به گزارش اکونومیست، پیشرفت چین در هر یک از این حوزه های مهم قابل توجه بوده است. انقلاب روباتاکسی در حال افزایش است، انقلابی که می تواند حمل و نقل، تدارکات و زندگی روزمره شهری را متحول کند. تاکسی های خودران این کشور که با یک سوم هزینه خودروهای شرکت آمریکایی وایمو ساخته می شوند، میلیون ها کیلومتر را طی کرده و در اروپا و خاورمیانه شراکت ایجاد کرده اند. در پزشکی، چین خود را از یک تولیدکننده کپی داروهای ژنریک به دومین تولیدکننده بزرگ داروهای جدید، از جمله داروهای سرطان، تبدیل کرده است. رقبای غربی در حال دریافت مجوز برای تولید دارو از شرکت های چینی هستند. روز ظهور یک غول دارویی از چین دور نیست.
ظهور هر دو صنعت چیزهای زیادی را در مورد نحوه عملکرد نوآوری چینی نشان می دهد. مجموعه ای عمیق از استعدادها، پایگاه تولیدی گسترده و مقیاس عظیم، همه با هم ترکیب می شوند تا کشور را به سرعت در زنجیره ارزش به پیش ببرد. تولید ربات تاکسی بر تولید انبوه خودروهای برقی و تسلط چین در تامین لیدار و سایر حسگرهای مورد نیاز برای خودران است. مقیاس محض نیز به کاهش هزینه ها کمک کرده است. ارتش عظیمی از بیمارانی که در آزمایش‌های بالینی شرکت می‌کنند و سود حاصل از تولید داروهای ژنریک نیز نوآوری دارویی را تسریع کرده‌اند.
اما عامل شگفت‌انگیزتر در موفقیت چین، قوانین زیرک و آسان برای استفاده آن است. مانند سایر صنایع، دولت های محلی به شرکت ها وام های ارزان قیمت و کمک های دیگر ارائه کرده اند. اما این چابکی در سیاست گذاری است که واقعاً به پیشرفت دامن زده است. اندکی پس از آنکه رهبران سیاسی در سال ۲۰۱۶ جاه طلبی خود را برای تبدیل چین به یک “ابرقدرت بیوتکنولوژی” اعلام کردند، این کشور یک سری اصلاحات را اجرا کرد. نیروی انسانی سازمان تنظیم مقررات دارو بین سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ چهار برابر شد و ۲۰۰۰۰ درخواست جدید دارو تنها در دو سال رفع شد. زمان لازم برای دریافت مجوز آزمایش انسانی از ۵۰۱ روز به ۸۷ روز کاهش یافت. سال گذشته، شرکت های چینی یک سوم آزمایش های بالینی جهان را انجام دادند.
به طور مشابه، چین آزمایش رباتاکسی را خیلی زود آغاز کرد. مقامات محلی، مشتاق جذب استعدادها و سرمایه گذاری، به سرعت مجوزهای خلبانی صادر کردند و حسگرها و سایر زیرساخت های دیجیتالی را برای هدایت خودروهای خودران نصب کردند. اکنون آزمایشات در بیش از ۵۰ شهر در حال انجام است. بسیاری از شهرها نیز قوانین مسئولیت و دستورالعمل های آزمایشی را برای این فناوری آزمایش کرده اند. اگرچه حوادث گاهی پروژه ها را متوقف می کنند، اما این پروژه های آزمایشی به مهندسان و سیاست گذاران کمک کرده است تا فناوری جدید را بهتر درک کنند.
رقابت وحشیانه داخلی شرایط سختی را برای بنگاه های فردی ایجاد می کند، اما بازماندگان را به قهرمانان صادرات فوق العاده رقابتی تبدیل می کند. اپراتورهای روباتاکسی چین در حال رقابت با یکدیگر و همچنین با تاکسی های ارزان قیمت راننده در اقتصادی هستند که گرفتار رکود قیمتی است. فناوری های جدید یارانه دریافت می کنند، یارانه هایی که در نهایت توسط افراد کم درآمد پرداخت می شود. بسیاری از شرکت های زیان ده قربانی جنگ قیمت خواهند شد. اما آنهایی که زنده بمانند به دنبال سود به بازارهای خارجی خواهند بود.
بنابراین موج جدیدی از نوآوری های کم هزینه چین در سراسر جهان گسترش خواهد یافت. این موج به اشکال مختلف ظاهر می شود. داروهای ارزان چینی می تواند به ویژه برای کشورهای در حال توسعه مفید باشد. اما برای شرکت های چینی، بازار پرسود ایالات متحده – که ۷۰ درصد از سود دارویی جهانی را تشکیل می دهد – بزرگترین جایزه است. وابستگی روزافزون شرکت های غربی به خطوط تولید داروی چینی حتی می تواند این رابطه را همزیستی کند. در مقابل، روباتاکسی احتمالاً مسیر معمول صادرات فناوری چین را دنبال خواهد کرد. ایالات متحده آنها را مسدود می کند – زیرا صنعت داخلی خود را دارد و نگرانی های امنیتی جدی وجود دارد – اما احتمالاً جایی در کشورهای دیگر پیدا می کنند که تلاش های خودران داخلی در آنها عقب مانده است.
واکنش جهان چگونه باید باشد؟ این رقابت خطر خالی شدن صنایع غربی را به همراه دارد. هر جا نشانه هایی از دامپینگ یا یارانه های چینی وجود دارد، اقدامات متقابل ضروری و موجه است. در صورت وجود خطرات امنیتی، اقدام موجه است. داده های جمع آوری شده توسط روباتاکسی می تواند یک تهدید نظارتی باشد. صنعت داروسازی چین نیز سابقه رسوایی های فساد را دارد. با این حال، محافظه کاری غریزی به نام امنیت یا ایمنی اشتباه خواهد بود. مسدود کردن ثمرات نوآوری چینی، مصرف کنندگان را از مزایای داروهای ارزان تر و بهتر و حمل و نقل محروم می کند – در زمانی که نگرانی های عمومی در مورد هزینه ها در حال افزایش است.
به همین دلیل، بهتر است اقتصادهای غربی درباره نحوه نوآوری داخلی تجدید نظر کنند. ما ممکن است وسوسه شویم که ظهور چین را یک نتیجه اجتناب ناپذیر ببینیم – و به این نتیجه برسیم که تسلط بر فناوری های آینده فقط از طریق دیکتاتوری و یارانه های هنگفت امکان پذیر است و دموکراسی ها نمی توانند از آن پیروی کنند. اما خلاقیت بخش خصوصی چین و چابکی قانونگذاران آن نیز از عوامل کلیدی بوده است. متاسفانه غرب در این زمینه ها راه را اشتباه می رود.
زندگی در مسیر کند
آمریکا مقیاس و منابع مالی لازم برای رقابت را دارد. اما در بسیاری از ایالت ها – به ویژه ایالت های دموکرات – تنظیم کننده ها خودروهای خودران را مسدود یا به تعویق می اندازند. دولت همچنین به دانشگاه ها حمله می کند و بودجه تحقیقات پایه را قطع می کند. مانند دیگر کشورهای غربی، این کشور نگرش خصمانه ای نسبت به مهاجران – حتی افراد با استعداد بالا – دارد. در پزشکی، با افزایش سهم چین از آزمایش‌های بالینی، اروپا در حال عقب‌نشینی است. اقتصادهای اروپایی به شدت به یکپارچگی بیشتر نیاز دارند تا بتوانند فناوری های جدید را تأمین مالی و توسعه دهند. آنها همچنین اغلب ایمنی را بر نوآوری و آزمایش ترجیح می دهند.
هیچ چیز نمی گوید که چین باید صاحب آینده باشد. اما اگر غرب می‌خواهد در ماشین‌های خودران و پزشکی رقابت کند – بدون در نظر گرفتن ماشین‌های الکتریکی، انرژی خورشیدی و سایر فناوری‌های حیاتی – باید درس‌های درستی از ظهور چین بیاموزد.
