زغال سنگ باید به سبد سوخت کشور اضافه شود

فارشاد جامی ، یک متخصص انرژی در وابستگی بیش از این کشور به گاز ، گفت: “یکی از اصلی ترین مشکلات تولید برق در کشور ، وابستگی بالای تولید برق به سوخت گاز است.” ایران علی رغم ذخایر مختلف انرژی فسیلی و تجدید پذیر ، در عمل تا حد زیادی سبد برق خود را روی گاز طبیعی متمرکز کرده است. بیش از ۸۴ درصد از تولید برق کشور به نیروگاه های گازی بستگی دارد. این غلظت یک آسیب پذیری واضح و ملموس ایجاد کرده است: در زمستان ، هنگامی که مصرف گاز در بخش داخلی و گرمایش گرم می شود ، تغذیه نیروگاه های گازی کاهش می یابد و اختلال همزمان گاز و برق رخ می دهد ، که منجر به مکرر برق و کمبود گاز می شود و عواقب اقتصادی و اقتصادی و اقتصادی دارد.

وی افزود: “بیش از یک سوم منبع تغذیه جهان مبتنی بر گیاهان سوخت زغال سنگ است ؛ موضوعی که در ایران به طور کلی رها شده است و صنایع کشور می تواند تمام برق خود را تأمین کند. نیروگاه های حرارتی با ذغال سنگ ذغال سنگ می توانند به سبد برق کشور اضافه شوند. این نیروگاه های برق ، به ویژه اگر آنها نزدیک به مراکز صنعت و ذغال سنگ تولید شوند ، می توانند از طریق صنایع را کاهش دهند و از طریق صنایع ذغال سنگ مینزهای ذغال سنگ را کاهش دهند ، ظرفیت تولید

این متخصص انرژی با اشاره به ایجاد اولین نیروگاه زغال سنگ کشور در نزدیکی معدن ذغال سنگ Tabas ، گفت: “اخیراً ، اولین نیروگاه ذغال سنگ این کشور در Tabas ، در نزدیکی معدن ذغال سنگ Tabas ، برای توجیه و یافتن سرمایه گذاران برای این طرح مهم بوده است.” این اولین اقدام مهم دولت برای توسعه سبد برق کشور از طریق زغال سنگ است. نقش صنایع در این انتقال بسیار مهم است. صنایع بزرگ انرژی مانند فولاد ، سیمان و آلومینیوم می توانند با سرمایه گذاری مستقیم در نیروگاه های زغال سنگ یا شرکت در پروژه های تولید برق و همچنین استفاده از برق پایدار ، خطر برق و گاز را کاهش دهند. مدل های مشارکتی بخش خصوصی و دولتی ، مدل های تأمین مالی پروژه و سازوکارهایی از قبیل تضمین خرید برق یا نرخ ترجیحی برای مصرف داخلی می توانند انگیزه های لازم برای ورود به صنعت را فراهم کنند. علاوه بر این ، صنایع می توانند با نصب نیروگاه های اختصاصی نزدیک به سایت تولید ، ضمن تأمین مازاد در بازار ، هزینه انتقال و تلفات شبکه را کاهش دهند.

وی در ادامه اظهار داشت که تنوع در سبد برق ایران از طریق تعادل بین نیروگاههای خورشیدی پراکنده و نیروگاههای سوخت زغال سنگ بزرگ ، یک استراتژی منطقی ، امنیتی و عملیاتی است. این مسیر نه تنها می تواند گاز و برق را کاهش دهد ، بلکه فرصتی برای بازآفرینی تفریح اقتصادی در مناطق مختلف صنعتی ، ترویج مقاومت در شبکه و تقویت استقلال انرژی کشور فراهم می کند.

پایان پیام/