ECUARAN: مرکز متوسط رشد درآمد سالانه یک خانواده شهری در سال گذشته حدود ۳۴ ٪ و میانگین هزینه خانواده نزدیک به ۳۰ ٪ بود. با تنظیم این هزینه ها ، می بینیم که هزینه های واقعی خانوارها کاهش یافته و درآمد افزایش یافته است.
در تجزیه و تحلیل الگوی مصرف و هزینه های خانوار ، درآمد سالانه خانوار یکی از متغیرهای اصلی است. سطح و ترکیب مصرف خانوار تا حد زیادی مشمول قدرت درآمد آنها است. به طوری که تغییر درآمد می تواند بر الگوی سبد ، غذا و غیر غذایی ، پس انداز و حتی رونق اقتصادی تأثیر بگذارد. صرف نظر از متغیر درآمد ، مقایسه خانواده ها یا بررسی واکنش آنها به شوک های اقتصادی ناقص خواهد بود.
از طرف دیگر ، مقایسه درآمد خانوار در طول زمان یا بین مناطق مختلف فقط بر اساس چهره های اسمی گمراه کننده است. از آنجا که تورم و تغییر در سطح کلی قیمت ها باعث می شود ارزش اسمی درآمد قابل مقایسه نباشد. به عنوان مثال ، یک خانواده ممکن است امسال درآمد اسمی بالاتری نسبت به سال گذشته داشته باشد ، اما به دلیل تورم بالای آن ، قدرت خرید واقعی آن کاهش یافته است.
به همین دلیل ، در مطالعات اقتصاد خانوار معمول است که درآمد واقعی (واقعی) را محاسبه کند. درآمد واقعی معیار قدرت خرید واقعی خانواده را فراهم می کند و اجازه می دهد. به عنوان مثال ، درآمد یک خانواده در سال ۲۰۱۱ با سطح قیمت ۱۴۰۰ بود. محاسبات نشان می دهد که درآمد در آن سال با تنظیم شاخص هزینه ۱۴۰۰ ۱۰۵ میلیون دلار در سال بوده است.
رشد ۰.۵ درصد متوسط درآمد خانوار شهری در ۱۴۰۳
محاسباتی که ما مجبور شدیم وضعیت واقعی سال گذشته را بررسی کنیم نشان می دهد که میانگین درآمد سالانه یک خانواده شهری ۱۲۶ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان بوده است. در سال ۱۴۰۲ ، این متغیر ۱۲۶ میلیون دلار تخمین زده شد. یعنی درآمد یک خانواده شهری به طور متوسط ۷۰۰۰۰۰ تومانس در مقایسه با ۱۴۰۲ افزایش یافته است. این تعداد در سال گذشته ۹۹ میلیون تومانس برای هزینه ۱۴۰۰ تخمین زده شده است ، که نشان می دهد هزینه خانوارهای ایرانی یک درصد کاهش یافته است.
مقایسه این اعداد با رشد اقتصادی بیان می کند که وقتی اقتصاد ایران در سال گذشته ۳ درصد رشد کرد ، نیمی از درآمد سالانه یک خانواده شهری یا افزایش منفی یک درصدی در هزینه های واقعی نشان می دهد که مصرف و فواید خانواده ایران بهبود نیافته است.
اینها ، در حالی که رشد درآمد خانوار شهری ، در سال ۱۴۰۲ ، نزدیک به ۱۰ ٪ و رشد اقتصادی ۴.۶ درصد تخمین زده شده است. به عبارت دیگر ، هر دو رشد درآمد سالانه خانوار و رشد اقتصادی ایران در سال گذشته در مقایسه با ۱۴۰۲ کاهش یافته است ، که نشان می دهد ۱۴۰۳ امید خانواده ها را در مقایسه با سال گذشته کاهش داده است.
آیا کاهش هزینه های خانوار به معنای رونق بیشتر است؟
در پاسخ به این سؤال ، لازم به ذکر است که کاهش هزینه واقعی خانوارها به این معنی است که خانواده های ایرانی از محصولات و خدمات کمتری با ۱۴۰۰ قیمت استفاده کرده اند ، به این معنی که جدول آنها کوچکتر است. بنابراین ، می توان گفت که رشد اقتصادی سال گذشته در مصرف خانوار دیده نمی شد و رشد مصرف در حساب های ملی مربوط به رشد برخی از شرکت ها بوده است.
نقش تحریم ها در رشد اقتصادی و درآمد خانوارهای شهری
در اوایل دهه ۱۹۹۰ ، هنگامی که تأثیر تحریم های غربی ، به ویژه ایالات متحده در برابر اقتصاد ایران ، هنوز مشخص نشده بود ، متوسط درآمد سالانه یک خانواده شهری ۱۰۵ میلیون تومان بود. اما تحریم ها وضعیت را تغییر داد. تأثیر عظیم تحریم ها به حدی بود که رشد اقتصادی ایران در سال ۹۱ به ۸.۴ درصد رسید و میانگین درآمد سالانه درآمد واقعی زیر ۱۰۰ میلیون تومن سقوط کرد.
پس از امضای توافق نامه و باز کردن درهای جهان به اقتصاد ایران ، درآمد ایران افزایش یافت. متوسط درآمد سالانه یک خانواده شهری ، که در سال ۲۰۱۳ حدود ۹۷ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان بود ، در سال ۹۶ به ۱۱۸ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان افزایش یافت. رشد اقتصادی این کشور به ترتیب در مدت مشابه و حتی در سال ۹۵ و ۹۶ به ترتیب ۱۳.۱ درصد و ۶.۱ درصد بود.
این روند صعودی از ۹۲ به ۹۶ دوام نیاورد. در حقیقت ، همانطور که همه می دانند ، پس از خروج ایالات متحده از کارگزاری و بازگشت تحریم ها توسط ترامپ ، متوسط درآمد سالانه خانوارهای شهری در سال ۹۸ به ۱۰۳ میلیون تومانس کاهش یافته است. در این دوره از رشد ، رشد اقتصاد ایران نیز تحت شرایط نامطلوب قرار گرفته است. در سال ۹۷ ، اقتصاد ایران در سال ۵.۱ درصد ۴.۵ و ۹۸ بود.
