براساس خبرگزاری QOM ، هوجات الاسلام حمید پارسانیا ، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ، امروز در “کنفرانس ملی حفظ امت اسلامی در پیامبر (ص) ، امام حسن و امام رضه (پبوه)” در بنیاد علمی-فرهنگی پیامبر (صلح). اجداد بزرگ پیامبر (صلح بر او) این نقش را ایجاد کرد و در نتیجه ، بخش های مختلف تاریخ عملکرد آنها را متفاوت کرده است. از آنجا که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و امام ها (ص) همان نور هستند ، تفاوت بین عملکرد را نمی توان به پایان و تفاوت شخصیت آنها نسبت داد ، اما ما باید به شرایط زندگی آنها بازگردیم.
استاد حوزه و دانشگاه اظهار داشت که جواهرات موجود در کتاب جواهرات ، که یک فقه است ، در جلد هشتم صفحه ۳۵۳ و برخی از صفحات دیگر بیان کرده است که کلمات امام ها (As) مانند یک کلمه واحد هستند که برخی تفسیر و توضیحات دیگر را تفسیر و توضیح می دهند. زندگی بشر مانند یک متن است و برای درک سنت ها و سنت های ائمه (AS) ، هنگامی که یک فعال خردمند و متحد است ، برخی از محققان و سنت ها توسط برخی از سنت های دیگر منعکس و تفسیر می شوند و به عنوان رهبر انقلاب ، عملکرد امام ۲۵۰ سال قدمت دارد.
وی اظهار داشت: تاریخ اسلام و بخش های زندگی ، که یک تاریخ واحد است ، می تواند به چندین بخش تقسیم شود. اولین مکان تأسیس که زمان حضور پیامبر (ص) است. دوم پس از مرگ پیامبر (ص) و دوره امام ها (ع) و سوم دوره عدم حضور امام ها (AS) است و چهارم این است که به پس از ظهور مراجعه کنید. ما در حال حاضر در کلاس سوم هستیم که می توان از نظر عقلانی و منتقل شد.
استاد حوزه و دانشگاه ، با بیان اینکه فعالیت پیامبر (ص) مطمئناً در تعامل با فرهنگ جهل تغییر یافته است ، بنابراین باید به نقطه جهل برویم و سپس وارد تأسیس شویم و اضافه کنیم: حدیث ، مورخان ، دانشمندان و متکلمان و غیره. عارفان دوره باات را دوره ظهور نبوت نبوت می دانند و استان در پرتو مخزن و معدن علم الهی و سقوط است.
وی افزود: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با استفاده از این علمی که تجسم علم الهی است ، در فعالیت تاریخ عمل نمی کند ، بلکه بر اساس تاریخ انجام می شود. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در مواجهه با عقل خود مورد قضاوت ، داوری ، تعامل و اقدامات قرار می گیرد و موظف است در همان سطح سر و کار داشته باشد ، بنابراین گاهی اوقات بین رفتار ، علم پیامبر (صلح بر او) و امام تفاوت وجود داشت.
Hojatoleslam Parsania اضافه کرد: در قلمرو مأموریت ، Ijtihad وجود دارد اما در فضای داخلی پیشگویی ، که استان است ، هیچ ظهور در تاریخ وجود ندارد ، و دوران غیبت عصری است که جوهر نبوت و دانش به افق می رسد. فارابی پیشگویی را آرمانشهر می داند که پیامبر رهبری و رهبری فرهنگ است ، و سپس ممکن است ما با جامعه ای روبرو شویم که کلام توحید و فرهنگ اقتدار خاص خود را دارد ، اما برخی از ارزش هایی که ریشه در جهل و عصبی دارند ، به موضوع چنین فرهنگ مدینه تبدیل می شوند و به تدریج به یک مدینه تبدیل می شوند. خواهد بود و ناپدید می شود.
وی افزود: “در تاریخ اسلام ، به دلیل شیوع فرهنگ الهی ، ما هرگز شاهد برهنه و مدینه نیستیم ، اگرچه سکولاریزاسیون با از بین بردن مدیریت امام و در تاریخ بشریت رخ داده است ، ما از آدم به بعد سکولاریسم داریم ، اما لازم نیست که خود را برهنه کنیم.”
Hojatoleslam Parsania گفت: با درگذشت پیامبر (صلح بر او) و تأسیس بنی امای و بنی عباس ، قدرتها به پوشش مذهبی رسیدند و نتوانستند خود را از فرهنگ اسلامی خارج کنند. در این جامعه ، امام در Saqifa و در امام های بعدی جدا شد ، اما خلیفه ها نیز مجبور شدند به عنوان خلیفه پیامبر عمل کنند (صلح بر او). ابن خلدون این روش را سنت الهی می داند اما فارابی آن را یک مدینه فاسد می داند. در چنین نقشی که امام به دلیل تسلط بر خلیفه های امامان (AS) وجود ندارد ، عملکرد امام ها (AS) برای درک فقه بسیار مهم است. یعنی امام در جامعه حضور دارد اما خلافت ندارد و عملی دارد که برای ما اقتدار باشد.
پروفسور دانشگاه باکر آل -الوم (AS) اظهار داشت که عملکرد امام حسن (AS) و امام رضا (AS) دو تاریخ و چراغ برای مدتی است که نه امامات و نه امام است. به ویژه دوره عدم وجود کبرا ، وی گفت: “فقه ما ، که از سنت ها و سنت های امام ها (As) می آموزد ، می تواند فعالیت خود را در دوران غیبت کبرا توضیح دهد. امامات پدیدار می شود ، سطح دیگری از تاریخ بشر و زندگی جهان نمودار می شود.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
