از آنجا که بحران کم آبی به یکی از چالش های جدی این کشور تبدیل شده است ، این دیدگاه ها بیشتر و بیشتر از الگوی کشت محصول تبدیل شده است. آخرین آمار نشان می دهد که در بسیاری از استانها ، نوع محصول انتخاب شده مطابق با آب و هوا و میزان بارندگی نیست. موضوعی که فشار زیادی به منابع آب وارد می کند.
کدام محصول استانها با آب و هوای آنها متناسب با آب و هوا و کدام یک از متداول ترین محصولات آب موجود در آب است؟ پاسخ این سؤال را می توان با بررسی توزیع جغرافیایی گندم ، برنج و هندوانه یافت.
گندم مهمترین محصول کشاورزی در ایران با سهم نزدیک به ۲ ٪ از منطقه کشاورزی کشور است. استانهایی مانند بوشر ، خوزستان و گلستن بیشترین تمرکز را روی این محصول دارند. اگرچه گندم اغلب توسط خشک کن کشت می شود ، اما مصرف بالای آب آن حتی در مناطق کم مصرف باعث ایجاد منابع آب شده است.
برنج عمدتاً در استانهای ثروتمند مازندران و گیلان کشت می شود و بیش از ۲ ٪ از برنج کشور را تشکیل می دهد.
اما متناقض ترین در الگوی کشت هندوانه دیده می شود. با وجود نیاز کمتر به آب نسبت به گندم و برنج ، این محصول به طور گسترده در مناطق گرم و خشک شرق و جنوب شرقی کشور کاشته می شود – از خوراسان رضوی و کرمان تا سیستان بلوچستان و هورموزان – و به آبیاری بستگی دارد.
ادامه این الگوهای غیر ضروری خطر تشدید بحران آب و کاهش بهره وری کشاورزی را افزایش می دهد. تغییر سیاست های کشت بر اساس مزیت آب و هوایی هر منطقه و ترویج محصولات زراعی کم می تواند یک گام جدی برای حفظ منابع آب و امنیت غذایی کشور باشد.
