به گفته خبرگزاری تاسنیم در بوشر ، خورشید مهر در خراسان و در مواجهه با امام رضا (ص) ، تجلی از رحمت الهی بی پایان فاش شد. زبان مبارک او به جز مهرخته نمی شود ، و هیچ کس به سخنرانی خود علاقه نداشت. زیرا کلام او بر روی بیابان روح باران می بارد.
هر وقت در جمع حضور داشت ، با صبر و حوصله گوش می داد و هرگز نظم و انضباط را نمی گرفت. چه خوبی خوب است که به دیگران فرصتی برای صحبت و صحبت کردن می دهد.
اگر او بتواند کمک کند ، نیازی به نیاز نخواهد داشت. او مؤمن و یک پناهگاه بود. در پارلمان ، هرگز روی پاهای من کشیده نشده و هرگز به آن اعتماد نمی کنم. ادب او تجلی عزت آسمانی بود.
او با خدمتگزاران و خادمان ، نه تنها آنها را سرزنش و سرزنش نکرد. او نه دربان را دید و نه اسب از دیگران. این به معنای برابری با زندگی او بود و عرف بشریت را به اوج رساند.
توصیه های دائمی وی نشانه ای از پادشاهی پادشاهی بود. نه یک خنده طولانی ، بلکه لبخندی ملایم و مهربان ، مانند یک طلوع ظریف روی لب های او.
شب نخوابید او نور عبادت را روشن کرد و با نیاز و نیاز صبح تا صبح از خواب بیدار شد. او روزها را در روح روزه می گذراند و شبهای تاریک را به محرومیت های خیریه و امور خیریه می آورد.
این آفتاب خراسان بود: ادب ، محبت ، عبادت ، عبادت و خدمات. اگر امروز یک نفر با او دادخواستی داشته باشد ، باور کنید که او تنها سن او به لطف و بزرگواری بوده است.
چه چیز خوبی است اگر ما نیز کمی از زندگی او در زندگی خود داشته باشیم. سپس قلب و روح ما از تاریکی و دنیای ما عاری خواهد بود و آخرت روشن می شود.
نویسنده: محمود خادری کارشناس علوم مذهبی ، تحلیلگر سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی استان بوشر
پایان پیام/
منبع:تسنیم
