یکی از مهمترین بحران های داخلی در سرزمین های اشغالی ، آینده منابع انرژی به ویژه گاز در سرزمین های اشغالی است که نگرانی های خود را در بین مقامات ایجاد کرده است. یوگوف گاردوس ، رئیس توسعه بودجه وزارت دارایی در نامه ای به یوسسی دایان ، مدیر کل وزارت انرژی ، نوشت: “پس از یک دهه رونق در بخش گاز ، ما اکنون با چالش های بسیار مهمی روبرو هستیم.” با نگاهی به آینده ، برای اولین بار از زمان کشف ذخایر بزرگ گاز در اسرائیل ، انتظار می رود در ۲۵ سال آینده با کمبود گاز طبیعی برای مصارف خانگی روبرو شویم. “
در گزارش بودجه وزارت دارایی چهار نکته برجسته وجود دارد:
– مقدار گاز طبیعی که اسرائیل باید برای مصرف داخلی ذخیره کند ، برای به روزرسانی لازم است.
-استفاده از انرژی تجدید پذیر هنوز به اندازه کافی سریع نیست که اسرائیل را به اهداف مورد نظر در زمینه انرژی برساند.
گاز طبیعی و واردات ایجاد نشده است.
– و این مسائل ، همراه با افزایش صادرات گاز ، منجر به وضعیتی می شود که انتظار می رود منابع گاز را زودتر به پایان برساند.
در این گزارش همچنین آمده است که منبع اصلی تولید برق در اسرائیل گاز طبیعی است و ۷۰ ٪ از تولید برق فلسطین اشغال شده بر اساس آن ، بنابراین انتظار می رود هرگونه کمبود گاز یا افزایش قیمت برای این منبع انرژی تأثیر منفی بر زندگی شهرک نشینان صهیونیستی از طریق تعرفه برق داشته باشد.[۱]
پیش از این ، وزارت انرژی صهیونیستی در گزارشی تأیید کرده است که ذخایر گاز طبیعی در نظر گرفته شده برای اقتصاد داخلی تا سال ۲۰۴۸ کافی نخواهد بود ، اما این وزارتخانه هیچ برنامه ای برای افزایش سهمیه گاز طبیعی ذخیره شده برای اقتصاد داخلی ندارد. به همین دلیل ، وزارت انرژی رژیم تصمیم گرفت تا اطلاعات مربوط به اندازه تانک های منتشر شده توسط کمیته های قبلی را برای دوری از انتقاد پنهان کند.
در پاسخ به این سیاست ، وب سایت Collarsist در گزارشی تأکید کرد که امنیت انرژی اسرائیل حفظ نخواهد شد. از آنجا که مصرف سالانه گاز فعلی گاز در اسرائیل (در سرتاسر سرزمین های اشغالی) ۱۳ تا ۱۴ میلیارد متر مکعب در سال است و پیش بینی می شود تقاضای برق به دلیل رشد جمعیت و اتومبیل های برقی افزایش یابد. بنابراین ، اسرائیل در ۲۰ تا ۲۵ سال آینده به واردات گاز طبیعی نیاز خواهد داشت و این امر امنیت انرژی را برای برق از بین می برد.
شایان ذکر است که شرکت های گازدار اشغالی فلسطین علاقه خاصی به افزایش حجم صادرات دارند. زیرا در سرزمین های اشغالی ، قیمت گاز برای صادرات بیشتر از بازار داخلی است. بنابراین به جای راه حل آسان تر برای افزایش حجم ذخایر گاز اسرائیل برای منطقه داخلی ، وزارت انرژی تصمیم گرفت دو توصیه را ارائه دهد: ذخیره گاز طبیعی و ایجاد زیرساخت های واردات.
بر خلاف اروپا و ایالات متحده ، رژیم صهیونیستی در حال حاضر هیچ امکانات ذخیره سازی گاز طبیعی ندارد. علاوه بر این ، این امکانات بسیار گران است و به سرمایه گذاری زیادی نیاز دارد. جنبه دیگری که نمی توان آن را نادیده گرفت ، عدم شفافیت ذخایر انرژی رژیم است. براساس برآوردها ، ذخایر گاز اسرائیل فقط در حدود ۸۵۰ میلیارد متر مربع است که ۱۵ درصد پایین تر از تخمین شرکت ها است.
در گزارش های قبلی ، این وزارتخانه ارزیابی های هر مخزن تولید گاز را به طور جداگانه منتشر کرد ، اما اکنون تصمیم گرفته شده است که این آمار را منتشر نکند و فقط شکل رسانه ای را منتشر نکند. [۲] بنابراین ، کابینه نتانیاهو در پاسخ به بحران انرژی که در حال وقوع است ، دسترسی به اطلاعات را محدود می کند.
تأسیس تأسیسات ذخیره سازی گاز با وجود هشدارها در مورد تبدیل شدن به اسرائیل به عنوان وارد کننده ، با سیاست فضای مدیریتی ، اولویت بندی مسائل حزب بر مسائل اساسی و مهمتر از همه ، دخالت رژیم با چنین مسائل امنیتی و نظامی به تأخیر می افتد.
نکته دیگر این است که علاوه بر استفاده از منابع سوخت فسیلی ، بحث در مورد بهره برداری از انرژی تجدید پذیر در سرزمین های اشغالی نیز مهم است. در همین راستا ، آژانس های نظارت ، مانند بازرسی کابینه ، گزارش هایی از توسعه و پیشرفت در استفاده از انرژی تجدید پذیر مطابق با تعهد کابینه منتشر می کنند.
در آخرین گزارش در نوامبر ۲۰۲۴ ، بازرس کابینه صهیونیستی گفت: تأخیرهای احتمالی در ایجاد واحدهای تولیدی و تأسیسات ذخیره سازی می تواند به سطح اطمینان از تولید و عرضه تقریباً آینده آسیب برساند. این آسیب در افزایش قابل توجهی در ساعاتی که صنعت برق تقاضای کامل آنها را برآورده نمی کند ، آشکار است.
همچنین ممکن است به نظر برسد که در سال ۲۰۲۷ به اقتصاد اسرائیل ۲۰۰ میلیون دلار خسارت سنگین وارد کرده است. علاوه بر این ، نرخ رشد تجمعی مورد انتظار در اوج تقاضای برق تا سال ۲۰۳۰ به ۱۹.۴ گیگاوات می رسد که در سال ۲۰۲۲ حدود ۱۴.۶ گیگاوات بود.
در همین زمان ، با توجه به حجم تولید انرژی تجدید پذیر در فلسطین اشغالی ، مشخص شد که پایین تر از اهداف تعیین شده توسط کابینه نتانیاهو است. براساس برنامه ریزی ، تا پایان سال ۲۰۲۳ ، تنها ۱۲.۵ درصد از برق اسرائیل از طریق انرژی تجدید پذیر تولید شده است ، تا سال ۲۰۲۳ تا ۳۰ ٪. مسئله مهم این است که کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در سال ۲۰۲۴ توانستند حدود ۳۱.۳ درصد از برق خود را تأمین کنند.[۳] این بدان معنی است که رژیم صهیونیستی نیز از زمان اهداف تعیین شده خود بسیار عقب مانده است.
اینکه تل آویو قادر به انجام تعهدات خود برای بهره برداری از انرژی پاک نیست ، نشان می دهد که این رژیم بر خلاف ادعاهای خود ساده ترین روش برای استفاده از سوخت های فسیلی را در اولویت قرار داده است. از یک طرف ، با توجه به اینکه بخش اعظم تولید برق فلسطین توسط منابع گاز اشغال شده است ، این اعتماد به معنای آسیب پذیری آن در جنگ ها و نبردها است.
بنابراین ، در طول جنگ غزه ، مقامات اسرائیلی نگرانی های زیادی را در مورد هدف قرار دادن امکانات و منابع مقاومت فلسطینی و حزب الله مطرح کردند. به همین دلیل ، در پنج هفته اول جنگ ، فعالیت میدان گازی تامار به حالت تعلیق درآمده و فعالیت خط لوله EMG از ترس از خرابکاری از اشکالون به مصر متوقف شد.[۴]
از آنجا که گزارش های مربوط به اسرائیل از طریق واردات از ۲۵ سال آینده به تأمین گاز نیاز داشت ، موضوع پیگیری راهروهای انرژی منطقه ای در محافل سیاسی این رژیم نیز برجسته تر خواهد بود. سیاست خارجی اسرائیل در سوریه در قالب اجرای کریدور دیوید در رابطه با سایر کشورهای عربی در منطقه در چارچوب راهرو IMEC و برنامه های انتقال انرژی در دریانوردان مدیترانه و شمال آفریقا باید کابینه نتانیاهو را یکی از اولویت های اصلی خود قرار دهد.
بنابراین ، این احتمال وجود دارد که روابط آن با کشورهای عربی تغییر کند زیرا اسرائیل مجبور است گاز را به انرژی گاز برساند. در این فضا ، اسرائیل به عنوان خریدار که مجبور است با خواسته های فروشنده هماهنگ باشد ، باید روابط خود را با کشورهای عربی تغییر دهد.
بر این اساس می توان گفت که امضای پیمان صلح ابراهیم بخشی از تلاش های رژیم صهیونیستی برای تسهیل در شکل گیری معاملات انرژی است. علاوه بر این ، به دلیل این شرط ، می توان انتظار داشت که روابط مقامات صهیونیستی با رهبران کشورهای عربی منطقه نیز تغییر کند.
این مسئله ، همراه با عامل اصلی تهدیدهای مربوط به منابع انرژی در سرزمین های اشغالی و کلیه خطوط انتقال انرژی به این سرزمین ها از گروه های مبتنی بر مقاومت که این مراکز را برای جنگجویان مقاومت در برابر فلسطینی ، یمنی و لبنان قرار داده است ، در عمل وضعیت مهمی را برای تأمین نیازهای داخلی خود قرار داده است.
پاورقی:
[۱]بشر https://www.mako.co.il/news-money/2025_q2/article-73e1fa6bf3b9691026.htm
[2]بشر https://www.calcalist.co.il/local_news/article/r15fk3qrje
[3] بشر https://www.israelhayom.co.il/business/article/16724678
[4]بشر https://www.globes.co.il/news/article.aspx؟did=1001494919
پایان پیام/
منبع:تسنیم
