مصطفی عرب ؛ مدیرعامل شرکت اعتباری اعتباری مبتنی بر دانش در مصاحبه با خبرنگار خبرنگار اجتماعی Tasnim گفت: “این روزها در مورد اجرایی توسط ماده ۷ قانون تأمین مالی تولید و زیرساخت ها ، یک تحقیر شنیده می شود ؛ قانونی که در یکی از برده ها ، دارایی های معنوی را معرفی می کند ، مانند تجارت و اختراعات قابل قبول در زمینه تأمین مالی ، در حال معرفی است.
وی گفت: “در نگاه اول ، او ممکن است جرقه امید به شرکتهای مبتنی بر دانش و فناوری ، به ویژه کسانی که از کمبود نقدینگی رنج می برند ، به نظر برسد.” اما حقیقت این است که بسیاری از فعالان و متخصصان اکوسیستم نسبت به این مکانیسم جدید شک دارند. بیش از هشت سال تمرکز بر “ارزیابی دارایی نامشهود” به جای تلاش برای “استاندارد سازی ساختار مالی استارتاپ ها” ، با این ادعا مشهود است.
عرب تأکید کرد: مسئله اصلی شناخت ارزش دارایی های نامشهود نیست ، که مورد استقبال قرار می گیرد ، بلکه چالش های عمیق عملیاتی و زیرساختی است که با آن روبرو هستند. کدام بانک ، صندوق تحقیق و فناوری یا شرکت بیمه مایل به پذیرش دارایی های نامشهود به عنوان وثیقه ای است که خود مالک نتوانسته است درآمد پایدار ایجاد کند؟ و اگر تسهیلات مقصر باشد ، روند انتقاد از چنین وثیقه ای چه خواهد بود؟
وی ادامه داد: چگونه بانکهایی که از مدیریت کارخانه هایی که به عنوان وثیقه پذیرفته شده اند ناامید شده اند ، از مدیریت و نقدینگی یک علامت تجاری یا ثبت اختراع ناشی می شوند؟ البته این قانون می تواند برای درصد کمی از شرکتهای دانش بزرگ و بزرگسالان که دارای ساختار مالی شفاف و حسابرسی شده هستند و علائم تجاری آنها دارای ارزش قابل توجهی است. اما استارتاپ هایی با ساختارهای مالی ناشناخته که اتفاقاً به احتمال زیاد تأمین مالی می شوند ، بعید به نظر می رسد که سود زیادی داشته باشند.
مدیرعامل دانش گفت: “نگرانی دیگر عدم وجود زیرساخت های لازم است.” اجرای موفقیت آمیز چنین طرحی به مؤسسات ارزیابی معتبر ، ابزارهای بیمه و بازارهای ثانویه برای این دارایی ها نیاز دارد. بدون این ، قانون نه تنها مؤثر نخواهد بود ، بلکه می تواند در طولانی مدت به ذهن عمومی در مورد ارزش واقعی دارایی های فکری آسیب برساند و تصور غلط ایجاد کند که داشتن حق ثبت اختراع یا برند ضمانت دریافت امکانات است. تجربیات موفق جهانی همچنین نشان می دهد که این مدل ها به طور کلی با حمایت شدید از دولت یا موسسات توسعه حاصل می شوند ، نه فقط با اطلاع یک کد.
وی گفت: “بگذارید فراموش نکنیم که تأمین مالی حداقل سه طرف دارد: یک تأمین کننده اعتبار ، ضامن و خود شرکت.” غالباً نقش حیاتی شرکت فناوری و سلامت مالی آن نادیده گرفته می شود. پیش فرض ، که برای داشتن یک ایده یا دانش فنی برای موفقیت کافی است ، باید اصلاح شود.
استاندارد سازی ساختارهای مالی و شفافیت یک پیش نیاز برای هرگونه بودجه پایدار است. شاید بهتر باشد قبل از جستجوی راه حل های پیچیده که با چالش های جدی روبرو هستند ، موضوعات اساسی بیشتری را در سیستم مالی شرکت ما اصلاح کنیم.
مدیرعامل دانش دانش در پایان گفت: “ارزش دارایی های نامشهود برای شرکتی که هنوز فاقد صورتهای مالی استاندارد و شفاف است و به درآمد نسبتاً پایدار نرسیده است ، مانند ارائه مدرک کارشناسی به شخصی که هنوز چرخه را دریافت نکرده است!”
پایان پیام/
منبع:تسنیم
