گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم سالهاست که گروهی از ایرانیان آمریکا را مقصد رویایی خود تصور میکنند. کشوری که در ذهن بسیاری از آنها نماد آزادی، فرصت و امنیت بود. رسانه های غربی و جریان های ضد انقلاب نیز این تصور را تقویت کردند که مهاجرت به آمریکا راه خروج از تلقین و راه رسیدن به آینده ای روشن است. اما تصمیم ترامپ برای اخراج ایرانی ها نشان داد که این تصویر بیشتر یک سراب رسانه ای بود تا یک واقعیت خارجی.
واقعیت این است که آمریکا، به ویژه در دورههای خاص سیاسی، همواره در پذیرش مهاجران از یک سیاست گزینشی پیروی کرده است: پذیرش نیروهای متخصص و قابل استثمار، و طرد گروههایی که در چارچوب منافع داخلی قرار نمیگیرند. پس از بحران های داخلی و فشارهای سیاسی، این کشور بارها سیاست های خود را تغییر داده و مهاجران را از حامیان دیروز به تهدیدهای بالقوه تبدیل کرده است.
برای بخشی از ایرانیانی که با اعتماد به «تصویر زیبا و رسانهای» آمریکا، دارایی، موقعیت یا خانواده خود را ترک کردهاند، واقعیت کنونی تلخ است: کشوری که در ادعاها و کنایههای دروغین و توهمآمیز خود را پناهگاه ملتهای رنجدیده میدانست، اکنون بدون هیچ ملاحظهای آنها را از سرزمین خود بیرون میکند.
در واقع سیاست های مهاجرتی آمریکا به ویژه در دوران ترامپ بارها نشان داده است که مفهوم «پناهندگی» در این کشور بیش از آنکه مبتنی بر ارزش های انسانی باشد، تابع محاسبات سیاسی و اقتصادی داخلی است. این رویداد نه تنها یک تصمیم سیاسی بلکه یک هشدار اجتماعی برای کسانی است که هنوز در رویای غرب و به ویژه آمریکا به عنوان بهشت آزادی زندگی می کنند. امروزه برای بسیاری از مهاجران روشن شده است که در منطق حاکمان آمریکا، مهاجران تنها تا زمانی ارزشمند هستند که بتوان از آنها به عنوان ابزار استفاده کرد. و زمانی که فضا تغییر می کند، اولین قربانیان سیاست های تبعیض آمیز می شوند.
این دیدگاه ابزاری را اکنون صدها و حتی هزاران ایرانی مقیم آمریکا درک می کنند، اما برای بسیاری از آنها فایده ای ندارد. سرابی که اکنون فرو ریخته، همان هشداری بود که سال ها از آن صحبت می شد. اما مدافعان سرسخت آمریکا مدعی شدند که کعبه امل و سرزمین موعود آنها عیب اجتماعی، قانونی و حقوقی ندارد و انسان ها در آن کرامت ذاتی دارند!
اکنون این گزاره ها به طور عینی رد شده و بر همگان تأیید شده است که در نظام حاکمیتی غرب، «مهاجر»، «پناهجو» و حتی «شهروند» مترادف با «انسان» بها داده نمی شود. این نگاه نگرانکننده هر لحظه در سیاستهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی غرب بیشتر و بیشتر نمایان میشود.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
