به گفته خبرنگار اقتصادی خبرگزاری TASNIM ، عملکرد آداب و رسوم شمالی در چهار ماه اول ۱۴۰۴ روند متفاوتی را نشان می دهد. یک فرآیند ، بخشی از آن به ظرفیت فعال کردن راهرو بین المللی شمال -جنوب باز می گردد. این راهرو استراتژیک ، در واقع ، پیوند بین هند و خلیج فارس و دریای عمان به روسیه و اروپای شمالی از ایران است. به عبارت دیگر ، این مسیر ایران را به دریای خزر و از آنجا به قلب اوراسیا پیوند می دهد و می تواند نقشه ترانزیت منطقه را دوباره تعریف کند.
کاهش عملکرد کلی گمرک و بنادر شمالی
طبق آمار منتشر شده ، کل عملیات بارگیری و بارگیری در بنادر شمالی کشور (امراآباد ، انزالی ، نوشهر ، فریدونکار ، آستارا) در چهار ماه اول سال جاری در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته کاهش یافت. در این دوره ، واردات کالاها افت ۴۳ ٪ را تجربه کردند ، در حالی که صادرات توانست ۱۱ درصد تعادل برقرار کند.
جدول زیر بارگذاری و بارگیری در بندرهای شمالی این کشور را نشان می دهد.
بر این اساس ، بارگیری و بارگیری امیرآباد ۲۸ ٪ کاهش یافته است و میزان Noshahr در حدود ۴۰ ٪ گزارش شده است. بندر Fereidunkar همچنین تقریباً ۵۰ ٪ افت بارگذاری و بارگیری را تجربه کرده است. اما برای کاسپین ، شاهد افزایش ۲۶ درصدی تخلیه و بارگیری هستیم.
جزئیات عملکرد گمرک بنادر شمالی نشان می دهد که بندر امیرآباد ، بزرگترین بندر شمالی کشور ، در صادرات ۱ ٪ افزایش یافته است و ۴۲ درصد از واردات را کاهش می دهد و Fereidunkar دشوارتر است و ۸۰ ٪ ثبت شده است. بندر انزالی تنها در بخش صادرات ۶ ٪ افزایش یافته است.
همانطور که در جدول زیر نشان داده شده است ، صادرات بندر خزر ۲۱۱ درصد افزایش یافته است ، و ما در روش های دیگر ۶۰ ٪ افزایش داریم. همانطور که در جدول زیر نشان داده شده است ، ما همچنین با کاهش جدی واردات و صادرات در گمرک نوشهر روبرو هستیم.
تأثیر کریدور شمالی بر عملکرد بندر
همانطور که در چهار ماه اول سال ذکر شد ، تنها بندری که رشد و بارگذاری را نشان داده است ، بندر خزر است که ۲۶ ٪ رشد کرده و بیش از ۲۱۰ ٪ در صادرات است. به گفته کارشناسان ، این وضعیت بیشتر تحت تأثیر عملکرد بخش هایی از کریدور شمال -جنوب قرار گرفته است.
در حقیقت ، کریدور شمالی توانسته است جریان جدیدی از کالاها را به دریای خزر معرفی کند و پایه ای برای افزایش سهم صادرات و ترانزیت فراهم کند. تجربه خزر نشان می دهد که با فعال شدن این راهرو ، سایر بنادر شمالی نیز می توانند از فرصت های مشابه بهره مند شوند. مشروط بر اینکه آنها فعالیت خود را تقویت کنند و زیرساخت های مورد نیاز برای پذیرش بارهای ترانزیت را آماده کنند.
چالش های مسیر ترانزیت شمال و جنوب چیست؟
با وجود ظرفیت های قابل توجه ، مسیر شمال شمال هنوز با چالش هایی روبرو است. مهمترین مشکل عدم زمان دقیق بار به مقصد است. موضوعی که بر اعتماد شرکتها و شرکتهای حمل و نقل تأثیر می گذارد. هماهنگی ناکافی بین گمرک و سایر نهادهای درگیر روند ترانزیت را کند کرده است.
یکی از مهمترین ضروریات در این زمینه ، ایجاد یک خط ترانزیت اختصاصی در بنادر شمالی برای جدا کردن بارها از سایر کالاها و حرکت با سریعتر و سهولت است. بدون این ، ظرفیت واقعی کریدور شمالی برای تبدیل ایران به محور ترانزیت منطقه تحقق نمی یابد.
بررسی ترکیب کالای مبادلات در آداب و رسوم شمالی و ضعف آشکار حمل و نقل کانتینر
بررسی ساختار کالای معاملات در بنادر شمالی نشان می دهد که ۲.۵ میلیون تن کالاهای اساسی بارگیری و بارگیری شده اند در حالی که سهم کانتینر ۲۰،۰۰۰ تن و سایر کالاها حدود ۱ میلیون تن بود. بر این اساس ، تخلیه و بارگذاری کانتینر و بارگذاری در ۴ درگاه آنزالی ، نوشهر ، امیر آبانداد و کاسپین کاهش یافته است. این ترکیب نشانگر ضعف در توسعه ترانزیت کانتینر است. ضعف در صورت برطرف شدن ، بخش بزرگی از مزایای راهرو شمال از بین می رود.
ضرورت هماهنگی منطقه ای و توسعه زیرساخت ها
پروژه کریدور شمال شمالی در قلب مناطق آزاد آنزالی واقع شده است و همکاری های منطقه ای می تواند نقش تعیین کننده ای در ارتقاء عملکرد آن داشته باشد. تکمیل پروژه های زیربنایی مانند مسیرهای دسترسی ، یخچال و توسعه بنادر شمالی نیاز به افزایش ظرفیت دارد.
همچنین ، نتیجه گیری توافق های همکاری با بنادر روسیه و قزاقستان برای کاهش هزینه های حمل و نقل و جذب شرکت های بزرگ حمل و نقل بین المللی گامی اساسی در جهت استفاده کامل از مزایای این مسیر است.
عملکرد چهار ماهه درگاه های شمالی نشان می دهد که بنادر دیگر به جز درگاه خزر با کاهش قابل توجهی در بارگیری و بارگیری روبرو شده اند. اما نکته اصلی این است که ، به گفته برخی از کارشناسان ، به نظر می رسد که رشد عملکرد خزر یک استثنا نیست ، بلکه نتیجه مستقیم ظرفیت های نوظهور راهرو شمال -جنوب برای ایران است. این تجربه باید زنگ برای سایر بنادر شمالی باشد تا از فرصت تاریخی ایجاد شده با تهیه زیرساخت ها و تقویت هماهنگی استفاده کند.
اگر مشکلی مانند زمان بندی دقیق ، ضعف هماهنگی گمرک و عدم وجود مسیر ترانزیت اختصاصی وجود نداشته باشد ، ایران فرصت طلایی را برای تحکیم موقعیت خود به عنوان بزرگراه ارتباطی جنوبی از دست می دهد. اما اگر هوشمندانه مدیریت شود ، راهرو می تواند حرکتی برای بنادر شمالی و دروازه ای برای افزایش سهم ایران در تجارت منطقه ای و جهانی باشد.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
