به گفته خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تاسنیم ، ظهور امام علی (ص) به عنوان آخرین اقتدار الهی ، امید و ایده آل بزرگ برای همه مؤمنان و عدالت تاریخ است. این وعده الهی به ظلم و فساد و آغاز عصر گسترده عدالت ، معنویت و سعادت بشریت پایان می دهد. در آموزه های شیعه ، انتظار از ظهور انگیزه ای برای ایجاد ارزش های اسلامی و پایداری در برابر انحراف و ترغیب مؤمنان به امید آینده ای روشن و تحقق وعده های الهی است.
بیان مسئله ظهور و ویژگی های امام مهدی به قول امامان مهم است ، زیرا این امر هم روح امید و هم پویایی را در جامعه مسلمانان حفظ می کند و از سوء استفاده از مدعیان دروغین مصونیت ایجاد می کند. توضیح خصوصیات و شرایط ظهور ، مانند راز تولد پیامبر ، به مؤمنان کمک می کند تا معیارهای درست و در جو فتنه را تشخیص دهند تا مسیر حقیقت را از گمراهی بشناسند. تأکید بر این موضوع ، امت را برای وظایف دوران غیبت و پایه و اساس استقبال از حقیقت پدیدار می کند.
امام ساجاد در حدیث می گوید:
al -qa’im -e -yakhafi -e -nasal -ul -nas -walad -tat -e -yuqulwa:
یعنی “عمودی ما (آهل البیت) کسی است که تولد آن به مردم پنهان می شود به حدی که آنها می گویند:” تا وقتی که او را ترک کرد ، او را ترک می کند ، در حالی که گردن او هیچ کس برای کسی ندارد. “(کامال الدین شیخ صدور ، جلد ۱ ، ص ۳۲۲)
در این حدیث ، امام قعیم از نسل Ahl Al -Bayt Al -Islam معرفی می شود ، که به طور پنهانی به دنیا آمد تا برخی بگویند که هنوز به دنیا نیامده است. هدف از این تولد این است که وقتی پیامبر ظاهر می شود ، او با هیچ قدرت یا حاکم زمان خود بیعت نمی کند.
راز تولد امام علی (صلح بر او) باعث می شود که او نه از دولت های معاصر تولد خود آگاه شود و نه اینکه جامعه عمومی خود را به عنوان یک شخص خاص بشناسد و در معرض بیعت یا پیروی از یک سلطان یا دولت خاص قرار گیرد. در نتیجه ، هنگامی که پیامبر ظاهر می شود ، هیچ تعهد سیاسی یا اجتماعی به پادشاهان ، خلیفه ها یا مدعیان دولت سابق وجود ندارد. در اوج استقلال ، امام با اقتدار و آزادی کامل بالا می رود.
در یک کلام: تولد پنهان یک پیش نیاز برای امام مهدی در زمان ظهور آن ، وابسته و وام گرفته شده از هر قدرت یا دولت است و نذر به گردن ندارد. اگر تولد آنها باز بود ، ممکن است مجبور شود حاکمان زمان را پرستش کند یا در معرض خطرات جدی قرار بگیرد. اما با این ترتیب الهی ، ظهور آنها با آزادی و استقلال کامل حاصل می شود و فقط به خدا و مأموریت الهی متعهد است.
این روایت شبیه به اولین حدیث در منابعی است که امام باکر (ص) می گوید:
“آخرین کشور کشور ، و مردم مردم آنها به جز آنها یک کشور باقی خواهند ماند ، اما آنها قبل از ما بودند ، به طوری که اگر ببینند مانند مسیر خواهند بود نمی گویند“یعنی” دولت ما آخرین دولت ها خواهد بود و هیچ یک از خانواده های Ahlul -Bayt باقی نمی مانند مگر اینکه آنها قبل از ما به پادشاهی برسند ، تا زمانی که آنها روش و روش ما را ببینند ، “اگر ما حکمرانی کنیم ، دقیقاً مانند آنها خواهیم بود.” و این قول مطابق با کلام خداوند متعال است: “و اهرمانه.” (الرشاد موفید ، جلد ۲ ، ص ۳۸۵)
بر این اساس ، یکی از اهداف الهی تأخیر این است که:
تمام ادعاهای نجات ، عدالت ، دین و اصلاحات تا زمانی که دولت امام مهدی آغاز شد ، آزمایش می شود ، هیچ کس نمی گفت ، “اگر ما بودیم ، بهتر عمل می کردیم.” یعنی هیچ کس نمی گوید ، “اگر فرصتی داشتیم ، مانند او عمل می کردیم.” خدا این فرصت را به همه داده است و اقتدار را به پایان رسانده است.
* هر دو روایت به خصوصیاتی که فقط برای امام مهدی رخ می دهد اشاره دارد و دوران آنها را متمایز می کند.
* هر دو روایت بیان می کنند که وضعیت ظهور کاملاً تحت تقدیر و مدیریت الهی است. چه در زمینه حاکمیت (دولت) و چه در زمینه بیعت و شناخت امام.
* در حدیث امام باکر (ع) ، فلسفه دولت که پس از همه دولت ها به آنها اختصاص داده شده است این است که هیچ کس نمی گوید اگر ما به دولت می رسیدیم ، ما مانند آنها عمل خواهیم کرد.
* در حدیث راز تولد امام ، فلسفه تولد و عدم بیعت با گردن امام این است که وقتی آنها ظهور می کنند ، هیچ مدعی یا صاحب حق وجود ندارد و هیچ دولتی نمی تواند به او ادعا کند.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
