به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم آباد ، در سال های اخیر نارضایتی عمومی از کیفیت نان در استان لرستان به یکی از موضوعات مطرح شده در بین مردم تبدیل شده است. در بسیاری از شهرهای این استان شهروندان از کاهش محسوس کیفیت نان، سوختگی های مکرر، خمیری و ماندگاری نان گلایه دارند.
این گلایه ها نه تنها از مردم عادی است، بلکه کارشناسان بارها هشدار داده اند که کیفیت نان به عنوان یکی از اصلی ترین اقلام خانگی به طرز نگران کننده ای در حال کاهش است.
در حالی که نان در فرهنگ ایرانی به ویژه در لرستان همواره نماد برکت و رزق حلال بوده است، این روزها نانی که از تنور بسیاری از نانوایی های استان بیرون می آید، دیگر نان معطر گذشته نیست. بسیاری از شهروندان می گویند نانی که صبح می خرند، عصر آنقدر سفت می شود که اصلا برای مصرف مناسب نیست. چنین تغییری در کیفیت نه تنها منجر به نارضایتی مصرف کنندگان می شود، بلکه نشان دهنده اختلال عمیق در زنجیره تولید نان است.
نانوایان و کارخانه های آرد لرستان در بررسی دلایل این وضعیت انگشت اتهام را به سوی دیگری نشانه رفته اند. نانوایان بر این باورند که کیفیت پایین آرد تحویلی از کارخانه ها باعث می شود نان مرغوب از تنور خارج نشود. در حالی که کارخانه داران از کیفیت پایین گندم داخلی و مشکلات تامین مواد اولیه گلایه دارند. این تضاد بین دو حلقه مهم زنجیره تولید در نهایت به ضرر مصرف کننده تمام می شود.
افزایش چند برابری قیمت نان در سال های اخیر نتوانسته امیدی برای ارتقای کیفیت در استان لرستان ایجاد کند. هر بار که قیمت نان افزایش می یافت مردم انتظار داشتند کیفیت آن بهتر شود اما واقعیت خلاف این را نشان داده است. نان هایی که یا خمیری هستند یا سوخته و یا بلافاصله پس از سرد شدن سفت و غیرقابل استفاده می شوند. این وضعیت باعث شده بخش زیادی از نان تولیدی به نان خشک ارسال شود. پدیده ای که حکایت از اتلاف گسترده منابع و بی اعتمادی مردم دارد.
مهمتر اینکه کیفیت نان فقط به آرد یا گندم بستگی ندارد. عوامل متعددی مانند آموزش ناکافی سرآشپزها، فرسودگی وسایل آشپزی، شرایط نامناسب کاری و بی انگیزگی نیروی انسانی نیز در این امر نقش موثری دارند.
عدم نظارت موثر نیز یکی از دلایل اصلی ادامه این وضعیت است. بسیاری از مردم استان لرستان معتقدند دستگاه های نظارتی تنها در زمان های مشخص و به صورت مقطعی وارد عمل می شوند و حضور مستمر و موثری در نانوایی ها ندارند. این خلأ نظارتی باعث شده برخی نانوایی ها کیفیت کار خود را کاهش دهند، ساعات کاری خود را کاهش دهند و یا حتی بدون ترس از توبیخ و جریمه به کم فروشی و عرضه آرد خارج از شبکه آرد روی بیاورند.
البته نمی توان انصاف را نادیده گرفت. هنوز هم در برخی از شهرهای لرستان نانوایی هایی وجود دارد که نان های معطر، خوش طعم و باکیفیت را با رعایت اصول بهداشتی و فنی تولید می کنند. این نانوایان با وجود همه مشکلات اقتصادی سعی در حفظ شأن نان و اعتماد مردم دارند. این در حالی است که آنها از مشکلاتی مانند نبود سهمیه آرد، هزینه بالای نگهداری تجهیزات و فرسودگی دستگاه ها نیز گلایه دارند.
فرسودگی تجهیزات نانوایی در استان لرستان به ویژه در مناطق روستایی یکی از چالش های جدی است. بسیاری از نانوایی ها هنوز از اجاق های قدیمی و پخش کننده های غیر استاندارد استفاده می کنند. این تجهیزات نه تنها کیفیت نان را کاهش می دهند، بلکه مصرف سوخت و انرژی را نیز افزایش می دهند. نوسازی این تجهیزات اقدامی حیاتی است که تاکنون به صورت محدود انجام شده و نیازمند برنامه ریزی جامع تری از سوی مسئولان است.
علاوه بر این، آموزش نانوایان و نانوایان یکی از موارد مغفول مانده در حوزه نان در لرستان است. بسیاری از کارکنان نانوایی ها بدون آموزش علمی و عملی کافی وارد این حرفه می شوند. در حالی که هنر پخت تنها محدود به روشن کردن فر و پختن خمیر نیست. بلکه نیاز به شناخت دقیق خمیر، دما، زمان و نوع آرد دارد. عدم آموزش مداوم یکی از دلایل کاهش محسوس کیفیت نان در سال های اخیر بوده است.
با وجود همه این چالش ها، واقعیت این است که نان در فرهنگ مردم لر بیش از یک غذای روزانه است. نان در ذهن و زبان مردم این دیار نشانه عزت، پاکی و رزق حلال است. وقتی نان بی کیفیت می شود، مردم احساس می کنند که بخشی از حیثیت سفره شان از بین رفته است. بنابراین توجه به کیفیت نان نه تنها یک دغدغه اقتصادی، بلکه یک موضوع فرهنگی و اجتماعی است.
با توجه به مواردی که در بالا ذکر شد، مسئولان لرستان باید با دید جامع تری و مسئولانه به موضوع نان نگاه کنند. ارتقای کیفیت گندم و آرد، آموزش تخصصی نانوایان، نوسازی تجهیزات، ایجاد مکانیزم های حمایتی از نانوایان و تقویت بازرسی ها می تواند زمینه بهبود را فراهم کند. مردم لرستان در شأن فرهنگ دیرینه خود سزاوار نان سالم و خوش طعم هستند. نانی که دوباره بوی زندگی و برکت می دهد و جایش در سفره حفظ می شود، نه از روی اجبار که از روی رضایت.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
