به گفته گروه بین المللی Tasnim ، از جمله ابعاد مختلف استراتژیک که عملیات Sadegh 3 دارد ، یکی از نتایج اولیه حملات خرد کننده ایران به رژیم صهیونیستی در چارچوب این عملیات ، جابجایی صهیونیست ها و افشای ناتوانی رژیم در حمایت از جبهه داخلی آن است.
ناتوانی صهیونیستی در محافظت از جبهه داخلی
در حالی که صهیونیست ها همیشه از زمان اشغال قلمرو اشغالی فلسطین در طی هفت دهه گذشته با گروه های مقاومت در فلسطین و بعداً در لبنان روبرو شده اند ، آنها با حمایت نامحدود ایالات متحده و غربی به ما قدرت داده شده اند و فلسطین اشغال شده ایمن ترین مکان در جهان است.
خسارت شدید به دارایی و زیرساخت های صهیونیستی و مرگ و میر بی سابقه پس از حملات خرد کننده ایران ، نقاط ضعف بسیاری را در ساختار داخلی رژیم نشان داده و احساس ناامنی را در جامعه صهیونیستی شدیدتر کرده است.
در حالی که کابینه و ارتش صهیونیستی از شهرک نشینان خواسته اند که در هر حمله موشکی به پناهگاه های عمومی یا اتاق های جامد بروند. اما واقعیت چیز دیگری است ، زیرا ، همانطور که رسانه های عبری فاش می کنند ، بسیاری از ساختمانها در سراسر فلسطین اشغالی ، از جمله در TEL ، فاقد هرگونه تجهیزات ایمنی یا سرپناه یا اتاق های جامد هستند. به خصوص ساختمانهای قدیمی ساخته شده در سال ۱۹۹۲ قبل از تحمیل استانداردهای محافظ.
فرماندهی داخلی رژیم صهیونیستی در تل آویو گزارش داد که حدود ۴۰ درصد از ساکنان این شهر فاقد هرگونه پناهگاه استاندارد هستند.
براساس برآوردهای اداری تحقیقات صهیونیستی کنست ، تقریباً ۱۲،۰۰۰ پناهگاه عمومی در سراسر فلسطین اشغالی وجود دارد ، اما بیش از نیمی از آنها آماده استفاده در مواقع اضطراری نیستند. همچنین در واحدهای جدید مسکونی حدود ۷۰۰۰۰۰ اتاق قوی و ۲۰،۰۰۰ پناهگاه مشترک که ۴۸۱،۰۰۰ واحد مسکن را پوشش می دهد وجود دارد ، اما این پناهگاه ها در صورت جنگ گسترده یا قرار گرفتن در معرض حملات بسیار مخرب ، مانند آنچه در حملات موشکی ایران اتفاق می افتد ، نمی توانند نیاز به همه اسرائیلی ها را برآورده کنند.
صهیونیست ها کابینه را به عنوان مسئولیت کامل این فاجعه مقصر می دانند ، و آنها یک پناهگاه و سهل انگاری کافی را در تهیه تجهیزات حفاظت می بینند ، که در همان حملات به حملات ایرانی به زندگی اسرائیل پایان یافت.
در همین حال ، بسیاری از اسرائیلی ها پس از اینکه برخی از همسایگان خود پناهگاه های انبوه را در ساختمانهای مسکونی اشغال کردند ، بدون پناه و دفاع پیدا کردند و آنها را به انبارها ، کارگاه ها یا حتی آپارتمان های اجاره ای اجاره دادند.
معضل موشکی ایرانی ناتمام برای صهیونیست ها ؛ پناهگاه های اشغالی
این پدیده ، که اسرائیلی ها آن را “پناهگاه های اشغال شده” می نامند ، از روزهای اولیه جنگ بین اسرائیل و ایران پدید آمده و نقص بزرگی در سیستم مدنی جامعه صهیونیستی نشان می دهد. در این پدیده ، صهیونیست ها ، در حقیقت ، پناهگاه های عمومی را به اموال شخصی خود تبدیل کرده اند و از طریق آن ، آنها از کسانی که از ترس از حملات ایران فرار می کنند ، باج می دهند.
داده های رسمی شهرداری های اشغالی فلسطین ، که در طول جنگ منتشر شده اند ، نشان می دهد که این پدیده در حال گسترش است ، با ۱۷۵ مورد در حیفا ، ۱۷۸ در تل آویو و بیش از ۶۰۰ نفر در کوره های اشغالی ، ۲۳۷ مورد از آنها هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. این به دلیل کمبود شدید پناهگاه ، به ویژه در ساختمانهای قدیمی و مشترک ، با عدم نظارت و قانون است.
قانون رژیم صهیونیستی به پناهگاه های خصوصی نیاز دارد تا پناهگاه ها را خالی نگه دارد و به مقامات اجازه می دهد تا ۱۵ روز از موارد اضطراری قبلی یا فوری صاحبان خود را اخراج کنند. با این حال ، اجرای این قانون در عمل با موانع قانونی و بوروکراتیک روبرو است ، به ویژه در مورد املاک مشترک که در آن شهرداری هیچ اختیاری مستقیمی ندارد.
در همین راستا ، وب سایت صهیونیستی “Schweimim” ، در گزارشی با مستند سازی صدها مورد اشغال پناهگاه ها در شهرهای بزرگ ، بر میزان مشکل رو به رشد اسرائیل تأکید کرد. براساس این گزارش ، این پدیده منعکس کننده بحران گسترده ای است که مربوط به کمبود شدید پناهگاه ها در شهرهای فلسطین اشغالی ، به ویژه در برج ها و مجتمع های قدیمی است.
وب سایت عبری تأکید کرد: پلیس ، شهرداری ها و دستورات جبهه داخلی در تخلیه این پناهگاه ها و رها کردن صدها هزار اسرائیل در مواقع اضطراری بدون محافظت مؤثر ، با مشکلات قانونی و لجستیکی روبرو هستند. بنابراین ، با تشدید تهدیدهای امنیتی و حملات موشکی ایرانی ، اسرائیلی ها خود را در برابر انتخاب تلخ می بینند: زندگی خود را به خطر بیندازند ، یا با همسایگان روبرو شوند که از باز کردن پناهگاه ها امتناع می ورزند و ادعا می کنند که املاک خصوصی شده اند.
براساس این گزارش ، به نظر می رسد عدم نظارت قبلی و اجرای ضعیف قانون به گسترش این پدیده کمک کرده است. پدیده ای که به بخشی از واقعیت روزانه در شهرهای بزرگ مانند Quds ، Haifa و Tel Aviv تبدیل شده است و یک تهدید مستقیم برای امنیت جبهه داخلی اسرائیل است.
صهیونیست ها در پناهگاه درگذشت
آنا اولیتسکی ، یک زن اسرائیلی از تل آویو ، اخیراً ویدئویی را در فیس بوک منتشر کرد که نشان می داد همسایه خود را که درب پناهگاه مشترک را می بندد ، منتشر کرد. وی نوشت: “لطفا به من کمک کنید.” “نه پلیس و نه شهرداری هیچ کمکی نکردند.” یکی از همسایگان توضیح داد که این مرد به مدت سه سال از پناهگاه به عنوان انبار استفاده کرده و برادرش را در مجاورت باغ اشغال کرده است ، جایی که او برای خودش آلونکی ساخت.
شهرک صهیونیستی افزود: “علیرغم درخواست های مکرر قبل از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ ، همسایه ما از تخلیه پناهگاه خودداری کرد و ادعا کرد که موارد ارزشمندی در آنجا وجود دارد. هنگامی که وی در نهایت مجبور شد پناهگاه را در حین حملات باز کند ، فهمیدیم که او پناهگاه را با یک دیوار گچ تقسیم کرد و آن را به یک اتاق باریک تبدیل کرد که برای دو نفر سخت بود.
وی گفت: “این پناهگاه هنوز پر از تجهیزات سنگین است و ما نمی توانیم آنها را از ترس متهم به سرقت از بین ببریم.”
در جنوب قید های اشغالی ، یک پیمانکار ، یک پناهگاه که به ۱۶ خانواده ارائه شده بود ، درب ضخیم را با یک درب تعویض آهن به دست آورد ، وسایل خود را در آنجا قفل کرد و آن را قفل کرد.
آلون کوهن ، یک شهرک صهیونیستی در کادرهای اشغالی ، به کانال تلویزیونی صهیونیستی ۱۲ گفت که در شب اول حملات هواپیماهای بدون سرنشین ایرانی ، من ، همسرم و چهار فرزند در آپارتمان سنگر ، برای امنیت دعا می کردیم و کاملاً درمانده می شد. صبح روز بعد ، فرزندان من تصمیم گرفتند به خانه مادربزرگ خود نقل مکان کنند ، در حالی که خانواده های دیگر به پله ها پناه بردند یا در آپارتمان های خود ماندند. در حالی که آنها استحکامات لازم را نداشتند.
به گفته یک مشاور حقوقی سابق شهرداری QDS ، وکیل Joos Havilio ، پناهگاه های املاک و مستغلات مشترک یک مشکل حقوقی ایجاد می کند زیرا شهرداری هیچ صلاحیت مستقیمی برای برکناری آنها ندارد و این به دادگاه ها بستگی دارد. شهرداری QDS همچنین گزارش داد که این نوع پناهگاه در املاک مشترک است و مداخله بدون دستور دادگاه را دشوار می کند.
مهاجران صهیونیستی همچنین اعلام کردند که فرماندهی جلوی داخلی برخی از آنها را تا زمانی که حمله “غیرنظامی” یا “خرابکار” مستقیماً نگران باشد ، اطلاع داده است. یکی از شهرک نشینان به طرز تلخی گفت: آنها (مقامات صهیونیستی) ۲۰ سال است که در حال جنگ با ایران هستند. آیا آنها نمی توانند حداقل پناهگاه های ضد بمب را تهیه کنند؟
در محله Menaqim در ملکه های اشغالی ، از اتاق های بتونی روی زمین به عنوان پناهگاه های موقت استفاده می شود ، اما از محافظت کافی برخوردار نیستند. یکی از آنها محل زندگی شخصی است که برای اجاره این مکان حدود ۵۷۰ دلار پرداخت می کند. وی گفت که در مواقع اضطراری درهای همسایگان را باز می کند ، اما بیشتر آنها ترجیح می دهند به دلیل جمعیت و تهویه نامناسب به جای دیگری بروند.
علاوه بر این ، در برخی موارد ، این پناهگاه ها به عنوان یک خانه اجاره می شوند و در مواقع اضطراری ، مردم نمی توانند به آنجا بروند. در محله ای در غرب بیت المقدس ، اورشلیم اشغالی ، شهرداری ، پناهگاهی از خانواده ای که آنها به دست آورده بودند تخلیه کرد. او همچنین هفت سال در پناهگاه دیگری زندگی کرده است و اصرار دارد که او خانه اوست. یکی از همسایگان می گوید این تنها چیز نیست و بسیاری در این شرایط هستند.
با این حال ، حتی پناهگاه های عمومی در فلسطین اشغالی از این تنش مصون نیستند. در Ramat Gun (نزدیک به تل آویو) ، Naoma Masoulam ، یک شهرک صهیونیستی ، می گوید که یک پناهگاه عمومی در مقابل خانه اش توسط یک بیماری روانی اسیر شد که آن را به یک منطقه تفریحی تبدیل کرد و آن موسیقی شب با صدای بلند پخش شد.
منابع عبری گزارش دادند که به دلیل تشدید تنش های امنیتی و در تلاش برای مهار پدیده پناهگاه های خصوصی و عدم وجود پناهگاه های عمومی ، مقامات ذیربط یک برنامه فوری برای ایجاد پناهگاه های سیار در مناطقی که از کمبود حفاظت ، مانند منطقه بزرگ تل آویو ، جنوبی و هایفا ، تهیه کرده اند ، تهیه کرده اند. البته مناطق عرب از این پناهگاه ها محروم هستند و تبعیض نژادی که اسرائیل تحمیل می کند ، خود را به وضوح نشان می دهد.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
