به گفته خبرگزاری TASNIM ، در روز قضاوت ، آرزوها تغییر می کنند. یکی از آرزوهای مردم در رستاخیز این است که “یا لیتنی ، سبیل سبیل” ، آرزو می کنم وقتی آنها در جهان بودند (۶۰،۷۰ ، ۸۰ سال زندگی) ، آنها بیشتر پیامبر را می شناختند و با او ارتباط برقرار می کردند. اما چرا آنها آرزو می کنند؟ از آنجا که در رستاخیز ، طبق گفته قرآن صریح ، بالاترین مقام پیامبر است و انسان در مدینه زیارت پیامبر ، اشرف است.
خدا همچنین در آیه ۵ سورات الزاهی “و لسف یاهاتیک رباک فراز” می گوید (و به زودی پروردگار شما به اندازه کافی به شما می دهد تا راضی شوید). مردم موضع پیامبر را درک می کنند و آرزو می کنند که آرزو کنند که او را بیشتر بشناسند و به او گوش دهند تا او را در رستاخیز دستگیر کنند.
زیارت پیامبر این است که اگر در جهان انجام شود ، گردن پیامبر پیامبر درست است ، همانطور که پیامبر گفت: “من هایا و میتا هستم” ، هر کس در زمان یا بعد از زندگی من به من مراجعه کند ، “کان هاوا علی” ، یعنی گردن من پیامبر خدا.
اما این درست چیست؟ در روز رستاخیز من (پیامبر) به زیارت زیارت و خلاص شدن از او از گناهان او. بنابراین زیارت پیامبر به شهر مدینه قابل تعویض نیست.
روز قضاوت نیز به عنوان “یوم الفر” شناخته می شود زیرا انسان از برادرش ، پدرش ، مادرش ، همسرش ، فرزندش فرار می کند و هیچ کس برای کسی نیست ، بنابراین بهتر است خدا به انسان بیاید و از شر گناهان خود خلاص شود.
آرزوی دیگر در رستاخیز این است: “یا ویلتی لیتنی لیم لیم فلانا خلیل” ، ای کاش من آن را دوست خود در جهان نکرده ام. او صحبت کرد و من را از زیارتگاه دلسرد کرد و مرا از زیارت پیامبر محروم کرد.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
