شی جین پینگ، پسر یک خانواده انقلابی، در دل تحولات پرتنش چین بزرگ شد. از تبعید به روستا در دوران نوجوانی تا تحصیل در دانشگاه نخبه در پکن، مثلثی از رنج ریشه و قدرت او را شکل داد. وی با ورود به حزب کمونیست و پیمودن مسیر مدیریتی در استان ها، سرانجام به قله قدرت رسید و دوران رهبری طولانی مدت خود را با رفع محدودیت های قانونی آغاز کرد.
سبک حکومت‌داری شی بر سه پایه استوار است: تمرکز قدرت در حزب، مدل توسعه چین با نقش قوی شرکت‌های دولتی، و حساسیت شدید نسبت به امنیت ملی.
او با شعارهایی مانند «ببر و مگس» فساد را هدف گرفت و با سیاست «پیشرفت مشترک» به دنبال تعادل اقتصادی بود. در عرصه جهانی، شی به دنبال رویای چین با طرح کمربند و جاده و تقویت ارتش است. رویایی برای پایان دادن به دوران تحقیر و ایجاد نظم چند قطبی.
شناخت این رهبر و الگوی حکمرانی او نه تنها یک ضرورت اقتصادی برای ایران است، بلکه یک انتخاب ژئوپلیتیکی است.
