ECUARAN: نرخ بیکاری و نرخ مشارکت اقتصادی از بهار ۱۹۹۷ تا بهار امسال کاهش یافته است که احتمالاً به دلیل عزیمت بازار کار در نتیجه ناامیدی از یافتن شغل است.
به گفته اکوآران ، نرخ بیکاری از ۷.۷ درصد در بهار سال گذشته به ۷.۳ درصد افزایش یافته است. در این دوره ، نرخ مشارکت اقتصادی ثابت و ۴۱.۲ ٪ بود. این می تواند نشان دهنده بهبود وضعیت بازار کار در این مدت باشد. به دلیل ثبات نرخ مشارکت اقتصادی ، نرخ بیکاری کاهش یافته است. این مورد برای سه سال گذشته اتفاق افتاده است که نشانگر بهبود وضعیت بازار کار حداقل در بهار سه سال گذشته است.
با این حال ، روند کلی نرخ بیکاری از بهار ۱۹۹۷ تا بهار ۱۴۰۴ همچنان رو به کاهش است و نرخ مشارکت اقتصادی کاهش یافته است. این ، با توجه به شرایط نامطلوب اقتصادی در کشور ، نشانگر خروج جمعیت فعال از بازار کار است.
مطالعات همچنین نشان می دهد که میزان مشارکت اقتصادی در بهار ۹۹ در مقایسه با این فصل در سال ۹۸ به شدت کاهش یافته است. دلیل این امر شیوع ویروس کرونا در اواخر سال ۱۹۹۸ و خطر بالای ورود به بازار کار در دوره همه گیر است.
نرخ بیکاری و روند مشارکت اقتصادی از بهار ۹۷ تا بهار ۱۴۰۴
مطالعات نشان می دهد که نرخ بیکاری و مشارکت اقتصادی روند نزولی را در بهار سال ۱۹۷۷ تا بهار ۱۴۰۴ تجربه کرده است. به طور دقیق تر ، نرخ بیکاری از ۱۲.۲ درصد در بهار ۱۳۹۷ به ۷.۳ درصد در همان فصل امسال افزایش یافته است. در همین مدت ، نرخ مشارکت اقتصادی که در فصل اول ۹۷ ۴۵.۲ درصد بود ، در بهار امسال به ۴۱.۲ درصد رسید.
کاهش نرخ بیکاری ممکن است در نگاه اول یک چیز مثبت باشد ، اما وقتی این رویداد با روند نزولی نرخ مشارکت اقتصادی همراه باشد ، باید از نزدیک بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.
میزان مشارکت اقتصادی از نسبت کار فعال به کل جمعیت بیش از ۱۵ سال محاسبه می شود. نرخ بیکاری همچنین از نسبت جمعیت بیکار به جمعیت فعال ناشی می شود. همچنین ، نیروی کار فعال شامل افراد بالای ۱۵ سال است که یا شاغل هستند یا بیکار هستند اما در جستجوی مشاغل هستند.
بنابراین ، از آنجا که تعداد افراد بالای ۱۵ سال نسبت به جمعیت فعال کندتر است ، کاهش نرخ مشارکت اقتصادی در ایران به احتمال زیاد باعث کاهش نیروی کار فعال می شود. از طرف دیگر ، کاهش نرخ بیکاری می تواند دو دلیل داشته باشد. یکی این است که بیکاران به یک شغل تبدیل شده اند و جمعیت آنها کمتر شده است. دوم همچنین می تواند خروج جمعیت بیکار از بازار کار باشد. با توجه به شرایط اقتصاد ایران از سال ۱۹۹۷ و کاهش نرخ مشارکت اقتصادی ، می توان گفت که کاهش همزمان بیکاری و میزان مشارکت اقتصادی به دلیل خروج ناامید جمعیت از یافتن شغل از بازار کار بوده است.
