ECUARAN: تحلیلگران اقتصاددان مبنی بر اینکه موانع مالی ، محدودیت های مهاجرت و عدم وجود سیستم های شایسته سالاری استعدادهایی را هدر می دهد که می تواند اقتصاد و نوآوری را تغییر دهد.
به گفته اکوآران ، هفتگی اقتصاددان در سرمقاله این هفته استدلال می کند که راز موفقیت اقتصادی نوآوری ، راز نوآوری ، نبوغ ، خلاقیت و انگیزه برای چند نفر با استعداد است. اما حتی وقتی دولت ها برای تقویت اقتصاد خود در جاهایی مانند معادن تراشه و عناصر نادر هزینه می کنند ، قدرت مغز تضعیف می شود. و این زباله ها بدتر می شوند.
فقط نگاهی به بازار داغ سلولهای مغزی خاکستری بیندازید تا درک کنید که چگونه موفقیت تجاری و اقتصادی توسط شرکت ها تقویت می شود. در رقابت برای تسلط بر هوش مصنوعی ، غول های فناوری آمریکایی در حال جمع آوری تیم های کوچک دانشمندان هستند. در وال استریت ، رقابت برای جذب استعدادهای برتر وجود دارد و صندوق های پوشش ریسک در معامله گران حرفه ای با مبالغ بسیار زیاد به دام می افتند. پیشرفت های علمی معمولاً کار گروه کوچکی از نخبگان است: یک درصد از محققان برجسته حدود یک پنجم از منابع علمی تولید می کنند. در چین دانشمندانی که پس از مدتی به غرب باز می گردند به عنوان قهرمان ملی جشن می گیرند.
پاداش حلقه ها در حال افزایش است. بهترین جراحان و نوازندگان پیانو در این کنسرت مدتهاست که بالاترین دستمزد و پشتیبانی از ثروتمندان را دریافت کرده اند. اما کار فوق ستاره امروز به اوج خود رسیده است. برخی از برنامه نویسان در بیست سالگی هفت ، هشت یا حتی ۲ حقوق و دستمزد دریافت می کنند. تعداد هنرمندانی که سالانه بیش از ۱۰ میلیون دلار در Spatifa کسب می کنند ، سه برابر بیشتر از تعداد هنرمندانی است که بیش از ۶۰۰۰ دلار درآمد دارند. هزینه وکلا قبلاً نسبتاً برابر بود. اما امروز پول بزرگ قصد دارد با بالاترین افراد با بهترین شرکتهای حقوقی که بسیار بهتر از شرکای خود در موسسات طبقه دوم عمل می کنند ، جیب کنند.
بخشی از این نشان دهنده رونق در بازارهای مالی ایالات متحده است: شرکت هایی که سرمایه زیادی دارند می توانند بیشتر برای استعداد هزینه کنند. اما در واقع چیزی عمیق تر در جریان ؛ منابع محدوده محاسباتی ظرفیت باهوش ترین ذهن های صندوق های ریسک را برای طراحی و انجام معاملات افزایش می دهد و به آنها کمک می کند تا استعدادهای خود را به سود بیشتری تبدیل کنند. عرضه دیجیتالی فوق العاده ارزان همچنین بازارهای بزرگتر را برای سازندگان مستقل ایجاد می کند و اندازه پاداش برای کسب هوش مصنوعی حتی عجیب ترین حقوق را بسیار ناچیز می کند.
با گسترش هوش مصنوعی از مرحله کشف تا بهره برداری ، می توان در بقیه اقتصاد نیز تأثیر مشابهی ایجاد کرد. مطالعات سرمایه گذاران و کارآفرینان نشان می دهد که این فناوری تسلط کسانی را که می توانند از آن برای عملکرد بهتر استفاده کنند ، افزایش می دهد. مأمورین اطلاعات مصنوعی می توانند چندین لایه از کارمندان مورد نیاز برای اداره شرکت های امروز را از بین ببرند و این امر باعث می شود افراد باهوش شرکت هایی با گروه های کوچکتر از نخبگان راه اندازی کنند.
این یک نعمت برای سوپراستارهایی است که با استعداد هستند و ثروت خوبی دارند. اما در عین حال منبع مهمی از ثروت برای همه افراد دیگر وجود دارد. جهان به سرعت پیر می شود. اگر اقتصاد با متوقف کردن تعداد کارگران به رشد خود ادامه دهد ، سرعت نوآوری باید زیاد باشد. در این شرایط ، استعداد به عنوان موتور پیشرفت حیاتی تر می شود. اگر هوش مصنوعی فوق العاده هوشیار برای کمک به شما باشد ، به افراد باهوش احتیاج دارد ، نه فقط تراشه و برق.
اما مشکل این است که با وجود مخزن گسترده استعدادهای جهان ، تعداد کمی از افراد وجود دارند که پتانسیل واقعی خود را به دست می آورند. امروزه ، نوآوری علمی در بین غربی ها متمرکز است که بسیاری از آنها خانواده های مرفه هستند. استعدادها غالباً ناشناخته هستند ، و هنگامی که آنها پیدا شدند ، توانایی اولیه آنها به دلیل موانع مالی و لجستیکی برای دانشگاه یا مهاجرت به کشور دیگر تحقق نمی یابد.
نتیجه این شرایط ، ضایعات استعدادهای انسانی در کشورهای ثروتمند و فقیر است. نتایج یک تخمین نشان می دهد که دانشجویان کشورهای فقیر که در مسابقات ریاضی ثروتمند خود خوب عمل می کنند ، تحقیقات کمتری را منتشر می کنند و نیمی از احتمال دکترا از دانشگاه پیشرو هستند.
سیاستمداران نه تنها این زباله ها را نابود نمی کنند ، بلکه از آن بی خبر هستند. یک نمونه از این شکست ، مهاجرت است. شرکت ها و دانشگاه ها باید بتوانند از استخر جهانی ماهی بگیرند. ستاره های فوق العاده برای چهار شرکت بزرگ فناوری آمریکایی امروز برای خود و خانواده هایشان در کار خود نبودند. یک تخمین نشان می دهد که تسهیل مهاجرت با از بین بردن موانع مالی برای دانشجویان بسیار باهوش می تواند تولید علمی نسل های آینده را تا ۵ ٪ افزایش دهد.
مسابقات و برنامه های استعدادیابی نیز در شناخت اولیه استعدادهای داخلی به طرز شگفت آور خوبی است. برندگان مدال طلا در المپیاد بین المللی ریاضیات ۵۰ برابر بیشتر از دانشجویان کارشناسی ارشد در MIT یک جایزه علمی عالی کسب می کنند. نیمی از بنیانگذاران اوپای در این مسابقه موفق شدند. اما بیشتر کشورها نسبت به استعدادها سیستماتیک نیستند. ثروتمندان تمام مزایا را دارند و بقیه به انگیزه فردی و کمی فرصت دارند.
ایالات متحده مبتنی بر مهاجرت ، فرهنگ شایسته سالاری و دانشگاه های برتر است و باید در تلاش برای جذب استعدادها پیروز شود. اما وسواس با تنوع ، برابری و در اوایل دهه ۲۰۲۰ ، برنامه های دانش آموزان با استعداد را متوقف کرد. دونالد ترامپ همچنین این اشتباهات را تقویت می کند. دولت وی اخیراً هزینه برنامه ویزای H-1B را افزایش داده است ، در حالی که بسیاری از محققان و کارشناسان فناوری از طریق ویزا وارد ایالات متحده می شوند.
اما اشتباهات آمریکایی فرصتی برای سایر کشورها است. چین در حال معرفی یک برنامه ویزا برای دانشمندان و متخصصان جوان خارجی است. انگلیس ممکن است هزینه های ویزا را برای افراد ماهر به طور کلی از بین ببرد و فرانسه امیدوار است محققان خارجی را به خود جلب کند. تاکنون خوب است ، اما اینها چندان جدی نیستند. استعدادها در انتظار کشف هستند ، اما مشخص نیست چه زمانی جهان از خواب بیدار خواهد شد.
