به گفته خبرنگار اقتصادی آژانس خبری تاسنیم ، بانخشه زاهرائی ، مدیر موسسه آب دانشگاه تهران ، در یک کنفرانس خبری گفت: “ایران در یک آب و هوای خشک و نیمه خشک است و به طور کلی کشور ما فقر سرانه است.
وی افزود: نیمی از منطقه ایران ، با بسیاری از کلانشهرها و استانهای مناطق مرکزی ، جنوبی و شرقی ما و بسیار خشک و نیمه خشک است ، نیمی از جمعیت ایران را دارد. آب تجدید پذیر سرانه فلات مرکزی ایران در هر سال حدود ۶۰۰ متر مکعب است.
زاهرائی گفت: “با وجود منابع کوچک آب در این مناطق ، ما نیمی از جمعیت کشور را در این مناطق مستقر کرده ایم.”
وی افزود: آب تجدید پذیر سرانه ، اگر کمتر از ۱۰۰۰ متر مکعب در سال باشد ، نشان می دهد که شرایط استرس آب و مناطق زیر ۱۰۰۰ متر مکعب در سال به طور مکرر با کم آبی و استرس آب روبرو می شوند.
مدیر موسسه آب دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: اگر سرانه آب تجدید پذیر به زیر ۵۰۰ متر مکعب برسد ، یعنی صنایع آن منطقه و حتی سلامت و سلامت مردم تحت تأثیر کم آبی قرار می گیرند. اکنون در حوضه فلات مرکزی ایران ، این سرانه ۶۰۰ متر مکعب است و به طور مداوم کاهش می یابد زیرا منابع آب تجدید پذیر به دلیل شرایط تغییر آب و هوا و کم آبی کاهش می یابد و از طرف دیگر جمعیت در حال رشد است.
وی افزود: باران امسال ۴۰ درصد کمتر از سالهای عادی بود و در برخی مناطق از جمله تهران ، این کاهش بیش از ۵۰ ٪ بود ، به این معنی که در استانهایی مانند تهران ، یزد ، سمن و فارس ، ما نیمی از سال آب عادی را در سال آب فعلی داریم.
زاهری تکرار کرد: در مکانی مانند تهران ، در چهار سال گذشته ، بارندگی کمتر از حد معمول بوده و خشکسالی در پنجمین سال متوالی خشک شده تشدید شده است.
وی ادامه داد: اگرچه ما پنجمین سال خشک متوالی در تهران را می بینیم ، اما هیچ تغییری در سبک زندگی تهران رخ نداده است ، هیچ تغییری در فضای سبز یا فعالیت های آب وجود ندارد ، و هنگامی که شیوه زندگی متناسب با شرایط کم آبی نیست ، یعنی شرایط بحرانی که در روزهای فعلی با آن روبرو هستیم مکرر خواهد بود.
مدیر مؤسسه آب دانشگاه تهران ، با اشاره به سرانه ۳۹۰۰ متر مکعب آب تجدید پذیر در زمان انقلاب ، گفت که سرانه سرانه اکنون جمعیتی حدود ۸۶ میلیون و منابع آب تجدید پذیر ۱۰۰ میلیارد متر مکعب تا حدود ۱۱۶۰ متر مکعب در هر ایرانیا است. با این حال ، در ۵۰ درصد از کشور ، سرانه ۶۰۰ متر مکعب است.
زاهرائی از موقعیت شهرهای جدید در کنار شهرهای بزرگ انتقاد کرد و گفت که پروژه هایی مانند مسکن ملی باید در امتداد سواحل و شهرها بدون استرس آب قرار بگیرند تا جمعیت شهرهای بزرگی را با محدودیت آب فراهم کنند ، اما در شهرهای بزرگی مانند تهران و حاشیه های آن قرار گرفتند.
وی افزود: “ما اکنون در استان در ایران نداریم که کمبودی وجود ندارد و حتی استانهای شمالی با مشکل کم آبی در آب آشامیدنی روبرو هستند ؛ زیرا روستاهای گیلان و مازندران بسیار بیشتر از ظرفیت های این دو استان هستند.
در پاسخ به اینکه چرا در شورای عالی معماری و توسعه شهری ، نماینده وزارت انرژی با ایجاد شهرهای آبرسانی مخالف نیست و می گوید که وزارت انرژی نمایانگر آب مانند برق است و می گوید برای تأمین آن پول می دهد.
زاهرائی در مورد استراتژی های مدیریت استرس آب تهران گفت: اگر خط دوم انتقال آب از طالگان به تهران در ماه سپتامبر ، ما واقعاً در تأمین آب تهران مشکل خواهیم داشت ، این پروژه یکی از اقدامات موثری بود که باید در دستور کار قرار گیرد ، و همچنین فشار آب شبکه تا حدی که فشار آب تهران در حال حاضر حداقل بین المللی است. اما برای تهران ، مدیریت مصرف باید اجرا شود.
وی افزود: “لازم نیست بگوییم که شما این اتهام را به مردم نمی گیرید ، درست نیست ، وقتی می گوییم در یک مکان خشک قرار داریم که منابع آب نداریم ، اصلاح الگوی مصرف و رعایت آن یک ضرورت است.”
در پاسخ به اینکه آیا ما نباید الگوهای مصرف را از کشاورزی شروع کنیم ، مدیر موسسه آب دانشگاه تهران گفت: “افزایش بهره وری آب در کشاورزی مسئله جدی است اما هیچ ارتباطی با استرس آب تهران ندارد.”
وی افزود: “اگر همه کشاورزی ایران به یکباره بسته شود ، مشکل آب تهران برطرف نمی شود ، زیرا تهران استانی است که آب آشامیدنی و کشاورزی یکسان نیست و بیشتر سدهای آن برای مصرف مشروبات الکلی اختصاص می یابد و منابع زیرزمینی یا برداشت می شوند یا از فضای سبز شهری استفاده می کنند.”
زهری خاطرنشان کرد: استان تهران فقیرترین استان از نظر سرانه منابع آب تجدید پذیر و هرگونه انتقال آب بین بیزین و ایجاد منابع جدید به معنای صادرات تهران به جاهای دیگر است.
وی افزود: “گزارش سازمان هواشناسی به پاییز خشک می گوید ، اما این که سال آب بعدی سال خشک است ، فکر نمی کنم زیرا ما بیش از ۵ سال متوالی در تجربه تاریخی نداشته ایم و به نظر می رسد سال آبی بعدی سال خشک است.”
مدیر موسسه آب دانشگاه تهران گفت که مگر اینکه حاکمیت آب اصلاح نشود ، ساختار وزارتخانه ها و تشکیل وزارت آب و محیط نمی تواند مؤثر باشد. بسیاری از مردم می گویند اگر آب و کشاورزی در یک خانه باشد ، هماهنگی افزایش می یابد ، تجربیات جهانی و حتی ملی نشان می دهد که اگر همکاری وجود نداشته باشد ، وزارتخانه صرفاً تعاونی نیست.
وی افزود: “ما باید به مردم شهرها با استرس آب مانند تهران بگوییم که شما در یک شهر سرانه کم و خشک زندگی می کنید ، بنابراین شیوه زندگی شما باید متناسب با این شرایط باشد.
“متأسفانه ، مسئله مصرف آب در کشور متولی نیست. فقدان مصرف آب در کشور بزرگترین نقص در مدیریت آب این کشور است.
وی افزود: “هزینه های زیادی در شبکه های آبخیزداری و آبیاری تحت فشار قرار گرفته است ، اما خروجی مطلوب نیست و در اینجا این است که در صورت عدم وجود معتمد ، هیچ وسیله ای پاسخگو نیست.”
مدیر موسسه آب دانشگاه تهران ، قیمت ها را ابزاری مؤثر برای کنترل مصرف آب آشامیدنی در نظر نگرفت و گفت که طی دو یا سه سال گذشته قیمت آب ۴ یا ۵ بار تغییر کرده است ، اما بر مصرف آب تأثیر نمی گذارد. این افراد بسیار مصرفی به هیچ وجه تحت فشار قرار نگرفته اند ، و حتی اقشار آسیب پذیر که گاهی اوقات مصرف متعادل نیز دارند ، بیشتر تحت فشار قرار می گیرند تا تعرفه ها را افزایش دهند. اینگونه تعرفه آب در کشور پله است. اما سوء استفاده ها استفاده از آنها را با این ابزار کاهش نداده است.
وی ادامه داد: کسانی که به عنوان کشورهایی مانند عربستان سعودی به دلیل افزایش نمک دریایی و تأمین آب شیرین نمونه برداری شده اند ، قصد ندارند به طور چشمگیری درک منابع غیر ضروری خود را کاهش دهند ، مدیریت مصرف را به شدت اجرا کنند و سپس افزایش سطح آب شور را افزایش دهند. اما آنها فقط شیرین کننده های آب دریا را می بینند و به دو عمل مهم دیگر توجه نمی کنند.
“ما نباید هزینه مدیریت و بهینه سازی سبد های غذایی را در آب شیرین کن آب دریا هزینه کنیم ، بلکه آب شیرین کن آب دریا در کشوری مانند ایران ، که ۱۰۰ میلیارد متر مکعب مصرف آب سالانه دارد ، می تواند فقط ۳ میلیارد متر مکعب در افق خود فراهم کند ؛ بنابراین لزوم اصلاح روند مصرف نباید فراموش شود.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
