بازار کار و انتخاب رشته ؛ واقعیت های جوانان

انتخاب مدرک و دانشگاه در ایران هنوز یکی از مهمترین و در عین حال پرخطر ترین تصمیمات زندگی جوانان است. بسیاری از دانشجویان با امید به دستیابی به آینده ای روشن به دانشگاه می آیند ، اما پس از چند سال تحصیل متوجه می شوند که حوزه آنها نه با علاقه شخصی آنها و نه به نیازهای واقعی بازار کار سازگار است. همان شکاف بین دانشگاه و اشتغال باعث شده است که بخش بزرگی از فارغ التحصیلان از انتخاب خود ناراضی باشد و حتی در صورت امکان ، ترجیح می دهند یک رشته متفاوت را انتخاب کنند.

چرا فارغ التحصیلان از دانشگاه و دانشگاه خود ناراضی هستند؟

براساس گزارشی که توسط JAB Vision منتشر شده و توسط Ecuwaran مورد بررسی قرار گرفته است ، بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاه در ایران از انتخاب مدرک و حتی دانشگاه خود راضی نیستند. این نارضایتی به جای اینکه مربوط به کیفیت علمی یا سطح کارشناسی ارشد باشد ، با دو عامل اصلی بازار کار و شبکه گره خورده است.

بزرگترین دلیل نارضایتی دانشگاه عدم فرصت برای ارتباط و شبکه است. بیش از نیمی از پاسخ دهندگان تأکید کرده اند که دانشگاه ها نتوانسته اند پلی بین آموزش و اشتغال ایجاد کنند. امکانات و کیفیت دوره ها موارد دیگری است که دانشجویان از آنها یاد کرده اند ، اما سهم آنها بسیار پایین تر از مشکل شبکه است.

در زمینه مطالعه ، مهمترین علت نارضایتی به بازار کار گزارش شده است. بسیاری از دانش آموزان می دانند که پس از ورود به این زمینه ، هیچ فرصت شغلی پایدار وجود ندارد. پس از بازار کار ، سطح درآمد و همچنین نظم و انضباط منافع فردی نیز به دلایل دیگر افزایش یافته است.

چرا مردم زمینه را تغییر می دهند؟

مطالعات شغلی Vision نشان می دهد که صنایع رایانه ای و Mahssey از ریاضیات و زمینه های علوم مالی ، مدیریت ، حسابداری و اقتصاد نیز از جمله زمینه هایی هستند که در سال ۱۴۰۴ محبوب تر از علوم انسانی بودند.

با این حال ، برخی از نارضایتی ها باعث شده است که برخی از دانشجویان در مورد تغییر دوره فکر کنند. مطالعات نشان می دهد که دو انگیزه اصلی برای این تغییر وجود دارد که شامل کسب درآمد بیشتر و سازگاری بهتر با منافع شخصی است. تناسب میدان با استعدادها و توانایی های فردی نیز مورد بعدی است. به عبارت دیگر ، بسیاری از دانش آموزان در علاقه و معیشت به دام افتاده اند و در تلاشند تا تعادل بین این دو برقرار کنند.

اما اگر فارغ التحصیلان این فرصت را داشتند که به عقب برگردند و زمینه خود را انتخاب کنند ، اولویت اصلی آنها داشتن رشته های مربوط به رایانه و فناوری اطلاعات بود. حدود یک پنجمین پاسخ دهندگان در این زمینه انتخاب کرده اند. پس از آن ، زمینه های مالی ، مدیریت و پزشکی بعدی است. این مدل نشان می دهد که بازار فناوری ، زمینه های پزشکی و همچنین رشته های مالی محبوب ترین مناطق برای جوانان ایرانی است.

رابطه رضایت و درجه

نتایج همچنین رابطه بین سطح درآمد و رضایت فارغ التحصیلان را نشان می دهد. برخلاف تصور مردمی ، درآمد بالا همیشه با رضایت همراه نیست. در برخی از رشته ها ، مانند مهندسی نفت و انرژی ، با وجود دستمزد مناسب ، رضایت کم گزارش شده است. همچنین رشته هایی وجود دارند که هم رضایت بالایی دارند و هم درآمد بالایی دارند. زمینه های رایانه ای و مالی یا حسابداری از جمله این رشته ها هستند.

در مقابل ، برخی از علوم اساسی و انسانی با وجود درآمد پایین تر ، سطح رضایت بالاتری دارند. با این حال ، گروهی از رشته ها نیز وجود دارند که هم درآمد کم و هم رضایت کمی ایجاد می کنند ، که آنها را در موقعیت نامطلوب قرار می دهد.

آنچه از این داده ها بیرون می آید این است که تقسیم بین سیستم آموزش عالی و نیازهای بازار کار هنوز یکی از اصلی ترین چالش های جوانان ایرانی است. دانشگاه ها نتوانسته اند نقش واسطه ای آموزش و اشتغال را به خوبی بازی کنند ، و این تصمیم را برای بسیاری از دانشجویان به یک تصمیم خطرناک تبدیل کرده است. در چنین شرایطی ، تا زمانی که سیاستگذاران آموزشی نتوانند ساختاری را ایجاد کنند که آموزش دانشگاهی با بازار کار مطابقت داشته باشد ، چرخه فارغ التحصیلی ادامه خواهد یافت.