فیلم Bring Her Back اثری ترسناک است که موفق شده تا نمرات بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کند.
فیلم Bring Her Back یک اثر ترسناک استرالیایی به کارگردانی دنی و مایکل فیلیپو (برادران فیلیپو) است که پس از موفقیت فیلم قبلی‌شان یعنی فیلم سینمایی Talk to Me، بار دیگر با کمپانی A24 همکاری کرده‌اند. پس از مرگ پدرشان، اندی با بازی بیلی برت و خواهر ناتنی‌اش پایپر با بازی سورا وونگ که نابینا است، به سرپرستی لورا با بازی سالی هاوکینز سپرده می‌شوند.
لورا مادری داغ‌دیده است که دختر نابینایش را در یک حادثه غرق شدن از دست داده و اکنون در تلاش است تا با استفاده از یک آیین مرموز، او را بازگرداند. اما این تلاش‌ها به وقایع ترسناک و رازهای تاریکی منجر می‌شود که زندگی اندی و پایپر را تهدید می‌کند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۴۱ نقد برای فیلم Bring Her Back منتشر شده که امتیاز ۹۳ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۷۳ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۵ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم Bring Her Back
- راتن تومیتوز | ۴۱ نقد – امتیاز ۹۳ درصد
- متاکریتیک | ۱۵ نقد – امتیاز ۷۳ از صد
«۸۷/۱۰۰ TheWrap | منتقد: ویلیام بیبیانی»
فیلم Bring Her Back مانند بسیاری از آثار شاخص ژانر وحشت، نیازی به توسل به عناصر ماورایی ندارد تا اعصاب مخاطب را تکه‌تکه کند.
«۸۰/۱۰۰ Collider | منتقد: راس بونیم»
این فیلم تاریکی و ترس ناشی از فقدان عزیزان را به‌خوبی به تصویر می‌کشد و در عین حال، یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک سال را ارائه می‌دهد. این ترکیب، مشابه آنچه در فیلم Talk to Me دیدیم، باعث می‌شود دنی و مایکل فیلیپو به‌عنوان دو تن از هیجان‌انگیزترین فیلم‌سازان این ژانر شناخته شوند.
«۸۰/۱۰۰ Variety | منتقد: اوون گیلبرمن»
گرایش کلاسیک‌پسندانه‌ام باعث می‌شود آرزو کنم که فیلم Bring Her Back ساختاری منظم‌تر و منطقی‌تر می‌داشت، اما شیوه‌ی کاری فیلیپوها آن‌قدر تأثیرگذار و ماهرانه در قالبی امپرسیونیستی عمل می‌کند که خودش را توجیه می‌کند. آن‌ها نگران بستن تمام گره‌های خونین داستان نیستند. آن‌ها به‌دنبال یک احساس‌اند؛ یک تجربه‌ی شدید و مجلل از شوک‌های شیطانی.
«۷۵/۱۰۰ Slant Magazine | منتقد: روکو تی تامپسون»
درون فیلم، رگه‌ای از درد سوزان وجود دارد که از دل پرده‌ی سینما عبور می‌کند و تماشاگر را می‌سوزاند.
«۷۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: لوویا گیارکی»
بازی‌های بازیگران نیز نقشی اساسی در تقویت حال‌وهوای ترسناک فیلم Bring Her Back دارند، از بازی پرتنش هاوکینز که زنی در آستانه‌ی فروپاشی بر اثر اندوه را به تصویر می‌کشد تا اجرای درگیرکننده‌ی رن فیلیپس در نقش الیور. رابطه‌ی خواهر و برادری بین برت و وانگ نیز به‌قدری صمیمی و طبیعی است که به‌راحتی می‌توان با آن ارتباط برقرار کرد.
«۷۰/۱۰۰ IGN | منتقد: کارلوس آگیلار»
در صحنه‌هایی که دنی و مایکل فیلیپو به ریختن خون روی می‌آورند، لحظاتی هست که تماشاگر را به عقب‌نشینی یا حتی تهوع وا‌می‌دارد؛ و سالی هاوکینز و جونا رن فیلیپس به‌طور کامل خود را وقف شدت نقش‌هایشان می‌کنند. با این حال، پرسش‌های بی‌پاسخی که در داستان مطرح می‌شوند، موجب نوعی نارضایتی می‌شوند.
«۶۰/۱۰۰ Screen Rant | منتقد: مری کسل»
فیلم داستانی فشرده و جمع‌وجور روایت می‌کند، اما بیش از حد وقت صرف تیز کردن تیغ احساساتش می‌کند و در نتیجه نمی‌تواند یک داستان فراطبیعی کاملاً گیرا ارائه دهد. فیلم Bring Her Back در میان هیاهوی تلاش برای پاره‌کردن قلب مخاطب، گم می‌شود.
«۵۸/۱۰۰ IndieWire | منتقد: رایان لاتانزیو»
اسطوره‌شناسی فیلم گیج‌کننده و وصله‌پینه‌شده به‌نظر می‌رسد، گویی مجموعه‌ای از یادداشت‌های استودیو است که گاه دستور به توضیح بیش از حد داده‌اند و گاه به ابهام، با این تصور که ابهام می‌تواند جای ترس را بگیرد. اما احساسات و بازی‌های شخصیت‌های اصلی در زمان حال، همچنان درخشان و قابل لمس باقی می‌مانند.
