جیمز مک‌آووی فاش کرد که کدام‌یک از فیلم‌های X-Men موردعلاقه‌اش است

جیمز مک‌آووی درباره اینکه کدام‌یک از فیلم‌های X-Men موردعلاقه‌اش بوده و از آن به‌عنوان اولین فیلم چندجهانی ابرقهرمانی تمجید کرده، صحبت کرده است.

پس از اجرای به‌یادماندنی پاتریک استوارت در نقش چارلز اگزاویر یا همان پروفسور ایکس، نقش رهبری گروه X-Men به جیمز مک‌آووی سپرده شد. مک‌آووی نخستین‌بار در فیلم X-Men: First Class این شخصیت را ایفا کرد و سپس در آثار X-Men: Days of Future Past، X-Men: Apocalypse و X-Men: Dark Phoenix بار دیگر به این نقش بازگشت.

در جریان یک نشست خبری در کامیک‌کان نیویورک، مک‌آووی درباره رابطه‌اش با این فرنچایز صحبت کرد و توضیح داد که هنوز میان انتخاب فیلم موردعلاقه‌اش از این سری، «رفت و برگشت» دارد. او گفت:

می‌توانم بگویم بین First Class و Days of Future Past تردید دارم. احساس می‌کنم First Class تلاش کرد کاری متفاوت انجام دهد و لحن تازه‌ای را به تصویر بکشد، که به نظرم بسیار جذاب بود.

او در ادامه گفت که Days of Future Past مسیر کلاسیک‌تری را پیش گرفت، چراکه اقتباسی مستقیم از یکی از محبوب‌ترین خطوط داستانی کمیک بود. مک‌آووی سپس درباره میراث این فیلم توضیح داد:

نمی‌دانم، شاید اشتباه می‌کنم و قصد ندارم ادعایی داشته باشم چون نه کارگردان بودم و نه نویسنده، اما به نظرم این فیلم از نخستین آثاری بود که وارد ماجرای خطوط زمانی متفاوت و جهان‌های موازی شد، چیزی که در آن زمان هنوز برای ما تازگی داشت. آن دوران، قبل از موج بزرگ سینمای ابرقهرمانی بود، انگار هنوز در دوران جیره‌بندی زندگی می‌کردیم و داشتن یک قوطی گوشت گاو نوعی تجمل محسوب می‌شد. آن فیلم حس تازگی و متفاوتی داشت.

او در ادامه از فیلم‌نامه اثر تمجید کرد و در دفاع از ژانر ابرقهرمانی گفت:

خیلی‌ها می‌گویند حتماً از حضور در فیلم‌های بزرگ خسته می‌شوی، اما بازی در نقش چارلز در Days of Future Past برای من یک تمرین واقعی و جدی بازیگری بود.

در حالی‌که هر دو فیلم First Class و Days of Future Past در نوع خود از آثار قدرتمند فرنچایز X-Men محسوب می‌شوند، مک‌آووی درست اشاره می‌کند که مقیاس و ابعاد Days of Future Past در زمان خود تازگی داشت. First Class در واقع پیش‌درآمد مجموعه اصلی بود که با معرفی بازیگران جدید، شکل‌گیری اولیه گروه را روایت می‌کرد.

فیلم Days of Future Past این روند را گسترش داد و با حضور هر دو گروه بازیگران نسخه‌های کلاسیک و جدید، داستانی را روایت کرد که در آن ولورین با بازی هیو جکمن به گذشته سفر می‌کند تا از نسل‌کشی جهش‌یافتگان جلوگیری کند. این فیلم که در سال ۲۰۱۴ اکران شد، در دورانی به نمایش درآمد که دنیای سینمایی مارول در مراحل ابتدایی شکل‌گیری خود قرار داشت. در آن زمان The Avengers ثابت کرده بود که ادغام قهرمانان مختلف در یک فیلم امکان‌پذیر است، اما Days of Future Past با ترکیب نسل‌های متفاوت از قهرمانان و خلق روایتی پیچیده درباره سفر در زمان، دامنه این ایده را گسترش داد.

نکته قابل توجه آن است که فرنچایز X-Men سال‌ها پیش از آن‌که دنیای سینمایی مارول سراغ چندجهانی و بازگشت بازیگران قدیمی برود، این مسیر را آغاز کرده بود. امروزه دیدن بازگشت بازیگران قدیمی در نقش‌های گذشته‌شان امری عادی است، چنان‌که در فیلم‌های Spider-Man: No Way Home و Deadpool & Wolverine شاهدش بودیم.

همچنین گفته شده که فیلم آینده Avengers: Doomsday نیز میزبان بازگشت بسیاری از بازیگران نسخه‌های قدیمی X-Men از جمله پاتریک استوارت خواهد بود. با در نظر گرفتن این نکات، حق با مک‌آووی است، Days of Future Past پیش از آن‌که چنین روندی به یک جریان غالب در سینمای ابرقهرمانی تبدیل شود، راه را گشوده بود.