌های پرتحرک سرقت اندکی سرگرم‌کننده‌اند، نبردهای زرهی آن تا حد زیادی ناامیدکننده هستند.
«۵۰/۱۰۰ Variety | منتقد: آلیسون هرمان»
سریال Ironheart داستانی تأمل‌برانگیز درباره محدودیت‌های نبوغ است؛ اینکه آیا می‌توان با هوش از پس فقر برآمد یا حتی قوانین مرگ را زیر پا گذاشت. البته این مجموعه در عین حال می‌خواهد چندین داستان دیگر را همزمان روایت کند که هیچ‌کدام به اندازه کافی متمرکز یا تأثیرگذار نیستند.
«۴۰/۱۰۰ Empire | منتقد: آمون وارمان»
با وجود برخی لحظات جذاب و معرفی‌های بزرگ، نه ری‌ری و نه خود سریال Ironheart هنوز به اوج پرواز نرسیده‌اند. اگر فصل دومی در کار باشد، ارتقاهای جدی ضروری خواهد بود.
«۳۸/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: کایا شونیاتا»
دومینیک تورن درخشان‌ترین وجه در سریالی است که در تاریکی فرو رفته و گویی به عمد سعی دارد بیننده را دل‌زده کند تا مبادا به این شخصیت جذاب و پتانسیل‌هایی که می‌توانست داشته باشد، دلبسته شود.
