امامعلی حبیبی، اسطوره کشتی ایران و قهرمان المپیک که نامش در تالار مشاهیر اتحادیه جهانی کشتی ثبت شده است، پس از تحمل دوره‌ای طولانی از بیماری درگذشت.
امامعلی حبیبی زاده ۵ خرداد ۱۳۱۰ در بابل بود و کشتی را از بانوی مکتب‌داری به نام ننه‌بیگم آموخت. او در ۱۲ سالگی و بعد از فوت پدر به همراه خانواده به قائمشهر رفت و درکنار کارگری در کارخانه نساجی به تمرینات کشتی روی آورد. او خیلی زود توانایی های خود در فنون ایرانی کشتی آزاد را نشان داد و درنهایت توانست نخستین نشان طلای بازی‌های المپیک ۱۹۵۶ را برای ایران کسب کند و سه عنوان قهرمانی در رقابت‌های قهرمانی جهان، نشان طلای بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ و همچنین پنج عنوان قهرمانی ایران را از خود به یادگار گذارد.
امامعلی حبیبی پس از کناره‌گیری از دنیای کشتی، وارد سیاست شد و در سال ۱۳۴۲، از حوزه بابل به مجلس شورای ملی راه یافت. فعالیت‌های او در دوران چهار ساله نمایندگی مجلس و تلاش‌هایی که برای کمک به مردم می‌کرد باعث شد حدود ۱۲۰ هزار تومان زیر بار قرض برود، بنابراین با تشویق دوستان به بازی در فیلم ترغیب شد تا بتواند بدهی طلبکاران را پرداخت کند.
امامعلی حبیبی نخستین‌بار در فیلم سینمایی «ببر مازندران» به کارگردانی ساموئل خاچیکیان ظاهر شد. او همکاری‌اش با خاچکیان را در فیلم «جهنم سفید» نیز ادامه داد. سپس در فیلم «آدم و حوا» ساخته امیر شروان در کنار کتایون امیرابراهیمی به ایفای نقش پرداخت. امامعلی حبیبی همچنین در دو اثر کمال دانش با نام‌های «رام کردن مرد وحشی» و «مرد جنگل» نیز حضور داشت. ورود او به سینما متاثر از موفقیت دیگر کشتی‌گیرانی همچون محمدعلی فردین در این صنعت بود. اگرچه فعالیت‌های بازیگری، عایدی مالی خوبی برای حبیبی داشت اما او هیچ گاه نتوانست در سینما به اندازه کشتی، شهرت کسب کند.
