به گفته گروه رسانه Tasnim ، در دنیای رسانه ها ، همزمانی با رویدادهای مهم فرهنگی یا هنری می تواند عامل دیدن پیام را چند برابر کند. با انتشار این تصویر در آستانه انتشار سوپرمن ، تیم ترامپ یا بخشی از ساختار قدرت در ایالات متحده در تلاش است تا امواج تبلیغاتی و هیجان فرهنگی پیرامون این فیلم را مصادره کند. هنگامی که کاربران سوپرمن را جستجو می کنند یا رسانه ها را در رسانه های اجتماعی می نویسند ، تصویر ترامپ به عنوان “نسخه سیاسی سوپرمن” نیز وارد گفتگوی عمومی می شود.
تصویر ترامپ در لباس سوپرمن ممکن است در نگاه اول ممکن است طنز یا تبلیغ باشد ، اما این بخشی از یک استراتژی هدفمند برای بازسازی وضعیت سیاسی وی است. این تصویر صرفاً یک پیام شخصی نیست ، بلکه یک بیانیه عمومی است که به هواداران ، منتقدین و رسانه ها خطاب می شود.
در دنیای سیاست ، استفاده از نمادهای قهرمانانه ابزاری مؤثر برای ترسیم چهره قدرتمند رهبران است. شباهت ترامپ به سوپرمن یک شوخی ساده نیست ، بلکه یک استراتژی تبلیغاتی برای ارائه تصویری از یک قدرتمند ، ناجی و فراتر از رهبری انسانی است.
ترامپ ، که در حال کاهش نظرسنجی است ، با قول حل بحران های مهم مانند مسئله هسته ای ایران ، درگیری حماس و جنگ اوکراین به میدان آمد ، اما در عمل هیچ یک از این موارد موفق نشد. این شکست ها اعتبار وی را در سیاست بین المللی بسیار کاهش داده است. این تصویر تلاشی برای بازسازی چهره شکست ناپذیر و اسطوره ای است که می خواهد “عظمت را به آمریکا برگرداند”.
از دیدگاه هنری ، این تصویر در چارچوب “هنر مبتذل سیاسی” (کیچ سیاسی) قرار می گیرد. نوعی هنر محبوب ، اغراق آمیز و عاطفی که ذهن مخاطب را با زیبایی شناسی ساده و تحریک آمیز هدف قرار می دهد. لباس سوپرمن ، حالت ایستاده و قدرتمند و نگاه کردن به افق روشن. همه یادآور زبان بصری هنر اقتدارگرا و پوپولیستی است ، جایی که قهرمان فقط در برابر جهانی پر از فساد و ضعف ایستاده است.
ترامپ همیشه سیاست را به عنوان یک نبرد نمادین به تصویر کشیده است: ما مخالف آنها هستیم. نخبگان فاسد ، رسانه های دروغگو و دولت پنهان دشمنانی هستند که علیه او و “مردم واقعی” متحد هستند. در این روایت ، او یک سوپرمن است که برای ترک این تاریکی آمده است.
این دوگانگی (قهرمان در برابر دشمن) یک صبر آشنا در سیاست پوپولیستی است. ایجاد دشمن و قهرمان مخاطبان را به موقعیت روانی تبدیل می کند که باعث انتخاب سیاسی نمی شود ، بلکه از احساس تعلق ، عصبانیت یا ترس است.
در این تصویر ، ترامپ دیگر انسانی نیست ، بلکه یک اسطوره بازار و رسانه است. افسانه مدرن بازنمایی که کمتر به واقعیت وفادار است و بیشتر با ذهنیت توده ها.
شخصیت ترامپ بارها توسط روانشناسان به عنوان نمونه کلاسیک “خودشیفتگی بزرگ” توصیف شده است. تصویر سوپرمن بازتابی از مفهوم درونی وی است: شخصی که خود را ناجی ، یک دانش کامل و تنها تاریخ آمریکا می داند.
اما فراتر از شخصیت ترامپ ، روانشناسی مخاطبان وی مهم است. جامعه ای با اضطراب ، بحران دو قطبی و هویت به قهرمان نیاز دارد. تصویر ترامپ در لباس سوپرمن پاسخی به این نیاز ناخودآگاه است. توده هایی که احساس ضعف ، فراموش شده یا بی قدرت می کنند ، ناخودآگاه به چهره هایی جذب می شوند که نوید قدرت ، نجات و پیروزی را می دهند – حتی اگر این دروغ باشد.
در چنین شرایطی ، سیاستمداران برای بقای خود از تصاویر اغراق آمیز استفاده می کنند. فیلم های سوپرمن مانند سوپرمن نه تنها سرگرم کننده هستند ، بلکه دارای مفاهیمی مانند نجات ، فداکاری و اقتدار اخلاقی هستند. ترامپ هوشمندانه خود را با مفاهیم پیوند می دهد: “اگر سوپرمن ناجی دنیای خیالی باشد ، من ناجی آمریکای واقعی هستم.”
این پیام برای هواداران مذهبی ، ناسیونالیست و ضد سلطنتی بسیار مؤثر است. کسانی که کمتر بر اساس تجزیه و تحلیل منطقی و بیشتر با تکیه بر احساسات ، هویت و اسطوره تصمیم می گیرند.
با این حال ، این حرکت بیش از نشانه قدرت ، بازتاب خودشیفتگی عمیق و نیاز شدید برای جلب توجه است. این نمایشنامه نه از رهبری ، بلکه نشان دهنده عدم توانایی در پذیرش واقعیت های سیاسی ، قضایی و اجتماعی است.
ترامپ ناجی ملت نیست ، بلکه بازیگر اصلی نمایشنامه رسانه ای است که یادآور یک سیرک سیاسی است نه یک رهبر. استفاده از نماد سوپرمن در اوج بحران های سیاسی و قضایی وی نشان می دهد که او همچنان به عنوان توهم قدرت و برتری واقعیت را فدا می کند و ترامپ ، نه در عرصه سیاسی بلکه در رسانه های رسانه ها ، لباس سوپرمن را می پوشاند. قهرمانی برای نجات نیست بلکه برای انکار واقعیت است.
او دیگر رئیس جمهور نیست ، اما بازیگر اصلی یک فانتزی آمریکایی است که در آن توهم جایگزین حقیقت شده است ، و شاید در عصر فروپاشی معنا ، این پوستر فتوشاپ صادق ترین چهره قدرت است.
منبع: دوران ایران
پایان پیام/
منبع:تسنیم
