پول صرفاً ابزاری برای مبادله نیست ، بلکه یک پدیده نهادی و پویا است که با فرآیندهای بازار و ساختار سرمایه در تعامل است. دخالت دولت در تأمین پول ، به جای ثبات ، اغلب باعث بی ثباتی در چرخه های اقتصادی می شود.
سیستم پولی سالم ، مانند سایر موسسات بازار ، باید مبتنی بر انتخاب رایگان و رقابت نهادی باشد ، نه تصمیمات متمرکز دولت. پول چیزی نیست که توسط دولت ایجاد شود ، بلکه نتیجه فرآیندهای انتخابی و نهادی بازار است. بانک های مرکزی با فرض دانش کامل در مورد پول و سطح بهره ، خود را جایگزین می کنند و کارآیی خود را تضعیف می کنند.
به طور کلی ، اطلاعات اقتصادی در جامعه و در بین افراد گسترده است و هیچ نهاد متمرکز نمی تواند آن را کاملاً درک یا مدیریت کند.
یکی از اصلی ترین انتقادات بانکهای مرکزی تعیین نرخ بهره است. در دوره های مختلف و در کشورهای مختلف ، این موسسه نرخ بهره را با هدف تحریک رشد اقتصادی کاهش داده است ، اما این سیاست سیگنال های نادرست را به بازارها می فرستد. نرخ بهره گرامری پایین سرمایه گذاران را به پروژه هایی سوق می دهد که تنها در صورت ادامه این نرخ پایین سودآور هستند. اما این نرخ ها پایدار نیستند و در نتیجه ، پروژه ها شکست می خورند. این چیزی نیست جز ادامه رونق و رکود مداخله پولی که در یکی از مهمترین بخش های تاریخی در طول بحران مالی سال ۲۰۰۸ تجربه شده است. افزایش شدید پایگاه پولی و سیاست تسهیل کمی نه تنها به پیشرفت واقعی اقتصاد کمک می کرد بلکه منابع را از مسیر طبیعی آنها منحرف می کرد. بنابراین ، نرخ بهره باید بازتابی از ترجیحات زمان واقعی مردم باشد ، نه خروجی جلسات بانک مرکزی. افزایش نقدینگی بدون اصلاحات ساختاری مانند تزریق بیمار به بیمار است. این ممکن است درد را کاهش دهد ، اما مشکل را عمیق تر می کند. فدرال رزرو ایالات متحده ، با این سیاست ، پاییز آینده را به تأخیر انداخت.
در نتیجه ، چالش اصلی پولی حجم پول نیست بلکه انعطاف پذیری نهادی برای پاسخ به تغییرات در ترجیحات پولی افراد است. این امر با سیاست گذاری امکان پذیر نیست ، بلکه با آزادی تولید و رقابت بین پول. در این رویکرد ، بانکداری رایگان با پشتوانه طلا یا سایر دارایی های واقعی یک راه حل نهادی برای ثبات پولی است. تجربه اسکاتلند قرن ۵ نمونه ای موفق از این رویکرد است. در اسکاتلند ، ده ها بانک خصوصی مجاز به صدور اسکناس های خود بودند و دیگر نیازی به این کار نبود که فقط یک بانک (بانک مرکزی) انجام دهد. این اسکناس ها بر اساس اعتماد به نفس در بانک و حمایت آنها توسط عموم پذیرفته شد. بانک ها همچنین ملزم به پذیرش اسکناس های یکدیگر بودند و در صورت لزوم با طلا یا سایر ذخایر تسویه حساب می کردند. این سیستم رقابتی باعث شد تا بانک ها در ایجاد پول محتاط تر باشند ، زیرا اسکناس های بیش از حد منجر به خروج از ذخایر و ورشکستگی شد. در این دوره ، بر خلاف انگلیس ، اسکاتلند دچار نوسانات تورمی شدید یا رکود گسترده ای نشده است. همچنین در ابزارهای اعتباری ، تسهیلات بانکی و اسکناس های قابل اعتماد در اسکاتلند نوآوری های زیادی وجود داشته است. رونق بانکی اسکاتلند در کارآفرینی و تجارت. برخلاف تخیل ، رقابت بین بانک ها بی ثباتی را افزایش نمی دهد. هنگامی که یکی از بانک ها در بحران بود ، سایر بانک ها با خرید دارایی های آن یا تزریق نقدینگی ، بحران را مهار کردند.
اما امروزه ، مداخلات پولی بانکهای مرکزی روند کشف قیمت ، تخریب مکانیسم پس انداز و سرمایه گذاری و وابستگی روزافزون بازارها به پول ارزان را مختل می کند. اقتصاد سالم هنگامی تحقق می یابد که تأمین پول بتواند با تغییر در تقاضای پول ، بدون نیاز به مدیریت متمرکز توسط بانک مرکزی ، هماهنگ شود.
در مکانیسم فعلی بانکهای مرکزی ، سیاست های پولی نیز بودجه سیاسی دارند. بانک های مرکزی به ابزاری برای تأمین مالی دولت و رهبری اقتصاد از بالا تبدیل شده اند. وضعیتی که با اصل جدایی قدرت اقتصادی و سیاسی مغایرت دارد. هنگامی که دولت می تواند پول ایجاد کند ، نیازی به پرداخت مالیات یا پذیرش مخالفت عمومی نیست. این همان چیزی است که باعث فاجعه ای در طول امپراتوری ها شده و اکنون در یک پوشاک مدرن تکرار می شود.
بنابراین ، یک سیستم پولی سالم باید توسط بازار و رقابت نهادی تشکیل شود ، نرخ بهره را از ترجیحات واقعی استخراج می کند ، واکنش به تغییر در تقاضای پول ، نه دستورالعمل های سیاسی و از همه مهمتر ، عاری از کنترل دولت.
کلید درک پویایی اقتصاد کلان
اقتصاد واقعی ساختار زمانی دارد که در آن تولید ، مصرف و سرمایه گذاری در یک زمینه پویا و میانی اتفاق می افتد. مدل های نئوکلاسیک (جریان اصلی اقتصاد) سرمایه را یک مقدار همگن و بدون زمان می داند. نئوکلاسیک ها با ساده کردن ساختار تولید به “عملکرد تولید” استاتیک در واقع پیچیدگی های واقعی اقتصاد را نادیده می گیرند.
