اقتصاد ایران در شش ماه گذشته صحنه تقابل نیروهای مخالف بوده است. از یک سو تشدید ناامنی ها، تداوم تحریم ها، کسری بودجه و بی ثباتی ارز و از سوی دیگر تلاش های ناموفق برای کنترل قیمت ها و حفظ آرامش در بازارها. در این میان اتفاقات خارج از حوزه اقتصادی نیز بر فضای عمومی و انتظارات بازار تأثیر زیادی گذاشت.
در حالی که تعداد کمی انتظار تنش مستقیم نظامی را داشتند، جنگ سختی بین ایران و اسرائیل روی داد و سایه سنگینی از عدم اطمینان بر اقتصاد این کشور انداخت.
پس از آن، فعال شدن مکانیسم ماشه، که بسیاری از تحلیلگران آن را بعید می دانستند، معادلات را پیچیده تر کرد. در حال حاضر به نظر می رسد راه حل های خروج از وضعیت موجود به دو گزینه «جنگ ویرانگر» و «تسلیم بی قید و شرط» محدود شده است.
دو گزینه که در دو طرف طیف قرار دارند و هر دو می توانند خسارات جبران ناپذیر و خرابی های سنگینی ایجاد کنند. از سوی دیگر، به نظر می رسد تصور تصمیم گیرندگان از مفهوم «توافق» صرفاً پذیرش تسلیم بی قید و شرط از سوی ما باشد; درکی که در عمل جامعه را مجبور به انتخاب بین دو سرنوشت «تسلیم یا جنگ ویرانگر» می کند.
در این میزگرد مسعود نیلی و موسی غنی نژاد دو تن از اعضای برجسته شورای سیاست گذاری تجاری فردا در پاسخ به این سوال که آیا واقعا نمی توان راه سومی را یافت که نه به تسلیم و نه به نابودی منتهی شود؟
نسخه مکتوب این گفتگو به زودی در سایت تجارت فردا منتشر خواهد شد.
