حدود ۸۰ خبرنگار به همراه حدود ۶۰ عکاس و عکاس ، در گله ها آمده اند که به وضوح ظرفیت این تعداد را ندارند. همه چیز تو در تو است.
چهار ردیف صندلی وجود دارد که حدود ۲۰ گزارشگر در هر ردیف نشسته اند. وسط سالن نیز پر از عکاسان و عکاسان است.
با تأخیر اندک ، سید عباس صالبی به وزیر فرهنگ می آید و در موقعیت خود مستقر می شود. صدای شاتر دوربین ها شامل فضا است. نیکنام حسینیپور همچنین با مدیر روابط عمومی وزارت فرهنگ همراه است.
اظهارات اولیه وزیر آغاز می شود. وزیر چیزهای مهمی را بیان می کند ، شاید دردناک ترین آنها این باشد که در چهار سال گذشته ، مصرف فرهنگی در سبد خانوار ضرر وحشتناکی داشته است. او به آمار اشاره دارد.
آقای وزیر از فرهنگ کارت می گوید ، وی در مورد دستیار صندوق فرهنگ و هنر و از کنفرانس ملی مسئولیت اجتماعی در زمینه فرهنگ و هنر و …
و ناگهان برق قطع شد …
سالن برای یک دقیقه تاریک می شود. چراغ ها و کولرها خاموش می شوند. تصور اینکه برق نمی آید بسیار وحشتناک است. چهره آقای وزیر ناگهان پر از اضطراب و اضطراب است. اما برق خیلی زود به هم وصل می شود و وزیر آن را به راحتی می کشد.
صالبی می گوید: “من فکر می کردم که اگر من در اینجا ژنراتور ندارم ، شهرت ما می رود. خدا را شکر که ما یک ژنراتور داشتیم.”
برق ژنراتور به هم وصل شد ، اما به کولرها پاسخگو نبود. بیش از ۱۵۰ نفر را در همان سالن در گرمای تهران در سه شنبه ، ۴ سپتامبر ۱۴۰۴ تصور کنید. کمتر از نیم ساعت بعد ، همه گرما داشتند. با این حال ، این جلسه ادامه یافت ، به طوری که تقریباً همه شرکت کنندگان در این جلسه ، با کاغذ یا هر تجهیزات خود را مشغول بودند.
عکاس که خود را در موقعیت مناسب قرار می دهد تا عکسی از وزیر را ضبط کند
راستش ، سؤالات مطرح شده زیاد نیست. البته گرما همه را به پایان رسانده بود و دیگر سوالی نیست.
با این حال ، کنفرانس خبری وزیر فرهنگ در تمام سالها برگزار شد. اما آرزو می کنم که برگزار نشود. ممکن است زمان آن رسیده باشد که همه ماجراها را تغییر دهیم.
در این جلسه چندین خبرنگار از افغانستان و Türkiye حضور داشتند.
در همان کنفرانس خبری ، وزیر فرهنگ خاطرنشان کرد که زمان تغییر و دیگر نمی تواند به عنوان یک دوره قبل از جنگ ۱۲ روزه انجام شود.
برای عکاسان ، آقای وزیر همیشه موضوع اصلی نیست. عکاسی که در تصویر مشاهده می کنید موضوع دیگری را دنبال می کند.
عکاس که علاوه بر آقای وزیر ، این قاب را ثبت کرده است ، فعالیت همکار خود را به تصویر کشیده است.
شاید بهتر باشد از این موضوعات به ظاهر ساده شروع شود. به عنوان مثال ، کنفرانس مطبوعاتی وزیر فرهنگ دیگر به این روش برگزار نمی شود. توصیه می شود وزیر در طول سال چندین جلسه خبری برگزار کند و در هر جلسه با یکی از معاونان خود متخصص در موضوعات مربوط به آن معاون تخصص داشته باشد. بنابراین ممکن است ما یک جلسه طولانی را که حدود ۳ ساعت طول می کشد ، نبینیم. علاوه بر این ، مسائل تخصصی تر و کوچکتر هستند.
گزارشگرانی که گزارش جلسه را برای لحظه ای در تلفن های خود تایپ و ارسال می کنند
فراموش نکنیم که در همان جلسه دیروز ، بسیاری از خبرنگاران فرصتی برای پرسیدن نداشتند. یک خبرنگار که سؤالات زیادی در کیف داشت ، وقتی دید که همه از گرما خارج هستند ، ترجیح می دهند نپرسند.
عکاسان ممکن است بیشترین کارآیی را در کنفرانس های خبری داشته باشند.
آنها برای گرفتن عکس از زوایای مختلف باید در مکان های مختلف بچرخند.
وداع آقای وزیر پس از یک کنفرانس خبری
پایان پیام/
منبع:تسنیم
