ECUARAN: فدرال رزرو در مواجهه با رکود فراتر از نقش سنتی خود ظاهر شد و در زمینه احیای اقتصادی به یک عمل فعال تبدیل شد. در این گزارش بررسی شده است که چگونه یک نهاد محتاط به ناچار به یک سیاست ساز تبدیل شد و این شکست پاسخ داد.
اکوران ، در زمستان ، اقتصاد ایالات متحده وارد یکی از عمیق ترین بحران های تاریخ معاصر شد. بحرانی که نه تنها در وال استریت بلکه در خیابان های اصلی قدم زد و سایه سنگین خود را بر زندگی میلیون ها نفر انداخت. رکود اقتصادی چیزی فراتر از یک چرخه نزولی عادی بود. این حادثه باعث ایجاد ضربه ساختاری به بنیادهای مالی ، اشتغال و اعتماد به نفس عمومی شد. برای درک این رکود اقتصادی ، نه تنها بررسی آمار کافی نیست. در عوض ، شما باید درک کنید که چگونه سیاست گذار پولی در برابر یک بحران بی سابقه ایستاده و چه مسیری برای بازسازی اقتصاد دارد. این گزارش شرح مفصلی در مورد چگونگی شکل گیری بحران ، شدت آن ، واکنشهای پیچیده فدرال رزرو و تأثیر ماندگار این رویداد با تکیه بر مقاله تحلیلی تاریخ رابرت ریچ ارائه می دهد. هدف صرفاً بررسی گذشته نیست ، بلکه درک عمیق تر از مکانیسم های اقتصاد مدرن در مواجهه با بحران های مهم است.
چرا و چگونه رکود بزرگ بود؟
رابرت ریچ مقاله ای با عنوان “The Great Reccession” را که در وب سایت تاریخچه فدرال رزرو منتشر شده است ، نوشته است. این مقاله ، که در تاریخ ۷ نوامبر منتشر شده است ، توسط هیئت مدیره فدرال رزرو ایالات متحده تصویب شده است که در آن نویسنده علل ، عواقب و واکنش های سیاسی را به یکی از عمیق ترین رکود اقتصادی تاریخ معاصر آمریکا تجزیه و تحلیل می کند.
رکود بزرگ از ۵ دسامبر آغاز شد و پایان ماه ژوئن بود. این بازه زمانی را می توان طولانی ترین رکود اقتصادی ایالات متحده از زمان جنگ جهانی دوم دانست. اگرچه این مقاله به طور مستقیم به ریشه های دقیق این بحران اشاره نمی کند ، اما روشن می کند که بازار مسکن تمرکز اصلی بحران و جرقه رکود اقتصادی است.
مقاله نشان می دهد که رکود بزرگ از نظر شاخص های کلان اقتصادی به شدت بی سابقه بود. تولید ناخالص داخلی واقعی (تولید ناخالص داخلی) بین پایان سال تا اواسط سال ۴.۳ درصد کاهش یافته است ، بزرگترین افت تولید ناخالص داخلی از پایان جنگ جهانی دوم. نرخ بیکاری نیز از ۲ ٪ در ماه دسامبر به ۴.۹ درصد در ماه ژوئن افزایش یافت و در نهایت به ۵ درصد رسید. قیمت مسکن به طور متوسط ۲ درصد کاهش یافت و شاخص S&P500 از اکتبر تا ۲ مارس ۲ درصد کاهش یافت. در همین زمان ، ثروت خالص خانوارها و سازمان های غیر انتفاعی از ۵ تریلیون دلار به ۵ تریلیون دلار کاهش یافت.
واکنش فدرال به بحران مالی و رکود اقتصادی چه بود؟
فدرال رزرو برای اولین بار از سیاست های سنتی مانند نرخ بهره استفاده کرد. نرخ بهره فدرال از ۴.۹ درصد در ماه سپتامبر به دامنه ۱ به ۲.۵ درصد در ماه دسامبر کاهش یافت. این کاهش شدید در دو مرحله اتفاق افتاد: ژانویه تا ۶ مارس و سپس سپتامبر تا دسامبر آن سال. دلیل اصلی این اقدام ، تشدید خطرات پایین آمدن برای رشد اقتصادی و تورم از جمله خطر رکود تورمی بود.
فدرال رزرو با حداقل نرخ بهره خود به سیاست های غیر سنتی روی آورد. این سیاستها شامل راهنمایی های آتی ، تسکین اعتبار و برنامه های بزرگ خرید دارایی (LSAP) بود. هدف از این سیاست ها حفظ نرخ بهره واقعی ، تقویت انتظارات تورم ، تسهیل جریان اعتبار و حمایت از بازار مسکن و مالی بود.
اولین سیاست غیر سنتی راهنمایی آینده بود. فدرال رزرو سعی کرد با صدور بیانیه انتظارات بازار را راهنمایی کند. در ابتدا اعلام شد که نرخ ها “برای مدتی” ، سپس “برای مدت طولانی” و سرانجام ، راهنمایی مبتنی بر آستانه اقتصادی جایگزین شد که نرخ بهره بیکاری و تورم را در سطوح معینی افزایش می دهد.
سیاست دوم تسهیل اعتبار برای کاهش تأمین اعتبار و تسهیل دسترسی به اعتبار بود.
خط مشی سوم برنامه های خرید دارایی بزرگ (QE یا LSAP) بود. در ماه نوامبر ، فدرال رزرو خرید اوراق بهادار را با پشتوانه و بدهی موسسات بازار مسکن آغاز کرد و در ماه مارس خرید اوراق بهادار خزانه داری طولانی مدت را اضافه کرد. به طور کلی ، در مرحله اول (QE1) ، حدود ۱.۵ تریلیون دلار خریداری شد. برنامه های QE2 سپس در سالهای ۱ و QE3 در ۲ اجرا شد و حتی از برنامه تمدید خزانه داری در سالهای ۱-۴ استفاده شد.
تورم پس از رکود اقتصادی
در طول رکود اقتصادی ، خطر کاهش تورم یا حتی تورم به شدت افزایش یافته است. کاهش تقاضای کل ، تضعیف چشم انداز رشد و افزایش بیکاری ، همه فشار را به سطح عمومی قیمت ها کاهش می دهد. به همین دلیل ، فدرال رزرو به طور فزاینده ای بر مدیریت انتظارات تورم در سیاست گذاری خود متمرکز شده است. یکی از اهداف اصلی راهنمایی های آینده افزایش انتظارات تورم و کاهش نرخ بهره واقعی بود.
با توجه به شدت تهدید تورم ، فدرال رزرو نه تنها نرخ بهره را به صفر کاهش داد ، بلکه از ابزارهای غیر سنتی برای مدیریت انتظارات تورم و جلوگیری از ورود اقتصاد به وضعیت تورم نیز استفاده کرد. سیاست هایی مانند راهنمایی های آینده ، برنامه های خرید دارایی و تسهیل اعتبار به طور غیرمستقیم با تقویت تقاضا و پشتیبانی از بازارهای دارایی به قیمت ها کمک می کند. فدرال رزرو همچنین برای جلوگیری از خطر رکود تورم ، تورم هدفمند را افزایش داده است.
این مطالعه نتیجه می گیرد که رکود اقتصادی بزرگ یک رویداد اقتصادی بی سابقه در تاریخ معاصر آمریکا بود که به دلیل شدت تأثیر و میزان عواقب آن ، سیستم سیاست پولی را به چالش کشید. فدرال رزرو به دنبال کنترل بحران ، مهار استرس و تحریک کل تقاضا با کاهش شدید نرخ بهره و سپس اتخاذ مجموعه ای از سیاست های پولی غیر سنتی بود.
اگرچه این اقدامات در کوتاه مدت تأثیرات محدودی داشت ، اما این اقدامات مبنای بازگشت تدریجی اقتصاد به مسیر رشد بود. با این حال ، پیشرفت اقتصادی در سالهای پس از بحران بسیار کند و شکننده بود. نویسنده همچنین تأکید می کند که بحران مالی و رکود اقتصادی ناشی از سیاست های پولی در ایالات متحده برای ورود به دوره ای از نوآوری ، خطر و انعطاف پذیری بی سابقه.
