طبق خبر خبرنامه Tasnim ، هر سال ، همان کلمات ، همان وعده ها و همان تخلفات. باز هم همان اخبار دائمی ؛ این که هیچ مدرسه ای حق ندارد در ازای پول و شهریه ، سابقه دانش آموز را حفظ کند ، اما والدینی که فرزند خود را به مدرسه می فرستند به خوبی می دانند که این جمله به جای یک قانون اجرایی به یک شعار توخالی تبدیل شده است. آنها هر سال در طول فصل دریافت با غیررسمی روبرو می شوند. اگر اعتراض کنند ، ممکن است در ارسال یک رکورد یا حتی تجربه برخوردهای مورد نظرشان به تأخیر بیفتند. این امر باعث می شود این تخلف سال به سال تکرار شود بدون اینکه کسی بتواند جلوی آن را بگیرد.
محمد سلییمی ، مدیر کل ارزیابی عملکرد و شکایات وزارت آموزش و پرورش ، اعلام کرده است که به دست آوردن پول در مدارس دولتی ممنوع است ، به جز هزینه های بیمه دانش آموزان و هزینه های کتاب درسی ، و ماده ۱۳۳ آیین نامه اجرایی مدارس نیز به صراحت همین موضوع را تأیید می کند ، اما اگر این قانون وجود نداشته باشد؟
این همان سالهای گذشته است ، اما اجرای آن لنگ است. در بسیاری از مدارس ، شهریه اجباری با عناوین مختلف ادامه می یابد. فرقی نمی کند که مقامات آموزش و پرورش چندین بار اعلام کنند که این ممنوع است. بسیاری از مدیران مدرسه راهی برای دور زدن این ممنوعیت پیدا کرده اند.
“شکایت مدرسه” راه حل پیشنهادی برای مقامات برای مقابله با این نقض است ، اما واقعیت این است که والدین مایل به شکایت از مدرسه ای هستند که او هر روز فرزند خود را صدا می کند؟ آیا تضمینی وجود دارد که این شکایات منجر به تغییر رفتار مدرسه می شود و مشکلات بیشتری برای دانش آموز نیست؟
به همین دلیل والدین بین دو مسیر سکوت و اعتراض قرار می گیرند. آنها هر سال انتخاب سختی دارند. از یک طرف ، آنها می دانند که پرداخت این هزینه ها غیرقانونی است ، اما از طرف دیگر ، مقاومت و مخالفت آنها با این روند غیرقانونی و متخلف باعث ایجاد مشکلاتی برای فرزندشان خواهد شد. همین مسئله باعث می شود که آنها اجباری شوند و البته علت اصلی این تخلف! و تا زمانی که هیچ ضمانت اجرایی محکمی برای این قانون و برخورد جدی با متخلفان وجود نداشته باشد ، والدین همچنان هر سال به همان تجربه ناخوشایند زندگی می کنند.
بدون شک ، اولین قدم برای حل این مشکل ، یکپارچگی آموزش و گفتار مقامات آموزش است. آنها باید در مدارس شرکت کنند و از نزدیک ببینند که چگونه یک شهریه اجباری اتفاق می افتد. سپس آنها می توانند یک راه واقعی به دور از شعار برای مقابله با آن پیدا کنند.
این تخلف یک واقعه جزئی نیست ، بلکه یک بحران جدی در سیستم آموزشی است. بحران که هر سال بدون راه حل واقعی تکرار می شود. در چنین شرایطی ، وعده های تکراری و غیر عملی اعتبار آموزش را تضعیف می کند و تا زمانی که والدین شاهد تغییرات واقعی نباشند ، این خبر فقط یک تکرار بی پایان است ، اما آیا کسی امسال اقدامی انجام می دهد؟ یا هنوز هم همان خبر ، همان شکایات و همان سکوت ها؟!
منبع: جوان
پایان پیام/
منبع:تسنیم
