به گزارش خبرگزاری تسنیم از کردستان ، بیمارستان قبل از اینکه «سطح اداری» باشد باید به عنوان پناهگاه بیماران در لحظه درد و اورژانس باشد. برای بیماری که با دفترچه تامین اجتماعی به تنها بیمارستان این سازمان در سنندج مراجعه می کند، تعریف “عمومی” یا “متخصص” اهمیتی ندارد. آنچه مهم است دریافت خدمات اولیه پزشکی به موقع است.
در ۳۰ دسامبر سال جاری در گزارشی میدانی با عنوان «وقتی بیمارستان تامین اجتماعی “مرکز درمان” نیست; بیماران قربانی کمبود پزشک و اختلال مدیریتی هستندمشکلاتی چون نبود سونوگرافیک، پاره وقت بودن داروخانه و سرگردانی بیماران مطرح شد؛ گزارشی که بازتاب گسترده ای داشت و اکنون با واکنش رسمی مدیریت درمان تامین اجتماعی کردستان همراه شده است.
اما سوال اصلی همچنان پابرجاست: آیا با صدور پاسخ و مراجعه به مکاتبات و دستورالعمل ها مشکل مریضی که امروز برای سونوگرافی، دارو یا مشاوره تخصصی از این مرکز خارج می شود، حل می شود؟
مدیریت درمان تامین اجتماعی کردستان در پاسخی رسمی به تسنیم ضمن «پذیرفتن برخی نواقص» تاکید کرد که بیمارستان تامین اجتماعی سنندج یک بیمارستان دولتی بر اساس مجوز وزارت بهداشت است و عدم ارائه برخی خدمات تخصصی به معنای ضعف مدیریتی یا تضییع حقوق مردم نیست.
در این پاسخ، کمبود رادیولوژیست به عنوان «مشکل ملی» معرفی شده و عنوان شده است که این مشکل حتی در بیمارستان های دانشگاهی نیز وجود دارد. مدیریت بیمارستان همچنین از مکاتبات متعددی با سازمان تامین اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی، استانداری و نمایندگان مجلس برای جذب پزشک خبر داده است.
اما سوال اینجاست؛ اگر کمبود پزشک یک مشکل شناخته شده و مزمن است، چرا راه حل عملی و جایگزین پایدار برای بیمار امروزی تعریف نشده است؟ آیا ارجاع غیرمستقیم بیمار به مراکز دیگر با هزینه، زمان و سردرگمی اضافی با مفهوم «عدالت درمانی» سازگار است؟
سونوگرافی؛ مشکل «ملی» یا بحران «محلی»؟
در حالی که در پاسخ تاکید شده است که بیمارستان با چهار رادیولوژیست برای بیماران بستری قرارداد دارد، اما بررسی های مردمی نشان می دهد که بیماران سرپایی همچنان با محدودیت های جدی برای سونوگرافی مواجه هستند.
سوال خبرنگار این است؛ چگونه بیمارستانی که عنوان «مرکز درمان» را یدک میکشد، بدون دسترسی پایدار سرپایی به خدمات اولیه تصویربرداری، میتواند نقش خود را به طور کامل ایفا کند؟
داروخانه پاره وقت؛ دستورالعمل یا نادیده گرفتن واقعیت بیماران؟
در قسمت دیگری از پاسخ آمده است; طبق دستورالعمل داروخانه بیمارستان در شیفت شب فعال نیست و بیماران می توانند از داروخانه های طرف قرارداد استفاده کنند. اما واقعیت میدانی چیست؟ برای بیماری که شبانه از اورژانس مرخص می شود، رفتن به داروخانه خارج از بیمارستان، حتی در شرایط بد جسمانی، یک «انتخاب» نیست، بلکه یک اجبار پرهزینه است.
سوال مشخص: آیا بازنگری در این دستورالعمل ها با توجه به شرایط شهری و جمعیتی شهر سنندج در دستور کار است یا بیماران همچنان باید خود را با دستورالعمل ها وفق دهند؟
انتقال بیماران با آمبولانس؛ ضرورت یا نشانه نقص سازه؟
مدیریت بیمارستان استفاده از آمبولانس را برای انتقال بیماران به درمانگاه تنها در موارد اورژانسی در نظر گرفته است. با این حال، گزارش های میدانی نشان می دهد که این به دلیل نبود تخصص های خاص در داخل بیمارستان است.
سوال جدی این است؛ آیا انتقال مکرر بیماران برای مشاوره نشانه استثنای موردی است یا هشداری از فاصله بین نیازهای درمانی و امکانات موجود؟
پاسخ بیمارستان تامین اجتماعی سنندج بیش از آنکه پاسخی به نگرانی بیماران باشد، فهرستی از مکاتبات، قوانین و طبقه بندی است. اما بیمار توسط قانون درمان نمی شود. با دسترسی واقعی به پزشکان، داروها و خدمات اولیه درمان می شود.
تا زمانی که بیماران به سرگردانی برای سونوگرافی، دارو یا توصیه های متخصص ادامه دهند، مشکل همچنان ادامه دارد. حتی اگر ده ها نامه نوشته شده باشد. سوال روشن است خروجی این مکاتبات چه زمانی در تخت بیمارستان و بیماران دیده می شود؟
انتهای پیام/۴۸۱
منبع:تسنیم
