در سالهای اخیر ، یکی از تأکید های مکرر بر رهبر عالی انقلاب اسلامی ، حمایت از تولید داخلی و تقویت پایه های اقتصاد ملی بوده است. شعارهای سال ، از “اقتصاد مقاومت ، عمل و عمل” تا “تولید ، دانش و اشتغال” ، همه حاکی از جهت گیری استراتژیک خود برای تقویت تولید ملی به عنوان ستون فقرات پیشرفت اقتصادی کشور است. با خط مقدم ، اظهارات اخیر رهبر انقلابی در مورد لغو واردات واردات کالاهای داخلی مشابه ، هشدار مهم و استراتژیک علیه تصمیمات اجرایی در زمینه تجارت خارجی است.
هشدار رهبر انقلابی: “چرا شما حذف شده اید؟”
در ۲۰ مه ۱۴۰۴ ، رهبر انقلاب اسلامی از یکی از تصمیم آژانس ها برای لغو ممنوعیت واردات کالاهای مشابه کالاهای داخلی انتقاد کرد:
“چرا شما حذف شده اید؟ آنچه را که در داخل تولید می شود ، تبلیغ کنید.”
این کلمات صرفاً یک انتقاد نیست ، بلکه موقعیت ثابت و ثابت آنها در مورد پدیده واردات است. واردات در بسیاری از موارد ، تولید داخلی ، بسته شدن کارخانه ها و از دست دادن امنیت شغلی هزاران نیروی کار ایرانی را تضعیف کرده است. رهبر انقلاب با اشاره به بسته شدن واحدهای تولیدی ، تأکید کرد که اوضاع “امنیت ضد عرف” است و هیچ توجیهی از جمله عدم وجود مواد اولیه یا نقاط ضعف ماشین آلات ، نباید بهانه ای برای ترک تولید داخلی باشد.
پیش از این ، اداره حقوقی معاون رئیس جمهور در نامه ای به وزارت بهداشت پیشنهاد کرده بود که ممنوعیت واردات کالاهای داخلی مشابه باید حذف شود و از ابزارهایی مانند تعرفه گمرک و مقررات فنی برای تنظیم واردات استفاده شود. این پیشنهاد براساس قوانین فعلی کشور بود که براساس آن ، ممنوعیت کامل واردات در بسیاری از موارد فاقد مبنای قانونی بود.
اما رویکرد رهبر انقلابی مخالف این پیشنهاد است. از نظر آنها ، آنچه مهم است ، عمل واردات کالاهای تولید شده در داخل کشور است ، حتی اگر ابزار آن یک ممنوعیت مستقیم باشد. رهبر انقلاب تأکید می کند که بهانه “کیفیت پایین” یا “سود اقتصادی” نباید توجیه شود ، بلکه از تولید کننده داخلی برای بهبود کیفیت محصولات خود پشتیبانی می شود.
چه زمانی واردات کالاهای خارجی با مشابه داخلی ممنوع بود؟
ممنوعیت واردات کالاهای تولید شده در داخل کشور دارای بیش از دو دهه در تجارت و سیاست های صنعتی کشور است و همواره به عنوان یکی از ابزارهای اصلی برای حمایت از تولید داخلی مورد استفاده قرار گرفته است.
۸۰s: شروع محدودیت واردات با رویکرد صنعتی
در اواسط دهه ۱۹۸۰ ، با تشدید انتقاد از واردات گسترده کالاهای مصرفی و تأثیر آن در بسته شدن واحدهای تولید ، سیاست های محدود کننده توسط وزارت بازرگانی (و بعداً وزارت Semitic) اجرا شد. یکی از نمونه های مهم این سیاست ها ، تهیه لیستی از کالاهای تولیدی داخلی مشابه بود که واردات آنها به کشور به طور رسمی ممنوع یا مشروط بود.
دهه ۹۰: ایستادن و هماهنگی با اقتصاد مقاومت
با اعلام سیاست های کلی اقتصاد مقاومت توسط رهبر انقلاب در سال ۲۰۱۳ ، حمایت از تولید داخلی وارد یک مرحله استراتژیک شد. در این زمینه ، ممنوعیت واردات کالاهای داخلی مشابه به عنوان یکی از پایه های توانایی تولید ملی تقویت شد.
– در سال ۱۹۷۷ ، با راه اندازی تحریم های شدید اقتصادی و کاهش منابع ارزی ، دولت با هدف مدیریت منابع ارزی و حمایت از تولید داخلی ، واردات بیش از ۱۵۰۰ مورد را ممنوع اعلام کرد. بسیاری از این کالاها شبیه به داخلی بودند. سازمان توسعه تجارت ایران دائماً لیستی از این کالاها را منتشر می کرد و گمرک ایران بر اجرای آن نظارت می کرد.
با گذشت زمان ، برخی از منتقدین این سیاست ها ، به ویژه در سیزدهمین دولت ، معتقد بودند که ممنوعیت مطلق واردات در بسیاری موارد فاقد پشتوانه قانونی است و ابزارهایی مانند تعرفه های هوشمند ، استانداردهای فنی و استانداردهای کیفی برای کنترل واردات باید استفاده شود.
– در همین راستا ، اداره حقوقی معاون رئیس جمهور در سال ۱۴۰۴ در نامه رسمی اظهار داشت که بسیاری از ممنوعیت های تحمیل شده خلاف قانون مقررات صادرات و واردات و مصوبات شورای اقتصادی است و باید حذف یا جایگزین شود.
دیدگاه رهبر انقلابی: ممنوعیت ضرورت ملی
با این حال ، رهبر عالی انقلاب اسلامی همواره بر لزوم چنین ممنوعیت هایی تأکید کرده است. از نظر آنها ، بازار داخلی باید به عنوان تولید ملی محافظت شود و ورود غیر ضروری کالاهای خارجی خلاف منافع ملی و اشتغال حتی در صورت امکان است.
به نظر می رسد که موضع اخیر رهبر انقلابی در واردات ، بار دیگر ضرورت هماهنگی بین تصمیمات اجرایی و سیاست های کلان اقتصادی کشور را به یاد آورد. اگر شعارهای سال و تأکید بر “کنترل واردات” منجر به نتیجه عملی شود ، تلاش سازمان های اجرایی باید بر ممنوعیت واقعی واردات کالاهای داخلی مشابه ، ارتقاء کیفیت تولید داخلی و حفظ اشتغال ایران متمرکز شود.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
