تورم و بدهی دولت/آینده مبهم در انتظار اقتصاد ایران است؟

به گفته اکوران ، تحقیقات وزارت امور اقتصادی و دارایی نشان می دهد که نسبت رسمی بدهی به تولید ناخالص داخلی در ایران کم است ، با این حال ، بسیاری از متخصصان اقتصادی وجود دارند که با اشاره به بدهی پنهان دولت و سیستم بانکی و صندوق های بازنشستگی ، نسبت بدهی را تا ۷۰ ٪ یا حتی بیشتر تخمین می زنند. همچنین ، دسترسی ایران به منابع مالی خارجی و وام های بین المللی محدود است ، بنابراین حتی با نسبت بدهی پایین ، ظرفیت مدیریت بدهی از میانگین جهانی پایین تر است.

بنابراین ، برخی از کارشناسان اقتصادی توصیه می کنند که دولت با بدهی بیشتر تأمین مالی کند و بهترین راه برای تأمین کسری بودجه را به عنوان صدور اوراق بهادار در نظر بگیرد. با این حال ، پایداری بدهی دولت به ساختار دولت و کشور به طور کلی بستگی دارد.

وضعیت بدهی در ایران

ایجاد بدهی باید متناسب با رشد اقتصادی باشد و اگر رشد بدهی دولت بیشتر از رشد اقتصادی باشد ، می توان انتظار داشت که دولت در آینده با فروپاشی مالی و ورشکستگی روبرو شود. بنابراین ، لازم است که دولت بدهی های خود را مدیریت کند و منابع خود را در زیرساخت ها و رشد اقتصادی سرمایه گذاری کند. بنابراین برای بدهی برای جبران نسل های آینده در نتیجه فروش اوراق بهادار بدهی با رشد اقتصادی بهینه شده است. با این حال ، با اطمینان می توان گفت که دولت ها در ایران یا جهان هرگز بدهی به پایان نرسیده اند و همیشه به وام گرفتن از مردم برای تأمین بودجه خود تبدیل می شوند.

دولت در ایران معمولاً با کسری بودجه قابل توجهی روبرو است و این کسری معمولاً به دلیل هزینه های فعلی ، به ویژه حقوق کارمندان دولت است. از طرف دیگر ، زیرا منابع فروش نفت به دلیل سالهای تحریم کاهش یافته و ظرفیت بالایی برای مالیات در اقتصاد کشور وجود ندارد. بنابراین ، برخی از کارشناسان توصیه می کنند که به دلیل بدهی کم در اقتصاد ایران ، دولت باید اوراق بهادار صادر کند و تأمین اعتبار بدهی را افزایش دهد.

دولت ایران تا چه حد می تواند بدهی بدهد؟

محاسبات انستیتوی اقتصاد و دارایی نشان می دهد که آستانه بدهی دولت در ایران ۳۴.۱۴ درصد از کل تولید ناخالص داخلی است. همچنین آستانه بدهی دولت به سیستم بانکی ۳۰.۸۱ درصد از کل اقتصاد است. اگر بدهی دولت قبل از آستانه باشد ، منجر به رشد اقتصادی خواهد شد. از طرف دیگر ، اگر بدهی رد شود ، بدهی اثرات منفی بر رشد اقتصادی دارد.

از طرف دیگر ، افزایش بدهی دولت معمولاً نرخ بهره را افزایش می دهد و سرمایه گذاری در بخش خصوصی را کاهش می دهد ، بنابراین اگر بدهی برای زیرساخت ها و رشد اقتصادی هزینه نشود ، مشکلات بسیاری از جمله بازپرداخت بدهی های قبلی و در نتیجه ایجاد یک بازی پانزی وجود خواهد داشت. بنابراین ، ضروری است که دولت در ایران با سیاست گذاری مناسب ایجاد بدهی برای رشد اقتصادی باشد.

چگونه دولت بودجه خود را تأمین می کند؟

دولت ایران بودجه خود را از دو منبع اصلی تأمین می کند: درآمد نفت و درآمدهای غیر نفتی. درآمدهای نفتی شامل فروش نفت خام ، میعانات و گاز طبیعی است که در دوره هایی با کاهش یا افزایش قیمت و صادرات نوسان دارد. این منابع در سالهای اخیر به دلیل تحریم ها کاهش یافته است ، اما آنها هنوز هم بخش مهمی از بودجه عمومی کشور را تشکیل می دهند.

همراه با نفت ، دولت در تلاش است تا با تکیه بر درآمدهای غیر نفتی مانند مالیات ، بودجه خود را تأمین کند. مالیات شامل مالیات بر درآمد ، شرکت ها ، ارزش افزوده ، واردات و موارد دیگر است.

دولت همچنین فروش اوراق بهادار مالی اسلامی (مانند مشارکت یا گنجینه) و ایجاد بدهی از مردم و بازار سرمایه را برای پوشش کسری بودجه وام می گیرد. فروش دارایی های عمومی ، خصوصی سازی و درآمد حاصل از خدمات عمومی بخش دیگری از منابع درآمد است.

در مواردی که این منابع هزینه های دولت را برآورده نمی کنند ، ممکن است دولت به شبکه بانکی روی آورد ، که در صورت ادامه می تواند منجر به تورم زیاد شود. به طور کلی ، ترکیبی از منابع بودجه ایران نشان دهنده تلاش برای کاهش وابستگی نفت و تقویت منابع پایدار مانند مالیات و استفاده از بدهی است.